ΚΙ ΟΜΩΣ! ΓΙΑΤΙ (παρά τους πανηγυρισμούς) είναι αυτογκόλ το υπερπλεόνασμα...

«Υπερασπίσιμη» χαρακτήρισε με το γνωστό του θράσος ο κ. Τσίπρας στην πρόσφατη  συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τη συμφωνία έχει κάν...

«Υπερασπίσιμη» χαρακτήρισε με το γνωστό του θράσος ο κ. Τσίπρας στην πρόσφατη  συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου τη συμφωνία έχει κάνει ήδη με τους δανειστές σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Ομως όχι μόνο υπερασπίσιμη δεν είναι, αλλά και εντελώς ...διάτρητη!

Κάθε ημέρα που περνάει, μαθαίνουμε ότι έχουν κρύψει και κάτι το οποίο το σερβίρουν στη συνέχεια ως δήθεν φυσιολογικό αλλά στην πραγματικότητα είναι ακόμη πιο δυσβάστακτο για τους εξαθλιωμένους Έλληνες πολίτες. Οι συντάξεις αποτελούν ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για τα ψέμματα που έλεγαν. Ενώ αρχικά υποστήριζαν, ο Τσακαλώτος και η Αχτσιόγλου, ότι το πλήγμα από τις νέες περικοπές, που έρχονται από το 2019 αν όχι και νωρίτερα, δεν θα είναι μεγάλο και δεν θα τους αφορά όλους, προκύπτει τώρα ότι δεν πρόκειται να γλιτώσει σχεδόν κανείς!
Αυτό όμως είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ο Τσίπρας και η παρέα του έχουν διαπράξει, μαζί με άλλα, ένα τεράστιο έγκλημα το οποίο πληρώνει όχι εκείνος φυσικά, αλλά η χώρα και η κοινωνία με αυτή την περίφημη συμφωνία για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Προσέξτε την περιγραφή – αποκάλυψη που μου έκανε σοβαρός παράγοντας του οικονομικού παρασκηνίου και δίνει μια άλλη, πολύ πιο τραγική, διάσταση σε αυτά που ζούμε τον τελευταίο καιρό:
Η κυβέρνηση πανηγυρίζοντας παρουσίασε, ως γνωστόν, πλεόνασμα άνω του 3,5% για το 2016. Και τι έκανε για να το πετύχει; Επέλεξε να μην πληρώσει νέες συντάξεις, να μην εξοφλήσει τα χρέη στον ιδιωτικό τομέα και μαζί με την υπερφορολόγηση στραγγιξε εντελώς την οικονομία ή ό,τι είχε απομείνει από αυτήν. Τα χρήματα αυτά ήθελε ταυτόχρονα να τα έχει και ως αποθεματικό για την παρατεταμένη διαπραγμάτευση, προβάλλοντας τον κίνδυνο -ή το άλλοθι- ότι ίσως τα χρειαστεί για να πληρώσει τα ομόλογα των 6,7 δις ευρώ που λήγουν τους επόμενους μήνες.

Ποιο είναι το έγκλημα; Οτι αυτό αποτελεί ένα τεράστιο δώρο στον Σόιμπλε ο οποίος τρίβει τα χέρια του, όπως λένε πληροφορίες από τη Γερμανία, λέγοντας ότι δικαιώνεται η άποψη του πως η Ελλάδα μπορεί να παράγει υψηλά πλεονάσματα για πολλά χρόνια!

Μπορεί δηλαδή προς τα έξω να εμφανίζεται άγριος και να «γαβγίζει», αλλά προς τα μέσα άλλα συμβαίνουν. Στις κατ' ίδιαν συζητήσεις ακόμη και με άλλους ευρωπαίους που αμφισβητούν αυτή τη δυνατότητα, το επιχείρημά του είναι ότι αφού η Ελλάδα, με ύφεση, κατορθώνει να δημιουργεί τέτοια πλεονάσματα, γιατί να μην μπορεί να τα διατηρήσει και τα επόμενα χρόνια που προβλέπεται με βάση τους αριθμούς ότι θα υπάρξει ανάπτυξη; Μάλιστα οι πληροφορίες λένε ότι σε λίγες ημέρες και η Eurostat θα επικυρώσει αυτό το υψηλό πλεόνασμα για το 2016 δίνοντας στην πραγματικότητα τη χαριστική βολή στη χώρα μας, για την οποία όμως ο Τσίπρας θα πανηγυρίζει...

Αντίθετα, είναι οφθαλμοφανές ότι αυτή η στάση πληρωμών από το κράτος προκάλεσε ανακοπή του όποιου ρυθμού ανάπτυξης και επιστροφή στην ύφεση. Αν το κράτος πλήρωνε τις υποχρεώσεις του προς τους ιδιώτες, έδινε τις νέες συντάξεις που έχει παγώσει και δεν μπλόκαρε και τις υπόλοιπες δαπάνες, τι θα συνέβαινε;

Η απάντηση είναι ότι η κατάσταση στην οικονομία θα μπορούσε να είναι κάπως καλύτερη από τη σημερινή χωρίς να υπάρχει πρόβλημα στο πλεόνασμα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι θα έφτανε γύρω 1,5% το οποίο και πάλι είναι πολύ μεγαλύτερο του στόχου ο οποίος για το 2016 ήταν 0,5%. Ακριβώς, 0,5% και το έφτασαν στο 3,5-4% το οποίο θα πάει όλο στο χρέος -δηλαδή στους δανειστές- αυτή τη φορά...

Αν δεν ακολουθούσε αυτή την τακτική πλήρους στραγγίσματος και συμπίεσης της οικονομίας η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα και του κ. Τσακαλώτου, δεν θα μπορούσε ο Σόιμπλε να ζητάει με τόση ευκολία τόσο υψηλά πλεονάσματα της τάξης του 3,5% για τόσα χρόνια, τουλάχιστον έως το 2023.
Επομένως, η εγκληματική πολιτική του κ. Τσίπρα έχει πλέον αυτή τη σοβαρή διάσταση: Αυτή η τακτική για το τεράστιο αχρείαστο πλεόνασμα οφείλεται στη μνημονιακή υποταγή τους που τους έκανε να πέσουν σε άλλη μια παγίδα ή έπαιξαν συνειδητά το παιχνίδι των Γερμανών;
Για σκεφτείτε το λίγο...

Μ. Γιαλούρος