Θεατρική μέθεξη στο...Curing room!

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ Του Βασίλη Μπουζιώτη Μια από τις πιο συναρπαστικές παραστάσεις της σεζόν είναι αυτή του «Curing room» που φιλοξενε...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Του Βασίλη Μπουζιώτη

Μια από τις πιο συναρπαστικές παραστάσεις της σεζόν είναι αυτή του «Curing room» που φιλοξενεί το θέατρο Vault.Το αντιπολεμικό κοινωνικό δράμα του David Ian Lee ευτυχεί στο εμπνευσμένο ανέβασμα του Δημήτρη Καρατζιά που πετυχαίνει με αυτό την πιο άρτια δουλειά του, την πιο πλήρη παράσταση – πρόταση από όσες έχει κάνει ως σήμερα. Το συγκλονιστικό έργο, που είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα, είναι εξαιρετικά σκληρό και άγριο σε βαθμό που σου κόβει την ανάσα, μα παράλληλα είναι και βαθιά συγκινητικό και τόσο σπαρακτικό που σου φέρνει δάκρυα στα μάτια. Το αγωνιώδες, τολμηρότατο, αποτρόπαιο και έντονο θρίλερ του David Ian Lee είναι απ’ τα πιο ενδιαφέροντα έργα που έχω δει στα σαράντα περίπου χρόνια που παρακολουθώ θέατρο - με καθήλωσε με την δυναμική του και την κοφτερή αλήθεια του.

ΑΝΟΙΞΗ 1944. Στην Νότια Πολωνία. Πριν αποχωρήσουν τα Ναζιστικά στρατεύματα αιχμαλωτίζουν μια διμοιρία Ρώσων στρατιωτών.Τους σκοτώνουν όλους εκτός από επτά άνδρες, που κλειδώνουν γυμνούς, χωρίς φαγητό και νερό στο κελάρι ενός άδειου Μοναστηριού. Την ελπίδα, θα την διαδεχτεί η ένταση και ο θυμός, η άρνηση, ο φόβος, η απόγνωση και η απελπισία. Ο εγκλεισμός, η πείνα και η δίψα, το ένστικτο της επιβίωσης γρήγορα θα τους οδηγήσει στα άκρα.Ο David Ian Lee βασισμένος στην αληθινή αυτή ιστορία γράφει ένα έργο που κόβει την ανάσα-εξαιρετική η μετάφραση του Αντώνη Γαλέου-και ο Καρατζιάς το σκηνοθετεί με ζηλευτή δεινότητα και με οίστρο που «φωτίζει»την κάθε του πτυχή. Έχει φτιάξει ένα μοναδικής ακρίβειας και αισθητικής «κέντημα»που δικαίως κλέβει και τον πιο δύσκολο κι απαιτητικό θεατή. Η παράστασή του είναι καλοκουρδισμένη και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού απ’ τα πρώτα λεπτά μέχρι και το σπουδαίο φινάλε. Μια ισχυρότατη «νίκη» του Καρατζιά που οφείλει πολλά στην θαυμάσια μουσική του ικανού Μάνου Αντωνιάδη,η οποία«απογειώνει»τη δουλειά Το «πάντρεμα»σκηνοθέτη-μουσικού είναι κατά τη γνώμη μου αληθινά εντυπωσιακό.

ΕΠΤΑ πρωταγωνιστές έχει το «Curing room». Όχι επτά ηθοποιούς, αλλά επτά Πρωταγωνιστές-με το Πι κεφαλαίο- γιατί καταθέτουν ψυχή, χωρίς το παραμικρό σκηνικό βοήθημα,ή κοστούμι. Βρίσκονται ολόγυμνοι-ναι,σε όλη τη διάρκεια της έξοχης παράστασης είναι εντελώς γυμνοί,για αυτό και η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανηλίκους,να το σημειώσω αυτό!-,σε μια ολόγυμνη σκηνή και «γίνονται»με οίστρο οι πολύπαθοι ήρωες του έργου που υπήρξαν πραγματικά πρόσωπα. Οι επτά αυτοί άξιοι Πρωταγωνιστές είναι-με αλφαβητική σειρά- οι Νίκος Γκέλια, Στέλιος Καλαϊτζής, Μάνος Κανναβός,ΠαναγιώτηςΜπρατάκος,Θανάσης Πατριαρχέας,Βασίλης Τσιγκριστάρης και Στέλιος Ψαρουδάκης. Έξοχοι όλοι και πως να ξεχωρίσεις κάποιους; Ο Μπρατάτος ας πούμε καθηλώνει παίζοντας το πιο δραματικό πρόσωπο από τα άλλα - σπαρακτικός! Ο Γκέλια έχει μια αλήθεια που σπάνια την συναντάς. Ο νεότατος Πατριαρχέας σε πείθει πως πάσχει πραγματικά- δεν... καμώνεται τον ήρωα που παίζει, αλλά «γίνεται» αυτός - είσαι κλεισμένος μαζί του στο μοναστήρι,χωρίς φαΐ, χωρίς αέρα, χωρίς φως και συμπάσχεις μαζί του μέχρι την δραματική επιλογή του. Συγκρατήστε το όνομά του γιατί θα μας εκπλήξει και στο μέλλον. Ευθύβολος ο Καλαϊτζής που διαθέτει εντονότατη σκηνική παρουσία, καίριος ο Κανναβός, εύστοχος ο έμπειρος Ψαρουδάκης και εξαιρετικός ο ανερχόμενος Τσιγκριστάρης.