Dimitris Liberopoulos χιόνιζε και τότε --------------------- Στη δημοσιογραφική καριέρα μου γνώρισα σπουδαίους αλλά και βασανισμένους σαν...
Dimitris Liberopoulos
χιόνιζε και τότε
---------------------
Στη δημοσιογραφική καριέρα μου γνώρισα σπουδαίους αλλά και βασανισμένους σαν ζώα ανθρώπους... Όπως αυτή τη κοπέλα που οι δικοί της ( γονείς και αδέρφια ) την είχαν φυλακισμένη χρόνια στο υπόγειο του σπιτιού τους σε χωριό του Ταΰγετου. Αιτία, γιατί ήταν ζωηρή και είχε εραστή... και τους αντιστάθηκε όταν την διέταξαν να μη τον ξαναδεί...
Το συμβάν το έφερε στο φως της δημοσιότητας ο αστυνομικός συντάκτης Θεόδωρος Δράκος ( κυνηγετικό κι΄ όχι του καναπέ ) αλλά εμένα κυνηγούσαν να λιντσάρουν...
Θυμάμαι που όταν ανακαλύφτηκε μισοτρελαμένη, φοβισμένη και ανίκανη να μιλήσει, πήγα στο νοσοκομείο της Σπάρτης και προσπάθησα να της πάρω συνέντευξη... Με ματιά αγριμιού, μούγκριζε σαν ζώο και το μόνο που έλεγε ήταν "άσε με... άσε με..."
Είχα γίνει έξαλλος, πήγα στον διοικητή της Χωροφυλακής και τον έπεισα να πάμε στο χωριό της με αλυσίδες στις ρόδες του αυτοκινήτου, γιατί το χιόνι έπεφτε άφθονο... Χτυπήσαμε την καμπάνα του χωριού, μαζεύτηκαν οι κάτοικοί του στο σχολείο και τους "δικάσαμε" γιατί ενώ οι περισσόεροι γνώριζαν το φοβερό περιστατικό δεν έβγαζαν τσιμουδιά.... Και δεν θα ξεχάσω που ο κοινοτάρχης κι΄ ο παππάς παραδέχτηκαν την ενοχή τους...
Όταν φεύγαμε οι σόλες μας πατούσαν στο χιόνι που πριν μπω στο αυτοκίνητο έσκυψα και τις καθάρισα... Και στον τίτλο του ρεπορτάζ μου που είχε συγκλονίσει τους αναγνώστες, έβαλα τίτλο ΤΟ ΧΙΌΝΙ ΗΤΑΝ ΒΡΌΜΙΚΟ...
χιόνιζε και τότε
---------------------
Στη δημοσιογραφική καριέρα μου γνώρισα σπουδαίους αλλά και βασανισμένους σαν ζώα ανθρώπους... Όπως αυτή τη κοπέλα που οι δικοί της ( γονείς και αδέρφια ) την είχαν φυλακισμένη χρόνια στο υπόγειο του σπιτιού τους σε χωριό του Ταΰγετου. Αιτία, γιατί ήταν ζωηρή και είχε εραστή... και τους αντιστάθηκε όταν την διέταξαν να μη τον ξαναδεί...
Το συμβάν το έφερε στο φως της δημοσιότητας ο αστυνομικός συντάκτης Θεόδωρος Δράκος ( κυνηγετικό κι΄ όχι του καναπέ ) αλλά εμένα κυνηγούσαν να λιντσάρουν...
Θυμάμαι που όταν ανακαλύφτηκε μισοτρελαμένη, φοβισμένη και ανίκανη να μιλήσει, πήγα στο νοσοκομείο της Σπάρτης και προσπάθησα να της πάρω συνέντευξη... Με ματιά αγριμιού, μούγκριζε σαν ζώο και το μόνο που έλεγε ήταν "άσε με... άσε με..."
Είχα γίνει έξαλλος, πήγα στον διοικητή της Χωροφυλακής και τον έπεισα να πάμε στο χωριό της με αλυσίδες στις ρόδες του αυτοκινήτου, γιατί το χιόνι έπεφτε άφθονο... Χτυπήσαμε την καμπάνα του χωριού, μαζεύτηκαν οι κάτοικοί του στο σχολείο και τους "δικάσαμε" γιατί ενώ οι περισσόεροι γνώριζαν το φοβερό περιστατικό δεν έβγαζαν τσιμουδιά.... Και δεν θα ξεχάσω που ο κοινοτάρχης κι΄ ο παππάς παραδέχτηκαν την ενοχή τους...
Όταν φεύγαμε οι σόλες μας πατούσαν στο χιόνι που πριν μπω στο αυτοκίνητο έσκυψα και τις καθάρισα... Και στον τίτλο του ρεπορτάζ μου που είχε συγκλονίσει τους αναγνώστες, έβαλα τίτλο ΤΟ ΧΙΌΝΙ ΗΤΑΝ ΒΡΌΜΙΚΟ...
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση