Το Imagine έγινε 45 ετών (και είναι σαν να γράφτηκε χθες)

Απεναντι από το κτίριο Ντακότα στη Νέα Υόρκη, σε όλο το μήκος του δρόμου, στο Central Park, υπάρχει το μνημείο με τη μορφή ψηφιδωτού δα...

Απεναντι από το κτίριο Ντακότα στη Νέα Υόρκη, σε όλο το μήκος του δρόμου, στο Central Park, υπάρχει το μνημείο με τη μορφή ψηφιδωτού δαπέδου, στο κέντρο του οποίου δεσπόζει ο τίτλος του πιο γνωστού τραγουδιού του Lennon, «Imagine». Περισσότερες από 120 χώρες αναγνωρίζουν το μνημείο ως έναν κήπο της ειρήνης.
"Φαντάσου όλοι οι άνθρωποι να ζουν ειρηνικά", τραγουδούσε πριν από 45 χρόνια το πιό εκκεντρικό και διανοούμενο "Σκαθάρι" - μία ιδέα που σήμερα φαντάζει πιο επικιαρη από ποτέ αλλά ασυμβίβαστη με την οργισμένη και πολεμική ατμόσφαιρα που βιώνει ο πλανήτης.
Το τραγούδι, που κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου 1971 αποτελεί μέχρι σήμερα το απόλυτο αριστούργημα του Τζον Λένον, μεταξύ πλήθους επιτυχιών που έκανε με τους Beatles. Ο ίδιος ο Λένον αστειευόμενος είχε πει οτι δεν είχε σκοπό να γράψει ένα αντιπολεμικό τραγούδι, αλλά είχε εμπνευσθεί από το "Μανιφέστο" του Καρλ Μαρξ, πιστεύοντας οτι σύντομα το τραγούδι αυτό θα περνούσε από την "πλήξη" στην απόλυτη δυσπιστία.
Όμως οι απλοί στίχοι σε συνδυασμό με την "μαγευτική" μουσική του Imagine άγγιξαν τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο ενώ ακόμα και ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ έφτασε να πει οτι "το τραγούδι αυτό απολαμβάνει τον ίδιο σεβασμό με τους εθνικούς ύμνους".
Η ιδέα του πασίγνωστου τραγουδιού δεν ήταν του ίδιου του Τζον Λένον, αλλά την δανείστηκε από ένα ποίημα της συντρόφου του Γιόνο Ονο, που συμπεριλαμβανόταν στην ποιητική της συλλογή με τίτλο "Γκρέιπφρουτ".
Το Imagine παρέμεινε για μήνες Νο1 στη λίστες επιτυχιών, εκφράζοντας την λύπη του κόσμου για τα όσα δεινά επέφερε ο πόλεμος στο Βιετνάμ που τερματίσθηκε το 1975.
Στις 8 Δεκεμβρίου του 1980 - όταν ο Τζον Λένον έπεφτε νεκρός από τα πυρά ενός διαταραγμένου θαυμαστή του, του Μαρκ Τσάμπαν, εξώ από το σπίτι του στο κτίριο Dakota, στη Νέα Υόρκη, οι Κουϊν τραγουδούσαν το Imagine, αποτείοντας φόρο τιμής στον διάσημο δημιουργό του.
Το 2001 ο Τζορτζ Μάϊκλ αγόρασε αντί δύο εκατ. δολαρίων, σε μια δημοπρασία, το λευκό πιάνο στο οποίο ο Λένον συνέθεσε το τραγούδι-ορόσημο και στη συνέχεια το δώρισε στο Μουσείο των Μπιτλς, στο Λιβερπουλ.
H BMI, ονόμασε το κομμάτι ως ένα από τα 100 τραγούδια με τις περισσότερες ακροάσεις του 20ου αιώνα. Ο αμερικανικός οργανισμός Recording Industry Association of America κατέταξε το κομμάτι στην 30η θέση, μεταξύ 365 τραγουδιών, της λίστας Songs of the Century (Τραγούδια του αιώνα). Το κομμάτι μπήκε, επίσης, στο Grammy Hall of Fame. Το περιοδικό Rolling Stone, στη λίστα του Καταλόγου με τα 500 σημαντικότερα τραγούδια όλων των εποχών, το κατέταξε στη θέση 3. Το τραγούδι έχουν ερμηνεύσει ή ηχογραφήσει δεκάδες γνωστοί τραγουδιστές, μεταξύ των οποίων ο Έλτον Τζον, η Μαντόνα, ο Στίβι Γουόντερ και η Τζόαν Μπαέζ. Η διασκευή που ηχογράφησε η Εμελί Σαντέ στο BBC χρησιμοποιήθηκε στην τελετή λήξης των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2012. Κατόπιν το τραγούδι μπήκε ξανά στα βρετανικά τσαρτ UK Top 40, στη θέση 18.