Επιστημονική και ηθική διάσταση στο ζήτημα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής

Από τη γέννηση του πρώτου παιδιού του σωλήνα το 1978 στην Αγγλία έως σήμερα έχουν γίνει άλματα στον τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγ...

Από τη γέννηση του πρώτου παιδιού του σωλήνα το 1978 στην Αγγλία έως σήμερα έχουν γίνει άλματα στον τομέα της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, με αποτέλεσμα χιλιάδες ζευγάρια για τα οποία ο ...πελαργός δεν ήταν τόσο «πρόθυμος», να καταφέρουν να φέρουν στον κόσμο παιδιά.

Παράλληλα με την επιστημονική πρόοδο στον τομέα αυτόν, έχουν εξαλειφθεί προκαταλήψεις και έχουν σπάσει κοινωνικά ταμπού που υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν σε κάποιο βαθμό γύρω από το ευαίσθητο θέμα της τεκνοποίησης με εξωσωματική γονιμοποίηση.

Στη χώρα μας το πρώτο παιδί του «σωλήνα» γεννήθηκε το 1982 και από τότε έως σήμερα χιλιάδες παιδιά έχουν γεννηθεί με εξωσωματική γονιμοποίηση.

Οι μέθοδοι και οι τεχνικές εξελίσσονται με ταχείς ρυθμούς, που σε μερικές περιπτώσεις προκαλούν αίσθηση.

Όπως στην περίπτωση της 67χρονης γιαγιάς, από ένα μικρό χωριό της Λάρισας, που ως παρένθετη μητέρα έφερε στον κόσμο το εγγόνι της, καθώς η κόρη της αδυνατούσε, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας. Η κοινωνία της Λάρισας το δέχτηκε χωρίς φόβο από δεισιδαιμονίες, που πριν κάποια χρόνια ίσως και να μην το επέτρεπε. Οι φορείς του χωριού Αμπελώνας στη Λάρισα όπου ζει, τίμησαν την Αναστασία Οντου σε ειδική εκδήλωση για την απόφασή της και η κοινωνία της απένειμε τα εύσημα. «Είναι η αγάπη της μάνας, ήθελα να προσφέρω στο παιδί μου», εξηγεί η ίδια που δεν κρύβει ότι φοβόταν αν θα τα κατάφερνε.

Πριν από λίγες ημέρες, εντύπωση προκάλεσε η γέννηση του δεύτερου μωρού από τρεις βιολογικούς γονείς, επαναφέροντας ερωτήματα για την ηθική διάσταση και μέχρι που μπορεί να φτάσει η επιστήμη προκειμένου να βοηθήσει τα ζευγάρια που έχουν πρόβλημα να τεκνοποιήσουν και τα οποία απασχολούν πολλούς ανθρώπους και βασανίζουν αρκετά ζευγάρια που καταλαβαίνουν ότι χρειάζονται βοήθεια.

«Η επιστήμη μπορεί να φτάσει μέχρι εκεί που χρειάζεται για να αποκτήσουν, όσοι πραγματικά το θέλουν, το παιδάκι τους. Τα ηθικά διλήμματα ξεκινούν από τη στιγμή που ξεφεύγουμε από αυτό το σκοπό και ζητάμε ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ή συζητάμε να βοηθήσουμε ζευγάρια που δεν είναι υπογόνιμα με μη ενδεικνυόμενες μεθόδους», αναφέρει στο
στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, o γενικός γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής, Κωνσταντίνος Πάντος.

Προσθέτει ότι υπάρχουν διάφορες μέθοδοι, οι οποίες καλύπτουν σχεδόν όλα τα προβλήματα, ωστόσο «τα όρια τίθενται από το νόμο για το ποια ζευγάρια μπορούμε να βοηθήσουμε».

Όσον αφορά την περίπτωση της 67χρονης γιαγιάς από τη Λάρισα που έφερε στον κόσμο το εγγόνι της, o κ. Πάντος υπογραμμίζει: «η ιατρική μου συνείδηση μου υπαγόρευσε να προσφέρω τη βοήθειά μου σε ένα ζευγάρι, το οποίο είχε λύσει το ηθικό ζήτημα εντός της οικογένειας, είχε δικαστική απόφαση και υπήρχε ενδελεχής έλεγχος από όλες τις ιατρικές ειδικότητες, γεγονός το οποίο του εξασφάλιζε και την αποδοχή από την κοινωνία. Το μόνο που έμενε ήταν να συμβάλλω με τις ιατρικές μου γνώσεις στην υλοποίηση της απόφασης».

Σύμφωνα με τους ειδικούς, η υπογονιμότητα πλήττει περίπου το 10% των ζευγαριών σε αναπαραγωγική ηλικία. Στη χώρα μας εκτιμάται, ότι περίπου 300.000 ζευγάρια αντιμετωπίζουν πρόβλημα. Περίπου το 5% των γεννήσεων σε ολόκληρο τον κόσμο προκύπτουν από κάποια μέθοδο υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.

Η Ελλάδα αποτελεί σταθμό στην εξωσωματική γονιμοποίηση, και ζευγάρια από όλο τον κόσμο επιλέγουν τη χώρα μας προκειμένου να βοηθηθούν για να αποκτήσουν παιδί.