Παυλόπουλος: Να γίνει σεβαστή η Συνθήκη της Λωζάννης

Μήνυμα προς την τουρκική ηγεσία, ότι η Συνθήκη της Λωζάννης θα πρέπει να γίνεται απολύτως σεβαστή, και ότι δεν είναι λογική η αμφισβήτησ...

Μήνυμα προς την τουρκική ηγεσία, ότι η Συνθήκη της Λωζάννης θα πρέπει να γίνεται απολύτως σεβαστή, και ότι δεν είναι λογική η αμφισβήτησή της, ούτε ακραίως, ούτε εκ πλαγίου, απέστειλε από τους Σοφάδες Καρδίτσας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στο πλαίσιο της εκδήλωσης ανακήρυξής του ως επιτίμου δημότη της Θεσσαλικής πόλης.

Διαμηνύουμε «προς κάθε κατεύθυνση» συνέχισε ο κ. Παυλόπουλος, «ότι εμείς, οι Έλληνες, είμαστε αποφασισμένοι και έτοιμοι, με βάση το σύνολο του Διεθνούς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, να υπερασπισθούμε στο ακέραιο και αποτελεσματικά την κυριαρχία μας, την εδαφική μας ακεραιότητα και τα σύνορά μας, άρα την κυριαρχία, την εδαφική ακεραιότητα και τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε πως η Ελλάδα, όπως το έχει αποδείξει εμπράκτως, είναι χώρα της ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης και τείνει χείρα φιλίας και συνεργασίας σε όλους τους γειτονικούς λαούς. Όμως, συνέχισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλω να τονίσω αυτό που τονίζει όλος ο ελληνικός λαός προς τον τουρκικό λαό:

«Αυτή η φιλία περνάει πάνω από μία αυτονόητη προϋπόθεση. Και αυτή η αυτονόητη προϋπόθεση είναι ο σεβασμός του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου στο σύνολό τους. Δεν νοείται φιλία, και καλή γειτονία όταν κάποιος δεν σέβεται το διεθνές δίκαιο. Κάθε φιλία, κάθε καλή γειτονία μεταξύ των λαών, στους αλληλοσπαραγμένους καιρούς ιδίως, στηρίζεται, πάνω στον πλήρη και ειλικρινή σεβασμό τους διεθνούς δικαίου».

Αναφερόμενος στη Συνθήκη της Λωζάννης, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε ότι πως αυτή θα πρέπει να γίνεται απολύτως σεβαστή, και ότι δεν είναι λογική η αμφισβήτησή της, ούτε ακραίως, ούτε βεβαίως εκ πλαγίου.

Η Ελλάδα, τόνισε επίσης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει αποφασίσει να ανήκει οριστικά και αμετάκλητα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και μάλιστα στον σκληρό πυρήνα της, την Ευρωζώνη:

«Η Ελλάδα δεν νοείται εκτός Ευρώπης αλλά και η Ευρώπη δεν μπορεί να είναι αυτό για το οποίο ιδρύθηκε χωρίς την Ελλάδα στους κόλπους της. Έτσι πορευόμαστε -με την συντριπτική πλειοψηφία των δημοκρατικών πολιτικών δυνάμεων ενωμένη προς την κατεύθυνση αυτή- τον ευρωπαϊκό μας δρόμο χωρίς αμφιβολία ή σκεπτικισμό, πρωτοστατώντας και στον κοινό αγώνα για να ξαναβρεί η Ευρωπαϊκή Ένωση τις ρίζες, πάνω στις οποίες μπορεί να στηριχθεί κατά τον προορισμό της».

Ο κ. Παυλόπουλος, για άλλη μια φορά υπογράμμισε πως τον κυριότερο εχθρό μας, όπως αποδεικνύεται από την μακραίωνη Ιστορία μας, αποτελεί η διχόνοια, που είναι πραγματικά εθνοκτόνος. Ενωμένοι λοιπόν οφείλουμε να βγούμε, το συντομότερο δυνατό, από την βαθιά κρίση που μαστίζει τον Τόπο και τον Λαό μας και να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αναλογεί.

Ολοκληρώνοντας την αντιφώνησή του, ο κ. Παυλόπουλος είπε:

«Φεύγω από τον Ιστορικό Δήμο σας με αισθήματα ευγνωμοσύνης για την εξαιρετική φιλοξενία που μου επιφυλάξατε. Και σας διαβεβαιώνω ότι θα πράξω, τόσο κατά τη διάρκεια της θητείας μου όσο και μετά από αυτήν, ό,τι μου αναλογεί, προκειμένου ν' ανταποκριθώ στην εξαιρετική τιμή που μου επιδαψιλεύσατε με την αναγόρευσή μου σε Επίτιμο Δημότη σας. Σας ευχαριστώ θερμώς».

Ειδική αναφορά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος έκανε στα ιστορικά γεγονότα, και στη σημασία της μάχης της Ματαράγκας, λέγοντας πως η σημασία της μάχης στη Ματαράγκα και την Πετρομαγούλα είναι μεγάλη για την απελευθέρωση της Θεσσαλίας: Διατήρησε το νικηφόρο πνεύμα των επαναστατών ακμαίο και κράτησε ζωντανό το επαναστατικό κίνημα για έναν ακόμη, κρίσιμο, χρόνο. Τα γεγονότα αυτά υπήρξαν η αιτία που οι Άγγλοι πρόξενοι στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη ήλθαν στη Θεσσαλία για να ζητήσουν από τους επαναστάτες να σταματήσουν την δραστηριότητά τους, με την υπόσχεση ότι τα αιτήματα τους θα δικαιωθούν με την φροντίδα της Μεγάλης Βρετανίας. Με αυτό τον τρόπο έγινε δυνατή η αποτελεσματικότερη παρουσίαση των ελληνικών αιτημάτων στο Συνέδριο του Βερολίνου, και ακολούθησε η απελευθέρωση της Θεσσαλίας, όπως και του νοτίου τμήματος της Ηπείρου που αποτέλεσε το νομό Άρτας, με τους όρους της Συνθήκης της Κωνσταντινουπόλεως.