Λίγες σκέψεις για την προοπτική μας

Γράφει ο Νίκος Δόικος.  Να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ξεκίνησε, όντως, ο εντοπισμός τών σαρκοφάγων τού συλλογικού μας Πλούτου. Και καλ...

Γράφει ο Νίκος Δόικος. 

Να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι ξεκίνησε, όντως, ο εντοπισμός τών σαρκοφάγων τού συλλογικού μας Πλούτου. Και καλύπτει σύνολη την κλίμακα :- από τις «Λίστες» τών επωνύμων , τις ανεξέλεγκτες προμήθειες τού Δημοσίου, τις σχέσεις Φαρμακευτικών και Συστήματος Υγείας και το ξέπλυμα μαύρου χρήματος, έως τα επιδόματα μαϊμού τυφλότητας και τις μαϊμού ταμειακές μηχανές.

Σε τούτη την έρμη χώρα, καμιά Δημοσιονομική προσαρμογή και αειφόρα οικονομική ανάπτυξη δεν είναι εφικτή, όσο συνεχίζει να λειτουργεί το σύστημα συνενοχής, διαπλοκής και καταλήστευσης τού Δημόσιου Πλούτου. Όσο συνεχίζει να έρπει και να κυριαρχεί στο κοινωνικό μας σώμα το καρκίνωμα τής πολιτικής και επιχειρηματικής αλητείας.

Αλλά απλός εντοπισμός χωρίς ταυτόχρονη τιμωρία και μάλιστα παραδειγματική τιμωρία δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Αντίθετα, ενδέχεται να προξενήσει αγεφύρωτες κοινωνικές εντάσεις. Και μέχρι στιγμής δεν φαίνεται να υλοποιούνται κυρώσεις .

Η παραγωγική και αποκλειστικώς φορολογούμενη πλευρά τής Ελληνικής κοινωνίας, εκείνη που σήμερα αχθοφορεί τα δημοσιονομικά βάρη , με δυσανάλογες τών αντοχών της θυσίες, δεν πρόκειται να δεχθεί το βολικό άλλοθι τών τάχα δικονομικών εμποδίων και παραγραφών.

Εάν όντως υφίστανται (και δεν τις βλέπω) ή εάν κυοφορούνται κοινωνικές-πολιτικές δυνάμεις με ανατρεπτικό προσανατολισμό, θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη την ανυποχώρητη λαϊκή απαίτηση για ουσιαστική κάθαρση και παιδευτική για όλους τιμωρία τών ενόχων. Εκείνων δηλαδή που με την πολιτική τους ή την επιχειρηματική συμπεριφορά τους καταδίκασαν έναν περήφανο λαό σε αυτό το χάλι που σήμερα συλλογικά βιώνουμε.

Και συγχρόνως Ανάπτυξη . Σε ποιους τομείς ; Μα σε κείνους που παραμένουν άγνωστοι στους πολλούς γιατί κατά την αντίληψη των τηλεοπτικών σοφών δεν «πουλάνε». Όπως οι απανωτές πρωτιές νέων Ελλήνων Επιστημόνων και Τεχνικών σε διεθνείς διαγωνισμούς σχετικούς με τις Νέες Τεχνολογίες.

Κι όμως , εκτός εισαγωγικών , πουλάνε και παραπουλάνε αυτές οι ξεχωριστές δεξιότητες και δημιουργικές ευφυίες . Αρκεί να οργανωθούν οι υποδομές και τα επικουρικά θεσμικά όργανα .

Δεν είναι δύσκολο , λόγου χάριν ,να συναντηθούν η Ελληνική Silicon Valley με τους εγχώριους βιομηχανικούς κλάδους και να θέσουν τις βάσεις κερδοφόρων εξαγωγικών δράσεων .

Αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα τής Εθνικής μας Οικονομίας η στροφή στους επιχειρηματικούς κλάδους Έντασης Γνώσεως , εκεί , δηλαδή , που υπερέχουν οι δικοί μας ανθρώπινοι πόροι .

Σε ένα παράλληλο επίπεδο , να συναντηθούν η Ναυτιλία , το ποιοτικώς αναβαθμισμένο και δωδεκάμηνο Τουριστικό Προϊόν με τον εκσυγχρονισμένο Πρωτογενή Τομέα ειδικά προσανατολισμένο στην υγιεινή διατροφή .
Και βέβαια , η ελπιδοφόρα Εθνική στόχευση για την αξιοποίηση τού Υπεδαφικού Πλούτου μαζί με τα Ενεργειακά Δίκτυα .

Ασφαλώς , μια αειφόρος Εθνική Οικονομία και Ανάπτυξη , που θα καταστήσει βιώσιμο το Ασφαλιστικό Σύστημα και την ανόρθωση τού Βιοτικού Επιπέδου , προϋποθέτει και ίσες ευκαιρίες στις Κρατικές Προμήθειες , στα Δημόσια Έργα , στα Ευρωπαϊκά Προγράμματα και τις Τραπεζικές χρηματοδοτήσεις και , προπαντός , ίση και ταχεία μεταχείριση από την Δημόσια Διοίκηση , εφόσον , βέβαια , καταστεί δυνατή η μετεξέλιξη της σε φιλικό επιτελικό συνεπίκουρο τής ιδιωτικής πρωτοβουλίας και επιχειρηματικότητας .

Ατυχώς , μέχρι σήμερα , η Ελληνική Δημόσια Διοίκηση παραμένει ορκισμένος εχθρός τής επιχειρηματικότητας και άρα συνεχίζει να αποτελεί την πρώτη μεγάλη πρόκληση κάθε δημιουργικά ανατρεπτικής πολιτικής πρωτοβουλίας.

Κοντολογίς , και για την Επιχειρηματικότητα , όπως και για ολόκληρη την Κοινωνία , επανέρχεται το ζήτημα τής Αξιοκρατίας σε όλα τα κοινωνικά πεδία :- της Παιδείας , του Κράτους , τού Πολιτισμού και τής Οικονομίας .

Η περιρρέουσα απογοήτευση που έχει στερήσει το χαμόγελο από τον πιο πρόσχαρο άλλοτε Λαό τής Ευρώπης είναι δικαιολογημένη αλλά καθόλου χρήσιμη. Προτείνω να την αφήσουμε στην άκρη . Όταν τα πέλματά μας πατήσουν (και ήδη πατούν) στην άμμο τού βυθού , η μόνη δυνατή και εναπομένουσα κίνηση είναι η εκτίναξη προς τα πάνω.