Ελληνική «εκστρατεία» στο Έβερεστ – Για πρώτη φορά συμμετέχουν γυναίκες

«Σχοινοσύντροφοι». Στη γλώσσα των ορειβατών ένα σχοινί συνδέει δύο ζωές, μεταφορικά και κυριολεκτικά, και δημιουργεί μια δυνατή ανθρώπι...

«Σχοινοσύντροφοι». Στη γλώσσα των ορειβατών ένα σχοινί συνδέει δύο ζωές, μεταφορικά και κυριολεκτικά, και δημιουργεί μια δυνατή ανθρώπινη σχέση, ικανή ακόμη και να τους ανεβάσει στο ψηλότερο βουνό του κόσμου. Με αυτή τη λέξη περιέγραψε ο έμπειρος ορειβάτης Αντώνης Συκάρης τη σχέση του με τον Μάικ Ευμορφίδη, λίγο πριν από την αναχώρησή τους για την κατάκτηση της κορυφής του θρυλικού όρους Έβερεστ (8.848 μ.).
Αν και η γνωριμία τους μετράει περίπου δύο δεκαετίες είχαν μιλήσει ελάχιστες φορές στο τηλέφωνο. Ωστόσο, η περυσινή εμπειρία του κ. Ευμορφίδη της ανάβασης στο Κιλιμάντζαρο παρέα με τον γιο του Ιάσoνα λειτούργησε καταλυτικά για να ανάψει μέσα του ο «πυρετός» του Έβερεστ.
«Ήταν μια επική ανάβαση και θέλησα να ξαναγευτώ αυτό το συναίσθημα στον υπέρτατο βαθμό», ομολογεί ο κ. Ευμορφίδης. Ο κ. Συκάρης, ένας από τους εμπειρότερους Έλληνες ορειβάτες με δεκάδες αναρριχήσεις στο ενεργητικό του, σημείωσε στην παρουσίαση του πρότζεκτ ότι, εκτός από τη φυσική κατάσταση και την προετοιμασία για το αφιλόξενο περιβάλλον που θα συναντήσουν, η κατάκτηση της κορυφής απαιτεί μεγάλη υπομονή και ισχυρή επιθυμία. «Από ένα σημείο και μετά οι μέρες και οι ώρες μοιάζουν ατελείωτες. Η έλλειψη οξυγόνου προκαλεί ένα δυσάρεστο συναίσθημα. Πρέπει να πιέσεις τον εαυτό σου για να φάει, να βράζεις χιόνι για νερό και να συνεχίσεις την ανάβαση με ελάχιστο ύπνο», τονίζει ο κ. Συκάρης.
Με σκληρή και εντατική προπόνηση, οι δύο άνδρες συμπύκνωσαν τον συνηθισμένο χρόνο προετοιμασίας από τα δύο χρόνια σε δύο μήνες και δηλώνουν έτοιμοι να ξεκινήσουν το μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι τους. Θα προσεγγίσουν την κορυφή από τη νότια πλευρά του βουνού και πριν ξεκινήσουν πρέπει να εγκλιματιστούν σταδιακά στο μεγάλο υψόμετρο, που σημαίνει μικρότερες και διαδοχικές αναβάσεις και καταβάσεις. Έπειτα θα χρειαστεί να διασχίσουν χαράδρες με μεταλλικές σκάλες-γέφυρες, να ανεβούν και να κοιμηθούν σε απόκρημνες πλαγιές με κλίση έως και 55%, να παλέψουν σε άλλα σημεία με ισχυρούς ανέμους και αλλού με την ολοκληρωτική έλλειψη υγρασίας σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από +40 βαθμούς Κελσίου την ημέρα έως -20 βαθμούς τη νύχτα. Και με τον κίνδυνο της υποξίας, της έλλειψης οξυγόνου στον οργανισμό, να ελλοχεύει όσο ανεβαίνουν ψηλότερα. Το περιβάλλον γίνεται ακόμη πιο αφιλόξενο, έως και ανατριχιαστικό, στην λεγόμενη «Κοιλάδα του Θανάτου» από τις σωρούς των ορειβατών που βρίσκονται στα σπλάγχνα της.
Το ταξίδι των δύο ανδρών θα ξεκινήσει στις αρχές Απριλίου και μέσα στον Μάιο, όταν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν, θα ξεκινήσουν τη μεγάλη ανάβαση. Στην πραγματικότητα οι ορειβάτες έχουν ένα μικρό «παράθυρο» μιας ή το πολύ δύο ημερών για να προσεγγίσουν την κορυφή και μόνο μερικές ώρες για την τελική αναρρίχηση. Η χαρά της «κατάκτησης» δεν μπορεί να διαρκέσει παρά μόνο για λίγα λεπτά προτού αλλάξει ο καιρός και γίνει αδύνατη η επιστροφή τους.
Μέχρι σήμερα περίπου 5.000 άνθρωποι έχουν κατακτήσει την κορυφή του Έβερεστ, ενώ περίπου 300 άτομα έχασαν τη ζωή τους σε αυτή την προσπάθεια. Τα περισσότερα ατυχήματα συμβαίνουν κατά την κατάβαση, όταν το πνεύμα «χαλαρώνει» μετά την υπερπροσπάθεια, λένε οι ορειβάτες και γι’ αυτό τίποτα δεν πρέπει να αφήνεται στην τύχη.
Παράλληλα με την ομάδα των δύο ανδρών, ξεκινάει και η πρώτη ελληνική γυναικεία αποστολή από τη Θράκη με την 37χρονη ορειβάτισσα Κική Τσακαλδήμη και αν όλα πάνε καλά, οι δύο ομάδες θα βρεθούν στην κορυφή του κόσμου 13 χρόνια μετά την τελευταία ελληνική αποστολή που κατέκτησε το Έβερεστ. «Επιθυμία μας είναι να ανεβούμε, αλλά υποχρέωσή μας είναι να γυρίσουμε πίσω ζωντανοί», κατέληξε ο κ. Συκάρης σε έναν αγώνα που θα δώσουν με σύμμαχο και εχθρό τον ίδιο τους τον εαυτό.
Πηγή: Καθημερινή