Τα ρήγματα της ευρωζώνης...

Ο Τσίπρας προσπαθεί να κοροϊδέψει με ψίχουλα τους συνταξιούχους, ο Μητσοτάκης υπακούοντας στον Σόιμπλε αλλάζει στάση στη Βουλή και αντί ...

Ο Τσίπρας προσπαθεί να κοροϊδέψει με ψίχουλα τους συνταξιούχους, ο Μητσοτάκης υπακούοντας στον Σόιμπλε αλλάζει στάση στη Βουλή και αντί «ναι» ψηφίζει «παρών» για την «13 σύνταξη», ο Βενιζέλος διαφωνεί δημοσίως με τη στάση του ΠΑΣΟΚ αλλά ψηφίζει για λόγους τακτικής μη έχοντας καταλήξει ακόμη ποια θα είναι η επόμενη πολιτική του στέγη και το σκηνικό της εσωτερικής πολιτικής παρακμής μεγαλώνει καθημερινά...

Όμως την ίδια ώρα σημειώνεται και μια άλλη εξέλιξη που έχει μεγάλο ενδιαφέρον: Εκδηλώνονται δημόσια ρήγματα και στους Ευρωπαίους «φίλους» μας. Αυτή η εικόνα του ισχυρού οικοδομήματος της ευρωζώνης αρχίζει να σπάει, δείχνοντας ότι βρισκόμαστε στην αρχή της πλήρους διάλυσης.

Όσοι παρακολουθούν συστηματικά το ευρωπαϊκό προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο δεν είχαν καμιά αμφιβολία ότι αυτό που αποκαλείται ζώνη του ευρώ δεν είναι παρά ένας χάρτινος πύργος. Χτίστηκε για να εγκλωβίσει και τελικά να υποδουλώσει τους λαούς των ευρωπαϊκών χωρών κάτω από τη γερμανική μπότα, αλλά η δύναμή της στηρίχτηκε περισσότερο στο φόβο.

Όμως τα θεμέλια ήταν προβληματικά από την αρχή. Γι αυτό και μόλις άρχισε να φουντώνει η οικονομική κρίση τα προηγούμενα χρόνια φάνηκαν και τα αδιέξοδα, τα διαφορετικά συμφέροντα και οι μεγάλες ανισότητες που επιχειρήθηκε να συγκαλυφθούν και να θαφτούν με τα δεσμά του ευρώ. Έτσι πήρε και το πάνω χέρι καθαρά ως δεσμοφύλακας για λογαριασμό της Γερμανίας ο Σόιμπλε όπως ήταν και ο αρχικός σχεδιασμός...

Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ότι αποκαλύπτεται οι αρχιτέκτονες, οι κατασκευαστές και οι συντηρητές του ευρωπαϊκού «πύργου» πάσχουν από απύθμενη ηλιθιότητα. Νομίζοντας ότι το χρήμα και η ισχυρή γραφειοκρατία αρκούν για να διατηρήσουν τον έλεγχο, βρέθηκαν μπροστά στα ίδια τους τα αδιέξοδα. Ήδη βλέπουμε ότι χάνουν καθημερινά τη σοβαρότητα τους απέναντι στους δικούς τους πολίτες. Η σπασμωδικότητα και ο αλλοπρόσαλλος τρόπος με τον οποίο αντιδρούν τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου της βαθύτερης κρίσης που φουντώνει στην καρδιά της ευρωζώνης.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της κρίσης, όπως μου εκμυστηρευόταν παράγοντας των Βρυξελλών, θα πρέπει να συνδυάσουμε αυτά που συμβαίνουν τώρα με την απόφαση των Βρετανών στο δημοψήφισμα για το Brexit, με το αποτέλεσμα του ιταλικού δημοψηφίσματος κόντρα στον Ρέντσι, τις προεδρικές εκλογές στην Αυστρία και το 47% του εθνικιστή Χόφερ, με τον αέρα της Λεπέν που πάει για νίκη στις γαλλικές προεδρικές εκλογές, τις ισχυρές τάσεις καταποντισμού του κόμματος του Ντάισελμπλουμ και των κυβερνητικών εταίρων του στην Ολλανδία, με την διαρκή ενίσχυση της «Εναλλακτικής για την Γερμανία» στην Γερμανία...

Αυτά που συμβαίνουν τώρα λοιπόν δεν είναι παρά η αφορμή για να πλήξει η κρίση και το «στρατηγείο» του Βερολίνου. Με την Ιταλία να βρίσκεται επί ξυρού ακμής, ο Σόιμπλε αντιμετωπίζει πλέον την «ανταρσία» και της γαλλικής πλευράς και ιδιαίτερα του Ολάντ ο οποίος είναι ο κατεστραμμένος του γαλλογερμανικού άξονα και γι αυτό δεν τολμά ούτε υποψηφιότητα να θέσει ξανά. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους βυθιζόμενους ευρωσοσιαλιστές υπό τον Σουλτς που έγιναν -υποκριτικά- όψιμοι υποστηρικτές των Ελλήνων... Οι φυγόκεντρες τάσεις μεγαλώνουν διαρκώς καθώς τίθεται σε εφαρμογή το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Αποδεικνύοντας μάλιστα ότι πίσω από την εικόνα του «μεγαλείου» και της «ισχύος» δεν υπάρχει παρά η ηλιθιότητα, αυτό που κάνουν είναι να συντηρούν και να αυξάνουν το μίσος και την οργή της ελληνικής κοινωνίας σε βάρος τους. Οι Έλληνες έχουν απορρίψει πλέον οριστικά τον Τσίπρα αλλά την ίδια ώρα εξίσου απεχθάνονται και έχουν εντελώς απέναντι τους δυνάστες της ευρωζώνης...

Μαυρογιαλούρος