Αρχή του τέλους...

Αρχή του τέλους για τον Τσίπρα και την παρέα του αποτελεί η προχθεσινή ημέρα με τη συμφωνία στο Eurogroup που φορτώνει με νέα μέτρα ύψους...

Αρχή του τέλους για τον Τσίπρα και την παρέα του αποτελεί η προχθεσινή ημέρα με τη συμφωνία στο Eurogroup που φορτώνει με νέα μέτρα ύψους τουλάχιστον 3,6 δις ευρώ τους Έλληνες...

Κι αν για τον Τσίπρα ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση, για τον Πάκη Παυλόπουλο πρόκειται το μεγαλύτερο ρελίζεμα. Είναι εκείνος ο οποίος δήλωνε όχι μόνο ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά και ως καθηγητής Πανεπιστημίου είναι αντισυνταγματική και αντίθετη με τους κανόνες του ευρωπαϊκού δικαίου η προ-νομοθέτηση μέτρων. Και να που η χθεσινή απόφαση προβλέπει επί της ουσίας ότι ακόμη και αυτά τα αστεία θετικά «αντίμετρα» θα εφαρμοστούν εάν και εφόσον επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι, όπως επίσης και ότι αν δεν επιτευχθούν οι στόχοι τα βάρβαρα φορολογικά μέτρα που πάνε για το 2020 θα ξεκινήσουν να εφαρμόζονται όλα από το 2019. Ήδη από προχτές είχαμε αποκαλύψει ότι παρά τα πυροτεχνήματα του Τσίπρα μπροστά στον Τουσκ, προωθείται ο "συμβιβασμός" να ξεκινήσει η περικοπή των συντάξεων από το 2019 και η μείωση του αφορολόγητου να μετακινηθεί για το 2020. Αλλά κι αυτό αποδεικνύεται ψέμα αφού μπήκε η ρήτρα ότι όλα μπορεί να ξεκινήσουν και νωρίτερα. Κι ακόμη προβλέπεται ότι μπορεί να υπάρξουν και άλλα, επιπλέον, μέτρα από το 2018 αν διαπιστωθεί ότι δεν πάει καλά (που δεν πάει) και η φετινή χρονιά...

Όλα αυτά, πέρα από το άγριο περιεχόμενο τους, συνιστούν κι ένα φοβερό ποδοπάτημα προς τους δικούς μας φωστήρες, τόσο στο δίδυμο Τσίπρα - Καμμένου με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ όσο και στον Παυλόπουλο ο οποίος φυσικά δεν πρόκειται να βγάλει άχνα τώρα και θα υπογράψει στα ...τέσσερα κι αυτός ό,τι του πάνε. Άλλες εποχές και με άλλον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κάποιοι θα είχαν τουλάχιστον την ψευδαίσθηση και για την τιμή των όπλων θα του ζητούσαν να κάνει χρήση του συνταγματικού δικαιώματος και να «επιστρέψει» τη νέα επαίσχυντη συμφωνία που θα πάνε να ψηφίσουν στη Βουλή. Σύμφωνα με το άρθρο 42 του Συντάγματος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέσα σε ένα μήνα από την ψήφιση των νομοσχεδίων, αν δεν προχωρήσει στην έκδοση και δημοσίευσή τους, μπορεί να τους αναπέμψει στη Βουλή, εκθέτοντας και τους λόγους για τους οποίους προβαίνει στην αναπομπή με έγγραφό του προς τον Πρόεδρο της Βουλής. Πρόκειται μάλιστα για αποκλειστική αρμοδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας που την ασκεί χωρίς να απαιτείται προσυπογραφή του αρμόδιου υπουργού. Είναι η μόνη πράξη που μπορεί να κάνει δίχως να δεσμεύεται από την κυβέρνηση. Κι αυτό θα έκανε ένας, οποιοσδήποτε άλλος, ανώτατος άρχοντας ως ύστατη πατριωτική πράξη άμυνας και αντίστασης σε αυτό το πολλαπλό -οικονομικό, κοινωνικό και εθνικό- ποδοπάτημα. Με τον Προκόπη όμως ούτε για ανέκδοτο δεν είναι για να λέγεται αυτό...

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα, προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!» θα μπορούσαν, επικαλούμενοι τον δικό τους ποιητή τον Βάρναλη, να λένε τώρα πια οι Συριζαίοι. Όμως τέτοιο «θάμα» δεν υπάρχει στον ορίζοντα. Ο Τσίπρας πιάστηκε στη φάκα και τώρα είναι αναγκασμένος να πάει σέρνοντας -και λιώνοντας ημέρα με την ημέρα- μέχρι τέλους. Η χτεσινή συμφωνία:
-του κλείνει το δρόμο για «ηρωική έξοδο» μέσω εκλογών.
-δεν του δίνει ανάσα για να φτάσει ως το 2019 δίχως εφαρμογή νέων μέτρων, όπως ήλπιζε.
-τον υποχρεώνει να έρχεται καθημερινά αντιμέτωπος με την κοινωνία και να εξευτελίζεται με τα όσα θα διαπράττει
-δημιουργεί τις προϋποθέσεις, για πρώτη φορά, μιας σοβαρής κοινωνικής εξέγερσης από τους φτωχοποιημένους και εξαθλιωμένους Έλληνες που θα αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Αντιμέτωπη με όλα αυτά βρίσκεται πλέον η κυβερνητική παρέα. Γι αυτό και χθες σήμανε η αρχή του τέλους της...

Μ. Γιαλούρος