O ...«ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ!» ΤΙ ΦΕΡΝΕΙ το δημοψήφισμα στην Ιταλία...

Μια μικρή εκμυστήρευση με μεγάλο ενδιαφέρον για το κλίμα που επικρατεί έκανε προς την «κυριακάτικη δημοκρατία» γνωστός Έλληνας επιχειρη...

Μια μικρή εκμυστήρευση με μεγάλο ενδιαφέρον για το κλίμα που επικρατεί έκανε προς την «κυριακάτικη δημοκρατία» γνωστός Έλληνας επιχειρηματίας ο οποίος είχε επισκεφθεί προ ημερών την Ιταλία. Ευρισκόμενος στο Μιλάνο για επαγγελματικούς λόγους, συνέφαγε με ανώτερα στελέχη μεγάλης ιταλικής βιομηχανίας και η συζήτηση περιστράφηκε, αναπόφευκτα, γύρω από το σημερινό δημοψήφισμα στη χώρα. Με έκπληξη τους άκουσε λοιπόν να δηλώνουν ευθέως ότι τάσσονται υπέρ του Οχι ενώ στην εύλογη απορία του αν συμμερίζεται την άποψή τους και ο επικεφαλής του ομίλου έλαβε την απάντηση ότι «αυτός ζει στο εξωτερικό, ενώ εμείς στην Ιταλία!». Ενδιαφέρον έχει και η άποψη τους για τον σημερινό Ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι: «Είναι ένας μορφωμένος Τσίπρας...» είπαν με τον ανάλογο σαρκαστικό τόνο, μεγαλώνοντας την έκπληξη του συνομιλητή τους...

Είναι γεγονός ότι στην Ιταλία το Οχι ενισχύεται και από «δεξιά» και από «αριστερά» με διάφορες αφορμές. Ακόμη και η δήλωση πρώην αριστεριστή υπουργού, που πλαισιώνει τώρα τον κ. Ρέντσι, εναντίον του «δικτάτορα Κάστρο», μετά το θάνατό του, άναψε φωτιές στις οργανώσεις του κυβερνώντος κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος ενισχύοντας τις φυγόκεντρες τάσεις εν όψει του δημοψηφίσματος...

Μπορεί το σημερινό αποτέλεσμα στην Ιταλία να μην κρίνει απλώς την τύχη του κ. Ρέντσι (ο οποίος ελπίζει έως την τελευταία στιγμή στην ψήφο των αποδήμων Ιταλών) αλλά να αποτελέσει και την αρχή ντόμινο σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση; Στην πραγματικότητα το ντόμινο αυτό ξεκίνησε από την Ελλάδα με το συντριπτικό Όχι του περσινού δημοψηφίσματος ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας το μετέτρεψε εν μια νυκτί σε Ναι. Η συνέχεια δόθηκε με το Brexit του καλοκαιριού και πριν από μερικές εβδομάδες ήρθε η νίκη Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όλα αυτά έχουν ως κοινό παρανομαστή τη λεγόμενη «αντισυστημική» ψήφο ή κατ' άλλους αποτελούν μια μορφή παγκόσμιας «επανάστασης» στις συνέπειες της παγκοσμιοποίησης για όλες τις κοινωνίες είτε της Ευρώπης είτε της Αμερικής.

Ο εφιάλτης για τους αρχιτέκτονες αυτής της πολιτικής δεν σταματά σήμερα στην Ιταλία όπου βεβαίως στο φόντο δεν υπάρχει μόνο το θέμα της κυβερνητικής αλλαγής ή ακόμη και των εκλογών αλλά και η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Όσο κι αν το ιερατείο των Βρυξελλών και του Βερολίνου επεξεργάζεται μάλιστα σχέδιο «διάσωσης» της Ιταλίας, για την περίπτωση της διαφαινόμενης επικράτησης του Όχι, ήδη στην πρόθεση ψήφου βρίσκεται πολύ μπροστά το κόμμα του Γκρίλο που τάσσεται υπέρ της λιρέτας, όπως άλλωστε και το (διασπασμένο) κόμμα του Μπερλουσκόνι καθώς και ο ιταλικός βοράς που μετρά συνεχώς οικονομικά ερείπια.

Πέραν της Ιταλίας, σήμερα Κυριακή επαναλαμβάνεται, (ύστερα από ένα πολιτικοδικαστικό θρίλερ) και ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στην Αυστρία με αντιπάλους τον οικολόγο Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν και τον υποψήφιο του εθνικιστικού Κόμματος Ελευθερίας Νόρμπερτ Χόφερ. Για πρώτη φορά από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι υποψήφιοι των δύο ιστορικών μεγάλων κομμάτων, του κεντροαριστερού Σοσιαλδημοκρατικού και του κεντροδεξιού Λαϊκού, έχουν αποκλειστεί προ πολλού από τον β' γύρο...

Αυτός που εν αναμονή των αποτελεσμάτων κάθεται εξίσου σε αναμμένα κάρβουνα είναι ο γνωστός μας Γ. Ντάισελμπλουμ. Ο σκληρός πρόεδρος του Eurogroup φέρεται, σύμφωνα με έγκυρες πηγές, πανικόβλητος εν όψει των εκλογών και στη δική του χώρα την Ολλανδία τον Μάρτιο. Διόλου τυχαία η Wall Street Journal έγραψε ότι «η νέα βόμβα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χτυπά στην Ολλανδία». Η νέα γενιά ολλανδών ευρωσκεπτικιστών ενισχύεται διαρκώς ενώ το «κόμμα της Ελευθερίας» υπό τον Γκερτ Βίλντερς, που τάσσεται υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, ξεπερνά στις δημοσκοπήσεις το 25% και διεκδικεί την πρώτη θέση. Αντίθετα σε διαρκή υποχώρηση βρίσκεται το κόμμα των Εργατικών του κ. Ντάισελμπλουμ που σήμερα μετέχει σε κυβέρνηση συνασπισμού με τους Φιλελεύθερους...

Οι δύο γύροι των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία θα διεξαχθούν λίγο αργότερα, στις 23 Απριλίου και 7 Μαΐου 2017 και οι μονομάχοι είναι γνωστοί από τώρα. Κανείς δεν βιάζεται μάλιστα να προεξοφλήσει μετά βεβαιότητος ότι νικητής θα είναι ο Φρανσουά Φιγιόν μολονότι οι δημοσκοπήσεις του δίνουν προβάδισμα έναντι της Μαρί Λεπέν η οποία αντλεί μεγάλο τμήμα της δύναμής της από πρώην αριστερούς ψηφοφόρους . Οι δημοσκοπήσεις άλλωστε γνωρίζουν έως τώρα το ένα Βατερλό μετά το άλλο.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι, όποιος κι αν επικρατήσει, η κεντροαριστερά έχει βγει από το παιχνίδι. Ο Φρ. Ολάντ υποχρεώθηκε να αποσυρθεί χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα έχει καλύτερη τύχη όποιος κι αν υποστηριχθεί από το Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το σκηνικό αυτό αντανακλά τη γενικότερη τάση θεαματικής μετατόπισης του κέντρου βάρους προς τη δεξιά στους κόλπους της οποίας -και μεταξύ των διαφόρων εκφάνσεων της- μεταφέρεται πανευρωπαϊκά η αναμέτρηση για την εξουσία. Ακόμη και στη Γερμανία, παρά τη διαφαινόμενη επιστράτευση του Μάρτιν Σουλτς από τους Σοσιαλδημοκράτες, η κύρια απειλή για την Ανγκελα Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες προέρχεται από την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) που εκφράζει το έντονο ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα στη χώρα. Από τη στιγμή που η οικονομική κρίση έπληξε την Ευρώπη και οδήγησε στο ξήλωμα του κοινωνικού κράτους, η σοσιαλδημοκρατία που είχε συνδέσει με αυτό την ύπαρξή της παύει να έχει πλέον ρόλο και οδηγείται στη συρρίκνωση.

Τούτων δοθέντων πάντως ο δρόμος έως τις εκλογές στη Γερμανία αποδεικνύεται πολύ μακρύς και με αρκετούς ενδιάμεσους σταθμούς. Ήδη από αύριο το πρωί το τοπίο μπορεί να είναι πολύ διαφορετικό την ώρα που η Ελλάδα βρίσκεται επί ξυρού ακμής. Όμως ανάλογα με τις εξελίξεις, αυτή η αβεβαιότητα ίσως αποδειχθεί ένα όπλο για την ελληνική πλευρά. Μολονότι αρκετοί υποστηρίζουν ότι η απειλή της Ιταλίας υποβιβάζει το ελληνικό πρόβλημα, αναπτύσσεται έντονα και η αντίθετη άποψη σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση αποκτά επιχειρήματα για να πιέσει από καλύτερες θέσεις, υπό τον κίνδυνο του πανευρωπαϊκού ντόμινο, τους δανειστές. Έως τώρα βέβαια δείχνει, παρά τη ρητορική της, μια τάση πλήρους προσαρμογής αλλά δεν αγνοείται το γεγονός ότι η δεύτερη αξιολόγηση δεν έχει κλείσει ακόμη, αύριο -στον απόηχο του ιταλικού δημοψηφίσματος- συνεδριάζει το Eurogroup για «πολιτική συμφωνία» και συνέχιση των συζητήσεων και όλα υπόκεινται σε μεταβολές. Σημασία έχει και αν Βρυξέλλες – Βερολίνο θα εισπράξουν τα σημερινά αποτελέσματα ως ρήγμα στην πολιτική ακραίας λιτότητας ή θα τα ερμηνεύσουν με λάθος τρόπο. Γι αυτό και παρά τα όσα λέγονται στο Μέγαρο Μαξίμου δεν έχει σημάνει ακόμη λήξη του εκλογικού συναγερμού. Αντιθέτως, θερμαίνονται πάλι τα σενάρια προετοιμασίας για κάλπες με φόντο (ή μύχια ελπίδα) αυτή τη φορά τη «δεξιά παρένθεση» στη χώρα μας...

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr