Από τον Νάσο Τσαγκανέλη Έχει ανάγκη η Πατρίδα μας όπως βροντοφωνάζει το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη Η Ανάσταση του Ιησού είναι το...
Έχει ανάγκη η Πατρίδα μας
όπως βροντοφωνάζει
το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη
Η Ανάσταση του Ιησού είναι το άσβεστο αιώνιο μήνυμα – η ουράνια προαγγελία…
Νίκη της Ζωής. Ήττα του θανάτου.
Η ανάσταση για τον παγκόσμιο άνθρωπο –εννοώ το 99% του πλανήτη- ΣΥΝΕΧΩΣ αναστέλλεται.
Την ξεχνούν –πρώτοι, πρώτοι- ΑΥΤΟΙ που την υπόσχονται.
Αυτοί, που είναι και ανάξιοι και ψεύτες.
Αποθέωση Ποίησης, το «Άξιον Εστί» του Οδυσσέα Ελύτη.
Σημαία του, η Ανάσταση Συνείδησης!
Προσπέρασε, το άπειρο του Πνεύματος. Βραβεύτηκε, με Νόμπελ.
Το ολόφωτο στέμμα δικαίωσης, Έλληνα και Ελλάδας.
«Η Ελλάδα –γράφει στο βιβλίο του «Ανοιχτά Χαρτιά»- αναπαράγει αυτόματα και σε κάθε στιγμή την Ιστορία της, τη Φύση της, τη φυσιογνωμία της.
Από μικρό παιδί που έπεσα φανατικά στο διάβασμα ένοιωσα ΝΑ ΕΙΜΑΙ Έλληνας!
Δυστυχώς, στον αιώνα των ταξινομημένων ιδεολογιών, ζούμε με ετικέτες.
Όπως δεν πιστεύω ότι οι εθνικιστές είναι οι μόνοι που αγαπούν την Ελλάδα…
Δεν πίστεψα ποτέ ότι η Άκρα Αριστερά είναι η μόνη που έχει τίτλους να επαγγέλεται την Κοινωνική Δικαιοσύνη».
Ο μεγάλος καημός για την Πατρίδα του που φθάνει να καλεί τους ξένους φίλους:
«Της Δικαιοσύνης Ήλιε νοητέ και μυρσίνη εσύ δοξαστική μην παρακαλώ σας μην λησμονάτε τη χώρα μου»…
Πλημμυρίζει, στο αριστούργημά του που διάλεξα με μεγάλη δυσκολία ψάχνοντας την αστραφτερή σειρά των άλλων αριστουργημάτων του:
Της αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Και χαρές ανίδωτες με σκιάσανε
Οξειδώθηκα μες στη νοτιά των ανθρώπων
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Στ’ ανοιχτά του πέλαγου με καρτέρεσαν
Με μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Αμαρτία μου να ΄χα και εγώ μίαν αγάπη
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Τον Ιούλιο κάποτε μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της μες στα σπλάγχνα μου
Την παρθένα ζωή μία στιγμή να φωτίσουν
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Κι από τότε γύρισαν καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες ξεφωνίζοντας
«Ο που σ΄ είδε, στο αίμα να ζει και στην πέτρα»
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα με φως ξεπληρώνω
Μακρινή Μητέρα Ρόδο μου Αμάραντο
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση