Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Εάν δεν ήμουν πολιτικός επιστήμονας δεν θα προβληματιζόμουν τόσο πολύ από την διαδικασία και τ...
Εάν δεν ήμουν πολιτικός επιστήμονας δεν θα προβληματιζόμουν τόσο πολύ από την διαδικασία και το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των εκλογών στη Γαλλία για την ανάδειξη νέου προέδρου. Αν δεν καταλάβαινα τα σύγχρονα προβλήματα της δημόσιας διοίκησης και τη σύγχρονη ανταγωνιστική και ταυτόχρονα υποκριτική σχέση αγοράς-κοινωνίας-κράτους-κόμματος ή εργασίας-κεφαλαίου δεν θα υποψιαζόμουν την κρίση που αφορά στην οργάνωση και λειτουργία της αστικής δημοκρατίας στις ίδιες τις χώρες που παρήγαγαν το φαινόμενο.
Γιατί; Ίσως, επειδή στις σύγχρονες κοινωνίες (μας) του θεάματος η προσοχή μας περιορίζεται (καθοδηγείται) από τη κάμερα και τον προβολέα και έτσι χάνουμε τη γενική εικόνα του σκηνικού, που αποτελεί την πραγματική μορφή και το αντικειμενικό (παιδαγωγικό) περιβάλλον άρθρωσης της πολιτικής διαδικασίας, του κοινωνικού ανταγωνισμού και του αποκλεισμού.
Τι είναι, λοιπόν, αυτό που προβληματίζει αν δεις ολόκληρο - όσο μπορείς πιο απροκατάληπτα - το σκηνικό των εκλογών στην Γαλλία; Η πολιτική του μορφή, είναι η δική μου απάντηση.
Η Μαρίν Λεπέν έρχεται να καταστήσει τις περιθωριοποιημένες μετά τον πόλεμο ακροδεξιές φοβίες και συμπλέγματα κοινό τόπο και φυσιολογικά πράγματα για κάθε Γάλλο πατριώτη, ενώ ο νικητής στον πρώτο γύρο Εμμανουέλ Μακρόν έρχεται να εμφανίσει τα κλισέ της αγοράς και του μάρκετινγκ, όπως και το απλοϊκό και συντηρητικό σαν καινοτόμο, προοδευτικό και μοντέρνο.
Και έτσι έχουμε μια λιγότερο φιλοσοφημένη από τον Haider πολιτικό του ακροδεξιού - δήθεν αντισυστημικού - λαϊκισμού να βρίσκεται στον δεύτερο γύρο, απέναντι σε έναν απολιτικό τύπο, ο οποίος ενώ ορίζεται από το παλαιό, παρίσταται σαν το απολύτως νέο. Ενώ είναι προϊόν του συστήματος και της πατρωνίας των ελίτ, παρουσιάζεται σαν κάτι αντισυστημικό, αυτοδημιούργητο και αντικομφορμιστικό. Ενώ δεν λέει τίποτε φρέσκο και καινούργιο, προβάλλεται σαν κάτι δροσερό και αναζωογονητικό για τις γαλλικές και ευρωπαϊκές πολιτικές.
Και να το πρόβλημα! Η μορφή, το σχήμα μέσα από το οποίο οι πολιτικές και οι πολιτικοί αποκτούν γνωστική και συναισθηματική υπόσταση για τον πολίτη. Στην περίπτωση του Μακρόν διαπιστώνουμε την αποθέωση μιας εργαλειακής κουλτούρας της αγοράς, διά της οποίας διασκεδάζεται η σύγχρονη διαπάλη μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου και η σύνθεση που προκύπτει από το αποτέλεσμά της. Από την άλλη, στην περίπτωση της Λεπέν τα στερεότυπα του φασισμού, εμπλουτισμένα με νέες ρατσιστικές κατηγορίες, προσφέρονται με τη μορφή του πατριωτισμού για να διασκεδάσουν το ίδιο δημοκρατικό παράδοξο από το οποίο υπεκφεύγει με έναν παραληρηματικό λόγο ο Μακρόν.
Τι ζημιώνεται μέχρι εξαφανίσεως και από τους δυο; Το ίδιο φαινόμενο, η δημοκρατική επινόηση του αστικού κράτους. Οι δυο τους αποτελούν τις δύο όψεις του ιδίου νομίσματος: εκείνου των ραγδαία αποπολιτικοποιούμενων κοινωνιών. Και οι δυο από έναν εντελώς διαφορετικό και φαινομενικά αντίθετο δρόμο οδηγούν τη δημοκρατία στα όρια της. Έξω από τον κοινωνικό χώρο που προσδίδει νόημα στις πολιτικές. Και οι δυο αναφέρονται σε έναν ρεαλισμό που βρίσκεται έξω από την πραγματικότητα του κοινωνικού ανταγωνισμού και των παραγωγικών σχέσεων, αλλά και των ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων.
Πρόκειται για δύο ακραία υποκριτικές παραστάσεις, που έρχονται για να διασκεδάσουν τα προβλήματα της καθημερινής ζωής και όχι για να τα επιλύσουν στο πλαίσιο του δημοκρατικού προτύπου, που προϋποθέτει την ανάδειξη των κοινωνικών αντιθέσεων και όχι την ισοπέδωσή τους μέσω της αγοράς ή του εθνικισμού.
Οι συστημικοί κύκλοι της Ε.Ε. [έσπρωξαν] τον εκλεκτό τους στο δεύτερο γύρο και τα δίνουν όλα»για την άνετη επικράτησή του – Ψευδεπίγραφο το πανδημοκρατικό μέτωπο των ΑΓΟΡΩΝ των παγκόσμιον- απατεώνων..
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι ένα φάντασμα που πλανιέται, αλλά μια βαθιά ανάσα αυτό που ακούγεται τις τελευταίες μέρες πάνω από την Ευρώπη.... Είναι η ανακούφιση των ευρωπαϊκών ΕΛΙΤ , των χρηματιστηρίων και του Βερολίνου για το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών προεδρικών εκλογών....
Όλοι θυμόμαστε ότι οι εκλογές στη Γαλλία αποτελούσαν ορόσημο στους σχεδιασμούς των κυρίαρχων της Ευρώπης.... Με ποιον τρόπο θα κατάφερναν να εμποδίσουν την [λαϊκιστική παρέκκλιση], αποφεύγοντας να ενισχυθεί ο ευρωσκεπτικισμός μέσα από τις κάλπες της δεύτερης σημαντικότερης δύναμης της Ε.Ε....
Επάλληλοι σχεδιασμοί
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα δείχνουν ότι οι ευρωπαϊστές δεν άφησαν τα πράγματα στην τύχη τους...Είχαν να αντιμετωπίσουν όχι ένα, αλλά αρκετά εμπόδια, ώστε να καταφέρουν να καταστήσουν το αποτέλεσμα της γαλλικής κάλπης, διαχειρίσιμο για τους σχεδιασμούς τους...
Βασικός στόχος από την αρχή, η συγκράτηση των ποσοστών της Λεπέν, αφού ενδεχόμενη ανάδειξή της στην προεδρία, θα προκαλούσε τεράστιο πονοκέφαλο για την [ομαλή πορεία] της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης....
Ο αριστερός Μελανσόν δεν ήταν από την αρχή στο στόχαστρο, έκοβε άλλωστε ψήφους από την Μαρίν Λεπέν, αλλά όταν κατέστη πιθανό το ενδεχόμενο να αναμετρηθούν οι δυο τους στον δεύτερο γύρο, τότε φούντωσε μεμιάς η καταδίκη των δύο όψεων (αριστερή και δεξιά του λαϊκισμού)...
Επόμενη φάση του σχεδιασμού τους, η συσπείρωση όλων των πτερύγων του πολιτικού συστήματος γύρω από τον Εμμανουέλ Μακρόν, μέσω της επίκλησης της {δημοκρατίας ΤΟΝ ΑΓΩΡΟΝ} απέναντι στον ακροδεξιό κίνδυνο, ώστε ο εκλεκτός της παγκοσμιοποίησης και των αγορών να κυριαρχήσει άνετα στον δεύτερο γύρο της εκλογικής διαδικασίας....
Έτσι, οι κυρίαρχοι κύκλοι της Γερμανικής Ευρώπης, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να αποφύγουν να εκφραστεί η δυσαρέσκεια για τις πολιτικές της Ε.Ε.... και την παγκοσμιοποίηση στις γαλλικές κάλπες, επιδόθηκαν σε μια τακτική ελιγμών, χειρισμών και διαδοχικών παρεμβάσεων, ώστε να κάνουν πολιτική πάνω στο φαινόμενο που αναπόφευκτα θα εμφανιζόταν....
Η αμφισβήτηση, λοιπόν, εκφράστηκε, οι μισοί περίπου ψηφοφόροι εκφράστηκαν μέσα από δυνάμεις απαγορευμένες από τους συστημικούς κύκλους, ενώ τα επίσημα ψηφοδέλτια του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού έπεισαν μόλις το ένα τέταρτο περίπου του εκλογικού σώματος.... Ανάμεσα στις δυνάμεις που αναδείχθηκαν στις τέσσερις πρώτες θέσεις, όλες με ποσοστά κοντινά, μεταξύ 19,5 και 24% (και 85% στο σύνολο), μόνο μία είχε το επίσημο χρίσμα των {παγκοσμιοποιητών}, ενώ δύο καταγράφηκαν καθαρά στο στρατόπεδο του επικίνδυνου {λαϊκισμού}....
Από την άλλη μεριά, οι δυνάμεις που αναφέρονται στην Αριστερά με γαλλικούς όρους (συμπεριλαμβάνοντας δηλαδή τους Σοσιαλιστές) δεν ξεπερνούν κατά πολύ το 25%, ποιοτικό στοιχείο που δεν είναι αδιάφορο για το πολιτικό σκηνικό της χώρας...
Το στοιχείο αυτό, βασίζεται βέβαια κυρίως στην πανωλεθρία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, αλλά αυτό δεν αναιρεί τη γενική σημασία του... Η πανωλεθρία αυτή, πάντως, αποδεικνύει ότι η σοσιαλδημοκρατική οικογένεια καταρρέει ΠΑΝΤΟΎ {ΤΣΙΠΡΑ}κάτω από το βάρος της πολιτικής της (πολύ πρόσφατα είναι και τα αποτελέσματα στην Ολλανδία με την κατάρρευση των σοσιαλιστών του Ντάισελμπλουμ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧειραγωγημένη διαδικασία..
Ενώ, όμως, η αμφισβήτηση εκφράστηκε προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση, δεν οδήγησε σε ουσιαστική μετατόπιση.... Κατέρρευσαν τα παραδοσιακά κόμματα, προέκυψαν όμως αντικαταστάτες.... Έτσι, οι γαλλικές εκλογές θα λέγαμε ότι καταγράφηκαν ως έντονα χειραγωγημένη διαδικασία , όπως προαναφέραμε (επιβολή του Μακρόν ως κύριας εναλλακτικής στη Λεπέν – ανάδειξή του σε έστω και οριακό νικητή..
Πώς όμως μπορεί κανείς να μιλάει για {δημοκρατία} όταν μπροστά στα μάτια μας εξελίχθηκε μια ωμή και απροκάλυπτη παρέμβαση των ΥΠΕΡΡΕΛΙΤ μέσα από διαρκείς χειρισμούς και μηχανορραφίες, για την ανάσχεση κάθε αμφισβήτησης των συστημικών επιτρεπόμενων εκδοχών; ...Ο Μακρόν στην πραγματικότητα, επιβλήθηκε ως τον αυθεντικό εκπρόσωπο της παγκοσμιοποίησης, της αχαλίνωτης χρηματιστικοποίησης, της πανευρωπαϊκής λιτότητας, του ασθμαίνοντος Γαλλογερμανικού άξονα...
Ο Μακρόν στην πραγματικότητα Ένας πολύ χειρότερος από τον Λουκά Παπαδήμο, δηλαδή, για να κάνουμε μια -κοντινή στα δικά μας πολιτικά πράγματα- σύγκριση, επιλέχθηκε για τον δεύτερο γύρο και στηρίζεται με νύχια και με δόντια, σχεδόν από τους πάντες, για τη θέση της γαλλικής προεδρίας... Δεξιά και αριστερή Παγκοσμιοποίηση...
Το editorial της Καθημερινής (Τρίτη 25 Απριλίου) δηλώνει σε αυστηρό τόνο: Η εξίσωση της Λεπέν με τον Μακρόν από ένα μέρος της Αριστεράς είναι απλά εξοργιστική. Δείχνει πόσο επικίνδυνος είναι ο φανατισμός στον οποίον οδηγούν οι ιδεοληψίες ορισμένων....
Την ίδια μέρα, με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, ο Δημήτρης Ψαρράς εγκαλεί σε παρόμοιο τόνο όσους τολμούν να μην συντάσσονται πίσω από τον Μακρόν για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας...χα χα τον αγορών μας λένε στα μούτρα μας ;;;. Θεωρεί μάλιστα ότι μη παίρνοντας κανείς θέση υπέρ του νεοφιλελεύθερου υποψήφιου, προσφέρει επιχειρήματα στη θεωρία των [δύο άκρων]...
Αριστερή και δεξιά εκδοχή της παγκοσμιοποίησης, ομονοούν στην στήριξη του εκλεκτού της, με πρόσχημα την καταπολέμηση του ακροδεξιού κινδύνου.... Στην πραγματικότητα, στηρίζουν με αποχρώσεις την ίδια προοπτική για τον κόσμο και την Ευρώπη...
Ο ΛΑΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΘΥΜΟΜΕΝΟΣ ...ΚΑΙ !!!!!!!!!