Γιατί «πλαστικόν χρήμα»;;

Γράφει ο  Μιχαήλ Στρατουδάκης.  Ο όρος που κατά κόρον χρησιμοποιούν οικονομικοί υπεύθυνοι, τα ΜΜΕ και συνηθίζουν το κοινόν να τους μιμείτ...

Γράφει ο Μιχαήλ Στρατουδάκης. 

Ο όρος που κατά κόρον χρησιμοποιούν οικονομικοί υπεύθυνοι, τα ΜΜΕ και συνηθίζουν το κοινόν να τους μιμείται, το λεγόμενον «πλαστικόν χρήμα» μας προξενεί λύπην, γιατί είναι εκτός εννοιολογικής πραγματικότητας. Λανθασμένος και ατυχής όρος.

Η λέξη πλαστικός είναι επίθετον και προσδιορίζει κάποιον ουσιαστικόν. Αναφέρει το είδος από το οποίον είναι κατασκευασμένον. Πλαστικόν δοχείον, πλαστική σακκούλα, πλαστικόν πιάτον, πλαστικόν πιρούνι, πλαστική ζώνη, και άλλα. Δεν είναι δηλαδή κατασκευασμένα ούτε από ξύλον ούτε από μέταλλον ούτε από πέτραν. Η ορολογία πλαστικόν χρήμα σημαίνει ότι το χρήμα είναι κατασκευασμένον από ουσίαν πλαστικήν. Όχι από χαρτί. Οπότε συμπερασματικώς ο όρος χαρτονόμισμα παύει πλέον να ισχύει. Θα έχομεν πλαστικο νόμισμα!!

Όμως νόμισμα από πλαστικήν ουσίαν δεν θα κατασκευασθεί. Απλούστατα αντί χρήματος θα χρησιμοποιούμεν κάποιον δελτάριον για μηχανικήν πληρωμήν, το οποίον θα αντικαθιστά την χρήσην χαρτονομισμάτων. Το δελτάριον αυτό (κάρτα) είναι ο μεσολαβητής για τις πληρωμές, χωρίς αυτές να είναι απτές. Επομένως ο τρόπος αυτός πρέπει να αποκαλείται πληρωμή με «άϋλον χρήμα» ή «ηλεκτρονική πληρωμή». Η λανθασμένη και ανακριβής έκφραση «πλαστικόν χρήμα» που ακούμεν κατά κόρον στα δελτία ειδήσεων επιτείνει τις ολίγες γνώσεις στην Γλώσσαν μας. Λεξιπενία στο έπακρον. Το εκ πλαστικού αντικείμενον, είναι απτόν, είναι χειροπιαστόν, ενώ το μνημονευόμενον και αποκαλούμενον «πλαστικον χρήμα», είναι ασύλληπτον και αόρατον! Άχρωμον και άοσμον! Φανταστικόν και υπερβατικόν! Πως λοιπόν θα το χρησιμοποιούμεν;; Ου συγχρόνται άϋλα και υλικά! Και ως υλικόν που είναι ο άνθρωπος δεν υπάρχει περίπτωση ταυτίσεώς του με άϋλόν τι. Το θλιβερόν είναι ότι και στις υπουργικές αποφάσεις ή στις νομοθετικές διατάξεις θα περάσει αυτός ο λανθασμένος όρος, αφού κανείς από τους νομοθέτες δεν αισθάνεται ανησυχίαν δοθέντος ότι δεν έχει συναίσθηση του βαρβαρισμού που γίνεται στην Γλώσσαν μας.

Όλοι φαίνονται ικανοποιημένοι αναφέροντες έναν νεολογισμόν ο οποίος δεν έχει υπόσταση. Είναι δε αποδεδειγμένον αφού συνηθίζεται ευρέως, ότι όταν κάποιος δεν καταλαβαίνει κάτι, τα μηνύματα π.χ. μιάς διαλέξεως, τόσον περισσότερον την εξυμνεί!

«Κτίζεται το αφορολόγητον»

Άλλη κατά κόρον έκφραση είναι η αναφερομένη στο αφορολόγητον και πως αυτό δημιουργείται. Η μοναδική φράση που χρησιμοποιείται είναι «χτίζεται το αφορολόγητον».

Πρόκειται για το σχήμα λόγου που λέγεται παρομοίωση, η οποία είναι επιτρεπτόν να αναφερθεί εν τη ρήμη του λόγου όχι όμως κυριαρχικώς και εξοβελιστικώς προς την κυρίαν έκφραση. Μπορούμεν να εκφρασθώμεν με τις λέξεις, «δημιουργείται», «υπολογίζεται» «προσδιορίζεται», «διαμορφούται», «φτιάχνεται» «επιτελείται», αλλά και με τις μεταφορικές δι’ εμφαντικήν αναφοράν, «θεμελιούται» «πλάθεται» και άλλες πολλές. Γιατί γίνεται αποκλειστική και μονοπωλιακή αναφορά στο «χτίζεται»;; Διερωτήθη κάποιος από τους οικονομικούς συντάκτες αν υπάρχει και άλλη έκφραση γι’ αυτόν τον προσδιορισμόν;; Και αν υπάρχει γιατί δεν την χρησιμοποιεί αλλά αρέσκεται στον οιονεί μιμητισμόν;;

Η Ελληνική Γλώσσα, εν τη χώρα της κατέστη πενεστάτη και εξομοιώθη προς ρακένδυτον και νωδήν προβεβηκυίαν γυνήν, ενώ είναι πάνυ ακμαία, καλλίστη, τα μάλα πλουσία και μελίρρυτος, δια τους γνωρίζοντας αυτήν, αλλά και δια τους εν τη αλλοδαπή λάτρεις, οίτινες χρώνται τα ευεργετήματά της μετ’ απείρου ευλαβείας και ιεροτελετουργικώς.