Από το Σαν Φρανσίσκο, στο οποίο ζει και εργάζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Δάφνη Ματζιαράκη μίλησε στο Πρακτορείο 104,9 FM και σ...
Από το Σαν Φρανσίσκο, στο οποίο ζει και εργάζεται τα τελευταία τέσσερα χρόνια, η Δάφνη Ματζιαράκη μίλησε στο Πρακτορείο 104,9 FM και στην εκπομπή "Με τα Χίλια" για τo ντοκιμαντέρ της, το “4.1 Miles” ("4,1 μίλια"), το οποίο είναι υποψήφιο για Όσκαρ στην κατηγορία "Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους".
«Πριν από ένα χρόνο επέστρεψα στη Λέσβο για τα γυρίσματα, όπου έμεινα τρεις εβδομάδες μαζί με τον καπετάνιο του Λιμενικού Σώματος, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και το πλήρωμα του. Ήμασταν στο σκάφος όπου βιώσαμε στιγμές πάρα πολύ δύσκολες, όσο και αν είχα διαβάσει, ό,τι και αν είχα δει από τις ΗΠΑ, αυτό που είδα με τα δικά μου μάτια ήταν κάτι απερίγραπτο», σημειώνει η κ. Ματζιαράκη καθώς περιγράφει την ιστορία του Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ που ετοίμασε: «Προσπάθησα με κάθε τρόπο να το αποτυπώσω όσο πιο έντονα γίνεται ώστε να γεφυρώσω κάπως το κενό που υπάρχει μεταξύ αυτού που βλέπουμε στα ρεπορτάζ της ειδησεογραφικής κάλυψης και της πραγματικότητας» τονίζει.
Για τη Δάφνη Ματζιαράκη το κλειδί στην επιτυχία σήμερα είναι ένα ντοκιμαντέρ πρωτοποριακό: «Είναι κάτι σαν να βλέπεις μια ταινία φαντασίας, όχι με ηθοποιούς αλλά με πραγματικούς ανθρώπους», με δραματική εξέλιξη που οι θεατές πρέπει να «μπορέσουν να βιώσουν».
Κατά την ίδια, η δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ έφερε και ένα ηθικό και δεοντολογικό, όπως το χαρακτηρίζει, ζήτημα: «Ποια είναι η δουλειά η δική μου; Και πριν βρεθώ τη Λέσβο σκεφτόμουνα πώς θα ανταποκριθώ αν δω πάρα πολύ έντονα πράγματα, εάν κάποιος χρειαστεί τη βοήθεια μου, ποιος είναι ο δικός μου ρόλος. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι η ματιά ενός ανθρώπου, ο οποίος εμπλέκεται συναισθηματικά και φαίνεται αυτό πολύ έντονα στο ντοκιμαντέρ», τονίζει.
Στο ντοκιμαντέρ «φαίνεται ο πανικός και ένταση και αυτό είναι το πολύ άμεσο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις δεν είχα άλλη επιλογή από το να αφήσω την κάμερα και να βοηθήσω. Πάντοτε υπήρχε ανάγκη για βοήθεια», καταλήγει η σκηνοθέτις.
«Πριν από ένα χρόνο επέστρεψα στη Λέσβο για τα γυρίσματα, όπου έμεινα τρεις εβδομάδες μαζί με τον καπετάνιο του Λιμενικού Σώματος, τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και το πλήρωμα του. Ήμασταν στο σκάφος όπου βιώσαμε στιγμές πάρα πολύ δύσκολες, όσο και αν είχα διαβάσει, ό,τι και αν είχα δει από τις ΗΠΑ, αυτό που είδα με τα δικά μου μάτια ήταν κάτι απερίγραπτο», σημειώνει η κ. Ματζιαράκη καθώς περιγράφει την ιστορία του Μικρού Μήκους Ντοκιμαντέρ που ετοίμασε: «Προσπάθησα με κάθε τρόπο να το αποτυπώσω όσο πιο έντονα γίνεται ώστε να γεφυρώσω κάπως το κενό που υπάρχει μεταξύ αυτού που βλέπουμε στα ρεπορτάζ της ειδησεογραφικής κάλυψης και της πραγματικότητας» τονίζει.
Για τη Δάφνη Ματζιαράκη το κλειδί στην επιτυχία σήμερα είναι ένα ντοκιμαντέρ πρωτοποριακό: «Είναι κάτι σαν να βλέπεις μια ταινία φαντασίας, όχι με ηθοποιούς αλλά με πραγματικούς ανθρώπους», με δραματική εξέλιξη που οι θεατές πρέπει να «μπορέσουν να βιώσουν».
Κατά την ίδια, η δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ έφερε και ένα ηθικό και δεοντολογικό, όπως το χαρακτηρίζει, ζήτημα: «Ποια είναι η δουλειά η δική μου; Και πριν βρεθώ τη Λέσβο σκεφτόμουνα πώς θα ανταποκριθώ αν δω πάρα πολύ έντονα πράγματα, εάν κάποιος χρειαστεί τη βοήθεια μου, ποιος είναι ο δικός μου ρόλος. Πιστεύω πως το αποτέλεσμα είναι η ματιά ενός ανθρώπου, ο οποίος εμπλέκεται συναισθηματικά και φαίνεται αυτό πολύ έντονα στο ντοκιμαντέρ», τονίζει.
Στο ντοκιμαντέρ «φαίνεται ο πανικός και ένταση και αυτό είναι το πολύ άμεσο, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις δεν είχα άλλη επιλογή από το να αφήσω την κάμερα και να βοηθήσω. Πάντοτε υπήρχε ανάγκη για βοήθεια», καταλήγει η σκηνοθέτις.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση