Σταυροφόροι και Τζιχαντιστές!

Dimitris Liberopoulos Σταυροφόροι και Τζιχαντιστές, Σιωνιστές και άλλα πολλά...( για όλα φταίνε οι νταβατζήδες - οι πρωην, οι νυν κα...

Dimitris Liberopoulos

Σταυροφόροι και Τζιχαντιστές,
Σιωνιστές και άλλα πολλά...( για όλα φταίνε οι νταβατζήδες - οι πρωην, οι νυν και οι επόμενοι... )

Οι Σταυροφορίες ξεκίνησαν ως ιερή εκστρατεία από τους Καθολικούς Χριστιανούς της Ευρώπης με σκοπό την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων (Παλαιστίνη, Ιερουσαλήμ) από τους Μουσουλμάνους. Ήταν η απάντηση της Δύσης στον ιερό πόλεμο, τη τζιχάντ, που κατά εποχές κήρυττε το Ισλάμ. Έπαιξε ρόλο και η κακομεταχείριση των προσκυνητών που επισκέπτονταν την Ιερουσαλήμ.

Οι Χριστιαννοί που σκοτωνόντουσαν στις Σταυροφορίες είχαν το "σπέσιαλ προνόμιο συγχωροχαρτιού" για τις αμαρτίες που είχαν διαπράξει και θεωρούντο στη συνείδηση του λαού ιεροί μάρτυρες. Όπως ακριβώς και οι Μουσουλμάνοι που έδιναν τη ζωή τους στον ιερό πόλεμο Τζιχάντ, πήγαιναν "κατ΄ ευθείαν" στον Παράδεισο. Αλλά και οΙ Εβραίοι από κοντά με τον Σιωνισμό και τα δικά τους.

Οι Σταυροφορίες στους Αγίους Τόπους ήταν στρατιωτικές επιχειρήσεις με την επιδοκιμασία της Λατινικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Το 1095 ο Πάπας Ουρβανός Β΄ κήρυξε την Α΄ Σταυροφορία με στόχο την αποκατάσταση της πρόσβασης των Χριστιανών στη περιοχή της Ιερουσαλήμ. Μετά ακολούθησαν σε διάστημα 200 ετών έξι μεγάλες σταυροφορίες και πολλές μικρότερες. Το 1291 η τελευταία σύγκρουση κατέληξε σε αποτυχία, με την πτώση του τελευταίου χριστιανικού προπύργιου στους Αγίους Τόπους, στην Άκρα. Μετά η Ρωμαιοκαθολική Ευρώπη δεν εκδήλωσε καμία άλλη πολεμική αντίδραση προς ανατολάς.

Κάποιοι ιστορικοί βλέπουν τις Σταυροφορίες ως τμήμα αμυντικού πολέμου εναντίον της επέκτασης του Ισλάμ στην Εγγύς Ανατολή, μερικοί ως τμήμα μακροχρόνιας σύγκρουσης στα σύνορα της Ευρώπης και άλλοι ως επιθετικές απόπειρες, υπό την ηγεσία του πάπα, επέκτασης της Χριστιανοσύνης. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν ανίκανη να ανακαταλάβει τα εδάφη που έχασε κατά τις αρχικές Μουσουλμανικές κατακτήσεις. Οι κατακτήσεις αυτές κατέληξαν στην απώλεια εύφορων γεωργικών εκτάσεων και τεράστιων βοσκοτοπιών στη Μικρά Ασία.

Εκατοντάδες χιλιάδες Ρωμαιοκαθολικοί Χριστιανοί έγιναν σταυροφόροι δίνοντας δημόσιο όρκο και παίρνοντας συνοδικά συγχωροχάρτια από το Βατικανό. Οι σταυροφόροι συχνά λεηλατούσαν τις χώρες, μέσω των οποίων ταξίδευαν με τον χαρακτηριστικό μεσαιωνικό τρόπο της τροφοδοσίας ενός μετακινούμενου στρατού. Οι βασιλιάδες κρατούσαν για λογαριασμό τους το μεγαλύτερο μέρος των εδαφών που καταλάμβαναν αντί να το επιστρέψουν στους Βυζαντινούς όπως είχαν ορκισθεί.
Η Δ' Σταυροφορία κατέληξε σε λεηλασία της Κωνσταντινούπολης από τους Ρωμαιοκαθολικούς, τερματίζοντας ουσιαστικά την ευκαιρία επανένωσης της Χριστιανικής Εκκλησίας και οδηγώντας στην εξασθένηση και τελική πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στους Οθωμανούς. Φτωχαδάκια οι πολεμιστές σταυροφόροι, που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τις απάνθρωπες δυσκολίες της μεσαιωνικής ζωής.

Και άλλα τινά των Σταυροφοριών ακόμη και επί ευρωπαικού εδάφους!

Στη Ρηνανία η Σταυροφορία του Λαού οδήγησε σε σφαγή και δολοφονία χιλιάδων Εβραίων. Στα τέλη του 19ου αιώνα το επεισόδιο αυτό χρησιμοποιήθηκε από Εβραίους ιστορικούς για να υποστηρίξουν τον Σιωνισμό.
Τη λέξη ΠΙΣΤΗ χρησιμοποιούσαν οι ΣΤΑΥΡΟφόροι, την ίδια λέξη στα αραβικά ΤΖΙΧΑΝΤ και οι ΗΜΙΣΕΛΗΝΟφόροι. Και με το ΧΡΗΜΑ οι ΣΙΩΝΙΣΤΟφοροι. Άντε να γλυτώσει ο άνθρωπος από τη κακή του μοίρα...