Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το πόκερ της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ενώ η αγωνία τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχει αυξηθεί κατακόρυ...
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το πόκερ της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές ενώ η αγωνία τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχει αυξηθεί κατακόρυφα. Τόσο σε πολιτικό όσο και οικονομικό επίπεδο το παρασκήνιο οργιάζει και είναι φανερό ότι η χώρα έχει μπει σε ιδιαίτερα ρευστή περίοδο.
Η προαναγγελία συμβιβασμού από την πλευρά της κυβέρνησης, αν και με έμφαση στην επιδίωξη για «καλύτερη λύση τόσο σε σχέση με τα προληπτικά μέτρα όσο και με τα πρωτογενή πλεονάσματα», σηματοδότησε κατ' αρχάς το τέλος των ψευδαισθήσεων που είχαν καλλιεργηθεί για την αποφυγή νέων μέτρων. Ήδη οι εκπρόσωποι της τρόικας είναι καθ' οδόν προς την Αθήνα για την ολοκλήρωση των «τεχνικών συζητήσεων». Το επικοινωνιακό βάρος του Μεγάρου Μαξίμου πέφτει τώρα στην προσπάθεια να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις για το περιεχόμενο του καινούργιου πακέτου από το 2018, μετατοπίζοντας τη συζήτηση από την αρχική και απόλυτη άρνηση για «προληπτική νομοθέτηση» οποιασδήποτε πρόσθεσης επιβάρυνσης για την ελληνική κοινωνία.
Στην πραγματικότητα ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν υπήρξε ποτέ και η κυβέρνηση το γνώριζε καλά. Προσπαθούσε όμως να κερδίσει χρόνο θεωρώντας ότι η μετάθεση της τελικής συμφωνίας πλησιέστερα στις εκλογικές αναμετρήσεις που ξεκινούν στην καρδιά της Ευρώπης θα βοηθούσε διαπραγματευτικά την ελληνική πλευρά. Αν και αυτό εμπεριέχει μια παραδοξότητα, η κυβερνητική -αν όχι και η ίδια η πρωθυπουργική- ελπίδα στηριζόταν αφενός στην καθυστέρηση λόγω των διαφωνιών μεταξύ των Ευρωπαίων εταίρων και του ΔΝΤ και αφετέρου στα νέα δεδομένα που θα μπορούσε να προκαλέσει για τη στάση του Ταμείου η εκλογή του Ντ. Τραμπ στις ΗΠΑ.
Η απόφαση των δανειστών την Παρασκευή να παρουσιάσουν μια κοινή πρόταση προς τη χώρα μας φαίνεται ότι έβαλε φρένο στο παιχνίδι των καθυστερήσεων με ορίζοντα μιας τελικής συμφωνίας την επόμενη συνεδρίαση του Eurogroup την άλλη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου πριν μπει σε προεκλογική τροχιά η ευρωπαϊκή ήπειρος.
Ο εξωραϊσμός της συμφωνίας αυτής θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τις πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης στο εσωτερικό ενώ παράλληλα το βλέμμα θα είναι στραμμένο εκτός των συνόρων, εκεί όπου αρχίζει να ανεβαίνει ο εκλογικός πυρετός: Αρχικά στην Ολλανδία, κατόπιν στη Γαλλία και τέλος στην ίδια την Γερμανία.
Στην Ολλανδία οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 15 Μαρτίου και αναμένεται να αποτελέσουν μια πρόγευση της γενικότερης εικόνας καθώς ήδη εμφανίζεται ενισχυμένο το «Κόμμα της Ελευθερίας» με σαφείς ευρωσκεπτικιστικές και αντιμεταναστευτικές θέσεις την ώρα που αντίθετα το κόμμα του Γ. Ντάισελμπλουμ, που μετέχει στον νυν κυβερνητικό συνασπισμό, δείχνει να καταποντίζεται. Ως εκ τούτου και ο ίδιος μάλλον θα χρειαστεί να αποχαιρετήσει εκτός από το υπουργείο Οικονομικών και την προεδρία του Eurogroup.
Για τη Γαλλία ύστερα και από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τον Φρανσουά Φιγιόν, που λειτουργούν ως ντόμινο, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τον τελικό νικητή του δεύτερου γύρου. Ακόμη και την ώρα που δημοσκοπήσεις σπεύδουν να χρίσουν ως νέο φαβορί τον Μανουέλ Μακρόν -ο οποίος θεωρείται ο εκλεκτός των γαλλικών συστημικών μηχανισμών και κέντρων εξουσίας- το γεγονός ότι η τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν την Πέμπτη κατέγραψε ρεκόρ τηλεθέασης δείχνει ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Αν η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου πετύχει την ανατροπή τότε, όπως αναγνωρίζουν οι περισσότεροι, η ευρωζώνη δεν θα χρειαστεί να περιμένει τις γερμανικές εκλογές για να γνωρίσει την επόμενη ημέρα ή και τη διάλυσή της. Οι θέσεις της κ. Λεπέν, σε συνδυασμό με το Brexit που δρομολογείται ήδη και τη στρατηγική του Τραμπ, αναμένεται να προκαλέσουν επιτάχυνση των εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά ακόμη και αν η Γαλλία, παραμείνει στο άρμα του ευρώ όλοι συμφωνούν ότι τίποτε δεν θα είναι το ίδιο σε λίγο καιρό. Η πρόγνωση του Τεντ Μάλοχ, τον οποίο ο Τραμπ προορίζει εν μέσω ευρωπαϊκών αντιδράσεων για πρεσβευτή των ΗΠΑ στην ΕΕ, ότι «το ευρώ θα μπορούσε να καταρρεύσει εντός των επόμενων 18 μηνών» μπορεί να ακούγεται σήμερα υπερβολική αλλά δεν ηχεί παράξενα σε όσους παρακολουθούν τις φυγόκεντρες διεργασίες στην ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχονται τα σενάρια για τη δημιουργία ενός «σκληρού πυρήνα» χωρών υπό τη γερμανική ηγεμονία ή αλλιώς μιας Ευρώπης «δυο ταχυτήτων» όπως είπε ανοικτά αυτές τις ημέρες η ίδια η Ανγκελα Μέρκελ η οποία εν όψει των εκλογών πιέζεται τόσο από τους Σοσιαλδημοκράτες υπό την ηγεσία πλέον του Μ. Σουλτς όσο και από την «Εναλλακτική για την Γερμανία» που διεισδύει διαρκώς στο ζωτικό χώρο των Χριστιανοδημοκρατών.
Σε αυτό το περιβάλλον ρευστότητας και αβεβαιότητας, η υπογραφή και η προληπτική ψήφιση ενός νέου δυσβάστακτου πακέτου μέτρων -με οποιοδήποτε περιτύλιγμα και αν επιλεγεί- από την κυβέρνηση, θεωρείται δίκοπο μαχαίρι. Η ρητορική την οποία επεξεργάζονται στο Μέγαρο Μαξίμου, είτε περί αλλαγής συσχετισμών που ενδεχομένως θα ευνοούν την Ελλάδα μέχρι το 2018 είτε περί οικονομικής ανάκαμψης που θα ακυρώνει τις δυσμενείς ρυθμίσεις, προσκρούει στη βαριά κοινωνική πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν αντιμετωπίσει άμεσα προβλήματα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της η κυβέρνηση, η κόπωση που καταγράφεται είναι ήδη μεγάλη. Ενδεικτικό της πολιτικής παθογένειας που αναπτύσσεται είναι ότι τα εκλογικά σενάρια δεν υποχωρούν έστω κι αν χρονικά μετατίθενται για τις αρχές ή τα μέσα του δεύτερου εξαμήνου του 2017. Δεν παύει επίσης να αποτελεί αντικείμενο παρασκηνιακών διεργασιών η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων από την παρούσα Βουλή στην περίπτωση που απειληθεί ρωγμή στους 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η διεύρυνση της πλειοψηφίας χωρίς τον σχηματισμό άλλης κυβέρνησης φαίνεται πάντως ότι είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον πλέον να υπάρξει. Στο πλαίσιο αυτών των διεργασιών μάλιστα εντάσσεται όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «κυριακάτικη δημοκρατία» και η μυστική συνάντηση του Γ. Στουρνάρα με την Ντ. Μπακογιάννη για κυβέρνηση τεχνοκρατών ευρύτερης αποδοχής που δια της σιωπής τους επιβεβαίωσαν αμφότεροι...
Ο εξωραϊσμός της συμφωνίας αυτής θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό και τις πολιτικές αντοχές της κυβέρνησης στο εσωτερικό ενώ παράλληλα το βλέμμα θα είναι στραμμένο εκτός των συνόρων, εκεί όπου αρχίζει να ανεβαίνει ο εκλογικός πυρετός: Αρχικά στην Ολλανδία, κατόπιν στη Γαλλία και τέλος στην ίδια την Γερμανία.
Στην Ολλανδία οι εκλογές θα διεξαχθούν στις 15 Μαρτίου και αναμένεται να αποτελέσουν μια πρόγευση της γενικότερης εικόνας καθώς ήδη εμφανίζεται ενισχυμένο το «Κόμμα της Ελευθερίας» με σαφείς ευρωσκεπτικιστικές και αντιμεταναστευτικές θέσεις την ώρα που αντίθετα το κόμμα του Γ. Ντάισελμπλουμ, που μετέχει στον νυν κυβερνητικό συνασπισμό, δείχνει να καταποντίζεται. Ως εκ τούτου και ο ίδιος μάλλον θα χρειαστεί να αποχαιρετήσει εκτός από το υπουργείο Οικονομικών και την προεδρία του Eurogroup.
Για τη Γαλλία ύστερα και από τις πρόσφατες αποκαλύψεις για τον Φρανσουά Φιγιόν, που λειτουργούν ως ντόμινο, ουδείς μπορεί να προεξοφλήσει τον τελικό νικητή του δεύτερου γύρου. Ακόμη και την ώρα που δημοσκοπήσεις σπεύδουν να χρίσουν ως νέο φαβορί τον Μανουέλ Μακρόν -ο οποίος θεωρείται ο εκλεκτός των γαλλικών συστημικών μηχανισμών και κέντρων εξουσίας- το γεγονός ότι η τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη της Μαρίν Λεπέν την Πέμπτη κατέγραψε ρεκόρ τηλεθέασης δείχνει ότι όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοικτά. Αν η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου πετύχει την ανατροπή τότε, όπως αναγνωρίζουν οι περισσότεροι, η ευρωζώνη δεν θα χρειαστεί να περιμένει τις γερμανικές εκλογές για να γνωρίσει την επόμενη ημέρα ή και τη διάλυσή της. Οι θέσεις της κ. Λεπέν, σε συνδυασμό με το Brexit που δρομολογείται ήδη και τη στρατηγική του Τραμπ, αναμένεται να προκαλέσουν επιτάχυνση των εξελίξεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αλλά ακόμη και αν η Γαλλία, παραμείνει στο άρμα του ευρώ όλοι συμφωνούν ότι τίποτε δεν θα είναι το ίδιο σε λίγο καιρό. Η πρόγνωση του Τεντ Μάλοχ, τον οποίο ο Τραμπ προορίζει εν μέσω ευρωπαϊκών αντιδράσεων για πρεσβευτή των ΗΠΑ στην ΕΕ, ότι «το ευρώ θα μπορούσε να καταρρεύσει εντός των επόμενων 18 μηνών» μπορεί να ακούγεται σήμερα υπερβολική αλλά δεν ηχεί παράξενα σε όσους παρακολουθούν τις φυγόκεντρες διεργασίες στην ευρωζώνη. Δεν είναι τυχαίο ότι επανέρχονται τα σενάρια για τη δημιουργία ενός «σκληρού πυρήνα» χωρών υπό τη γερμανική ηγεμονία ή αλλιώς μιας Ευρώπης «δυο ταχυτήτων» όπως είπε ανοικτά αυτές τις ημέρες η ίδια η Ανγκελα Μέρκελ η οποία εν όψει των εκλογών πιέζεται τόσο από τους Σοσιαλδημοκράτες υπό την ηγεσία πλέον του Μ. Σουλτς όσο και από την «Εναλλακτική για την Γερμανία» που διεισδύει διαρκώς στο ζωτικό χώρο των Χριστιανοδημοκρατών.
Σε αυτό το περιβάλλον ρευστότητας και αβεβαιότητας, η υπογραφή και η προληπτική ψήφιση ενός νέου δυσβάστακτου πακέτου μέτρων -με οποιοδήποτε περιτύλιγμα και αν επιλεγεί- από την κυβέρνηση, θεωρείται δίκοπο μαχαίρι. Η ρητορική την οποία επεξεργάζονται στο Μέγαρο Μαξίμου, είτε περί αλλαγής συσχετισμών που ενδεχομένως θα ευνοούν την Ελλάδα μέχρι το 2018 είτε περί οικονομικής ανάκαμψης που θα ακυρώνει τις δυσμενείς ρυθμίσεις, προσκρούει στη βαριά κοινωνική πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν αντιμετωπίσει άμεσα προβλήματα στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της η κυβέρνηση, η κόπωση που καταγράφεται είναι ήδη μεγάλη. Ενδεικτικό της πολιτικής παθογένειας που αναπτύσσεται είναι ότι τα εκλογικά σενάρια δεν υποχωρούν έστω κι αν χρονικά μετατίθενται για τις αρχές ή τα μέσα του δεύτερου εξαμήνου του 2017. Δεν παύει επίσης να αποτελεί αντικείμενο παρασκηνιακών διεργασιών η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων από την παρούσα Βουλή στην περίπτωση που απειληθεί ρωγμή στους 153 βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ. Η διεύρυνση της πλειοψηφίας χωρίς τον σχηματισμό άλλης κυβέρνησης φαίνεται πάντως ότι είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον πλέον να υπάρξει. Στο πλαίσιο αυτών των διεργασιών μάλιστα εντάσσεται όπως αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα η «κυριακάτικη δημοκρατία» και η μυστική συνάντηση του Γ. Στουρνάρα με την Ντ. Μπακογιάννη για κυβέρνηση τεχνοκρατών ευρύτερης αποδοχής που δια της σιωπής τους επιβεβαίωσαν αμφότεροι...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Εισαγωγικές εξετάσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ισχύον σύστημα μπορεί να είναι σκληρό και άκρως ανταγωνιστικό αλλά δεν έχει παραθυράκια και ατιμίες, καταργείτε όμως επειδή στα άρρωστα μυαλά των συριζαίων και των ανέλ, από τον τσίπρα και τον καμμένο μέχρι τον τελευταίο βουλευτή τους υπάρχει μίσος για την αξιοκρατία, στο μυαλό τους μόνο οι φελλοί επιπλέουν…
Έτσι αφού έχουν την πλειοψηφεία στην βουλή θα αλλάξουν το σύστημα εισαγωγικών στα ανώτερα και ανώτατα πανεπιστημιακά ιδρύματα της ελλάδας με ότι πιο άθλιο μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους για τα ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ…...
Ένα σύστημα που στην χώρα του ρουσφετιού, της κομπίνας, της εξαγοράς συνηδείσεων, της αρπαχτής, της πουτανιάς, της παρέας, των δικών μας, του κομματισμού, αυτοί είμαστε σε μεγάλο βαθμό, θα επιτρέπει στον κάθε ένα που μπορεί να τακτοποιεί το τέκνο του στην σχολή της αρεσκείας του, σε μια επιστήμη που μπορεί στην τελική να του ΑΞΙΖΕΙ ΑΛΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ.
Και θα είναι χιλιάδες….
Πόσοι καθηγητές δεν θα υποκύψουν στην πολιτική- οικονομική πίεση, στην απειλή, στο κλάψιμο, στον ωχαδερφισμό που σε κάποιο βαθμό μαστίζει τον κλάδο, στην πουτανιά την δική τους, ( υπάρχουν μαρτυρίες φοιτητριών που αν δεν της γαμούσε, ο κύριος καθηγητής δεν θα περνούσαν το μάθημα…)
Πόσοι καθηγητές θα πουν όχι στον ανίκανο φοιτητή και όσο πάει, επειδή είναι του κόμματος και πιέζονται από το κόμμα;
Πόσοι καθηγητές θα πουν όχι στον μπαμπά που χρηματοδοτεί μια τυχόν έρευνα στο πανεπιστήμιο;
Πόσοι καθηγητές ΑΕΙ-ΤΕΙ θα αντέξουν στην πίεση των κομματικών φοιτητικών στρατών μέσα στα πανεπιστήμια και δεν θα ενδώσουν στο να τακτοποιηθεί ο/η ημέτερος/η;
Πόσοι και πόσοι Άχρηστοι δεν θα πάρουν πτυχίο νομικού περιεχομένου, ( με πληρωμένες εξετάσεις ) με ότι αυτό συνεπάγετε για την αργότερα τακτοποίηση τους σε περίοπτες οικονομικά θέσεις, ή οικονομικού περιεχομένου, έστω κι αν το κρεμάσουν στον τοίχο για να το βλέπουν, αλλά στερώντας το από άξιους;
Όταν με το νέο σύστημα θα εξαρτάτε η είσοδος στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και από τον βαθμό στο λύκειο, ποια ιδιωτικά λύκεια δεν θα πριμοδοτήσουν τους σπουδαστές τους με τον καλύτερο βαθμό, για να έχουν προβάδισμα από τα παιδιά των λυκείων του δημοσίου; γιατί μιλάμε για την Ελλάδα, την σε τεράστιο βαθμό χώρα της κομπίνας, της εξαγοράς συνηδείσεων, της αρπαχτής, της πουτανιάς, της παρέας, των δικών μας, του κομματισμού.
Δηλαδή το τέκνο ενός υπουργού της οποίας κυβέρνησης τώρα ή πριν ή μετά δεν θα έχει την σχετική πριμοδότηση στους βαθμούς του σε ένα ιδιωτικό λύκειο ενόψει εισόδου σε ΑΕΙ-ΤΕΙ; Του βουλευτή;
Το τέκνο του μεγαλοεπιχειρηματία; Το τέκνο του κυρίου καθηγητή πανεπιστημίου; Εκεί και αν θα γίνονται όμορφες συναλλαγές
Γιατί το τέκνο του έχοντος τα μέσα πρέπει να προηγηθεί του ΆΞΙΟΥ ΤΕΚΝΟΥ;
Δεν θα υπάρχουν ιδιωτικά λύκεια που ο ιδιοκτήτης του, λογαριάζοντας ποιον έχει απέναντι του, την οικονομική του κατάσταση, την κοινωνική του κατάσταση θα φερθεί και ανάλογα;
Σαφώς και θα υπάρχουν, μπίζνα κάνουν κατά βάθος και να αφήσουν στην άκρη τα περί λειτουργήματος στους άσχετους.
Άλλωστε πάγιο αίτημα τους ήταν η κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων με το ισχύον σύστημα, και αίτημα τους ήταν επίσης να λογαριάζετε για την είσοδο σε ΑΕΙ ΤΕΙ, ο βαθμός που βάζουν αυτοί, καθώς με το ισχύον τα περιθώρια νοθείας σε αυτές ήταν ελάχιστα, και για αυτόν τον λόγο οι επιτυχίες τους προπαντός σε ήταν μετρημένες στα δάχτυλα, τώρα με το νέο σύστημα…. Αλλοίμονο στα παιδιά που πάνε στο δημόσιο, αλλά και αν πούμε ότι ΟΛΑ ΜΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, η ταξική επιλογή θα είναι τόσο σκληρή και φανερή μέσα στα σχολεία που οι αυτοκτονίες θα πηγαίνουν σύννεφο, άσε που οι πραγματικά καλοί μαθητές βλέποντας αυτήν την κατάσταση θα σιχαίνονται και τον εαυτό τους…
Είμαι ένας Έλληνας, μια Ελληνίδα, και ντρέπομαι που δεν μπορώ να το αποτρέψω…αλλά λέω….
Το αίμα των αθώων, φτωχών ικανών παιδιών στα χέρια και στην κεφαλή των συριζαίων-ανέλ που το σκέφτηκαν….
Το αίμα των αθώων, φτωχών ικανών παιδιών στα χέρια και στην κεφαλή εκείνων που θα ψηφίσουν τον νόμο αυτό..