Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί...

Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί ο Αλ. Τσίπρας. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό… Το νέο στραπατσάρισμα που δέχτηκε α...

Όπως έστρωσε θα κοιμηθεί ο Αλ. Τσίπρας. Κι αυτό δεν αφορά μόνο το εσωτερικό, αλλά και το εξωτερικό…
Το νέο στραπατσάρισμα που δέχτηκε από τη Γερμανία είναι διπλό. Το ένα προέρχεται από τον Σόιμπλε ο οποίος έκανε τη δήλωση ότι η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει πρώτα να ψηφίσει το πακέτο με τα νέα μέτρα των 3,6 δις ευρώ και μετά θα ξεκινήσει οποιαδήποτε συζήτηση περί μελλοντικής ρύθμισης του χρέους. Το άδειασμα, μέσα σε λίγες ώρες, ήταν μεγαλοπρεπές για τον Τσίπρα ο οποίος είχε βγει και πανηγύριζε ότι δεν ψηφίζονται τα μέτρα χωρίς συμφωνία και για το χρέος.
Οι πληροφορίες λένε μάλιστα ότι έτσι ήταν από την αρχή τα πράγματα και γι αυτό στην απόφαση του Eurogroup την περασμένη Παρασκευή δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική δέσμευση για το χρέος. Όμως η πρωθυπουργάρα μας είχε τεράστια ανάγκη από άλλη μια επικοινωνιακή απάτη, διάρκειας έστω δύο εικοσιτετραώρων, προκειμένου να δημιουργήσει ψεύτικες εντυπώσεις σε όσους του έχουν απομείνει και να μετατοπίσει τη συζήτηση από τα νέα βάρβαρα μέτρα. Τώρα πάντως στριμώχνεται ακόμη πιο πολύ διότι πέραν του ότι γελοιοποιείται διαρκώς είναι αναγκασμένος να δεχτεί οτιδήποτε του ζητούν οι δανειστές για να κλείσει η συμφωνία. Πολύ απλά, ο Τσίπρας έπεσε μέσα στην παγίδα που νόμιζε ότι θα στήσει στους δανειστές: Πήρε μια «κατ’ αρχήν συμφωνία» στην Μάλτα, την οποία εμφάνισε ως αποτέλεσμα δικής του επιτυχίας και της …απειλής να ζητήσει έκτακτη σύγκληση Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, αλλά τώρα έρχεται ο Σόιμπλε και του επιβάλει όλους τους όρους με τους οποίους θα κλείσει αυτή η συμφωνία. Μάλιστα έχει προκύψει άλλο ένα πολύ σημαντικό στοιχείο: Ενώ αρχικά φαινόταν ότι θα έρθουν άμεσα οι εκπρόσωποι της τρόικας, τελικά θα ταξιδέψουν στην Αθήνα μετά τις 23 Απριλίου. Αυτό σημαίνει ότι η πίεση του χρόνου μεγαλώνει για την ελληνική πλευρά η οποία βλέπει ότι αντίστοιχα να μικραίνουν τα περιθώρια μέχρι τη στιγμή που θα πρέπει να αρχίσει να αποπληρώνει τα ομόλογα των 6,7 δις ευρώ προς τους δανειστές.
Έτσι λοιπόν η παγίδα στην οποία έχει πέσει ο Τσίπρας είναι η εξής: Οι δανειστές έκαναν έναν τακτικό ελιγμό στο Eurogroup με δύο στόχους. Ο ένας, να δρομολογήσουν την εκταμίευση -ύστερα από …ένα και πλέον χρόνο- της δόσης την οποία όμως θα πάρουν αμέσως πίσω οι ίδιοι. Δηλαδή από τη μία «τσέπη» θα τα βγάλουν, από την άλλη θα τα εισπράξουν πάλι. Ο δεύτερος στόχος ήταν να μην έχουν τον ελληνικό πονοκέφαλο μέχρι να τελειώσουν οι γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο και να μην απασχολεί την κοινή γνώμη των χωρών τους το τι συμβαίνει στη χώρα μας.
Αφού πανηγύρισε λοιπόν ο κ. Τσίπρας με την κατ' αρχήν συμφωνία, τώρα δεν γίνεται να κάνει πίσω κι ας υπάρχουν κάποιοι που ψιθυρίζουν ότι «εκπλήξεις» μπορεί να υπάρξουν μέχρι την τελευταία στιγμή. Η πραγματικότητα είναι ότι έχει δεθεί χειροπόδαρα και μάλιστα μόνος του. Θα τα δεχτεί όλα μέχρι τέλους…
Το δεύτερο στραπατσάρισμα μάλιστα –το οποίο προσπαθούν να αποσιωπήσουν εδώ στην Αθήνα- προέρχεται από τον Σουλτς ο οποίος δήλωσε ότι είχε συνεννοηθεί με τον Σόιμπλε και είχαν χαράξει κοινή γραμμή πριν από το Eurogroup της Μάλτας καθώς και ότι η Ελλάδα πρέπει να συνεχίσει σε κάθε περίπτωση της "μεταρρυθμίσεις". Αυτές οι δηλώσεις ήταν κανονική ψυχρολουσία για τους ενοίκους του Μαξίμου οι οποίοι είχαν κατασκευάσει νέα επικοινωνιακή γραμμή εξαπάτησης σύμφωνα με την οποία θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας μετά τις γερμανικές εκλογές και την -πιθανή- νίκη του Σουλτς. Μάλιστα αυτός ο φωστήρας Π. Πολάκης, που δρα και ως λαγός, είχε βγει και το είχε γράψει ανοικτά και προκλητικά ότι "μετα τις εκλογές της Γερμανίας ΟΛΑ ΘΑ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΟΥΝ ....και ο νοών νοείτο". Τώρα τρέχουν να μαζέψουν αυτές τις εξυπνάδες τις οποίες σχεδίαζαν να ρίξουν σε άφθονες ποσότητες στην πιάτσα νομίζοντας ότι θα καταφέρουν να "υπνωτίσουν" πάλι μια μερίδα του κόσμου!
Το γιατί ο υποψήφιος καγκελάριος των Σοσιαλδημοκρατών της Γερμανίας έκανε κι αυτός τέτοιο άδειασμα στο «σύντροφό» του Τσίπρα, συνοδεύεται από ολόκληρο παρασκήνιο. Συγκεντρώνω πληροφορίες και θα επανέλθω...

Μ. Γιαλούρος