Οι Ελβετοί, οι μίζες και τα 40 ελληνικά αιτήματα που εκκρεμούν

Πόσο εύκολη είναι η επιστροφή των 30 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων που ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας από την πρόεδρο της Ελβετίας; Ούτε εύκολ...

Πόσο εύκολη είναι η επιστροφή των 30 εκατομμυρίων ελβετικών φράγκων που ζήτησε ο Αλέξης Τσίπρας από την πρόεδρο της Ελβετίας; Ούτε εύκολη ούτε γρήγορη, απαντούν οι νομικοί, καθώς οι διακρατικές συμφωνίες που υπάρχουν και οι αργοί ρυθμοί της ελληνικής Δικαιοσύνης βάζουν... εμπόδια. Παρ' όλα αυτά ο πρωθυπουργός επιμένει ότι τα χρήματα που έχουν δεσμευθεί πρέπει να γυρίσουν στην Ελλάδα και στο Δημόσιο, καθώς είναι ποσά που προέρχονται από υποθέσεις διαφθοράς που απασχόλησαν τη χώρα και αφορούν κυρίως σε συμβάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων.

Δικαστικές πηγές λένε στο «Έθνος» ότι υπάρχουν ήδη σε εκκρεμότητα 40 αιτήματα δικαστικών συνδρομών από τις ελληνικές Αρχές για δεσμεύσεις περιουσιακών στοιχείων στην Ελβετία, τα οποία πρέπει να ικανοποιηθούν.

Η διαδικασία όμως είναι μακρά, με τους Ελβετούς να μην απεμπολούν και τα δικά τους δικαιώματα σε τραπεζικούς λογαριασμούς που φέρονται ως προϊόντα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος.

Στη μόνη περίπτωση που δόθηκε «πράσινο φως» ήταν τον Μάρτιο του 2014 με την ελβετική Εισαγγελία να απελευθερώνει 4.000.000 ευρώ του Αντώνη Κάντα, με τη ρητή του συγκατάθεση ότι θα επιστραφούν στο ελληνικό Δημόσιο.

Από την άλλη πλευρά, όμως, στην περίπτωση του κατηγορουμένου για τα μαύρα ταμεία της Siemens, Πρόδρομου Μαυρίδη, η ελβετική Δικαιοσύνη έπαυσε την ποινική δίωξη σε βάρος του, αλλά κράτησε τα περίπου 40.000.000 φράγκα που εντόπισε στους λογαριασμούς του ως προϊόν ξεπλύματος. Σε αυτή την περίπτωση είχε και η ίδια ανοιχτή δικογραφία, γεγονός που της δίνει το δικαίωμα να εγείρει αξιώσεις στα περιουσιακά στοιχεία που ανακαλύπτει.

Νομικοί σημειώνουν στο «Εθνος» ότι η Ελλάδα μπορεί να ανακτήσει χρηματικά ποσά μόνο με αμετάκλητη δικαστική απόφαση δέσμευσης.

Αυτό προβλέπει η διακρατική συμφωνία που έχει κυρώσει η χώρα μας με την Ελβετία, αφού εκτός από το αίτημα που υποβάλλει για δέσμευση πρέπει να έχει στα χέρια της και δικαστική απόφαση για απόδοση σε εκείνον ή εκείνους που έχουν δικαίωμα. Και εδώ είναι τα... δύσκολα, αφού δικαίωμα μπορεί να επικαλεστεί και το αλλοδαπό κράτος, εάν κρίνει για παράδειγμα ότι το ξέπλυμα έγινε στο δικό του έδαφος, ενώ τα πράγματα γίνονται δυσχερέστερα όταν τα χρήματα έχουν κατατεθεί σε εταιρικούς λογαριασμούς, με τους υπευθύνους τους να προβαίνουν σε ενέργειες για να μπλοκάρουν τα ελληνικά αιτήματα.

Παράλληλες έρευνες

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Μανώλη Τρούλη, στην περίπτωση που υπάρχουν παράλληλες έρευνες και στην Ελλάδα και στην Ελβετία, θα πρέπει να ολοκληρωθούν αμφότερες και μετά οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν, προσφεύγοντας για την επίλυση της όποιας διαφοράς στη μεικτή επιτροπή διαφορών.

Οπου δεν υπάρχει «σύγκρουση», η Ελλάδα θα πρέπει να αποστείλει τη δικαστική απόφαση, που πρέπει όμως να έχει και τη σφραγίδα του Αρείου Πάγου (να έχει δηλαδή καταστεί αμετάκλητη). Και εδώ είναι που η Ελλάδα πρέπει να «τρέξει», αφού μια τέτοια διαδικασία μπορεί να καθυστερήσει ακόμη και 10 χρόνια...