Περιμένοντας τον ήλιο να βγει...

Dimitris Liberopoulos  ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΒΑΡΔΙΑ  ( στη μνήμη του Βέλη ) Είχαμε ένα σκυλί στο χτήμα μας, παλιά, ξεχωριστό. Καθότανε στα πίσ...

Dimitris Liberopoulos
 ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΑ ΒΑΡΔΙΑ
 ( στη μνήμη του Βέλη )
Είχαμε ένα σκυλί στο χτήμα μας, παλιά, ξεχωριστό. Καθότανε στα πίσω πόδια κάθε ξημέρωμα και σούρουπο να δει τον ήλιο που ρχότανε κι΄ έφευγε, λες και νογούσε... Όταν αργότερα έγραφα το βιβλίο μου << Πεθαίνουν και οι αθάνατοι >> με ήρωα που ενσαρκωνότανε σε διαδοχικές ζωές, διάβασε κάποια χειρόγραφά του ο πατέρας μου και μου΄ πε : Μη ξεχάσεις και τον Βέλη ( έτσι τον φωνάζαμε ) σε κάποια από τις ζωές ήταν κι΄ αυτός...
Αχ ρε πατέρα... μόνο το σκυλί μας κλωτσούσα ξυπόλητος και μετά σουρνώτανε και μου φιλούσε τα πόδια... Τον άνθρωπο τον χαιδεύεις και σε δαγκώνει...
Του πατέρα μου δεν του άρεσε το περι μετενσάρκωσης, αλλά μου είχε πει : Σκέψου ένα σκυλί σε διαφορετικές ζωές του, να το χαιδεύει και το φροντίζει αφεντικό διαφορετικής εθνικότητας και θρησκείας... Έτσι έπρεπε να είναι κι΄ ο άνθρωπος, απαλλαγμένος από φανατισμό προέλευσής του.