Θεοδωράκης: Θα ήθελα στο ΕΣΡ Ακρίτα, Τζαννετάκο, Αναστασάκο

Επίθεση στην κυβέρνηση για την επιλογή της να προτείνει τον Βύρωνα Πολύδωρα για το ΕΣΡ ασκεί ο Σταύρος Θεοδωράκης τονίζοντας ότι ο κ. Τσί...

Επίθεση στην κυβέρνηση για την επιλογή της να προτείνει τον Βύρωνα Πολύδωρα για το ΕΣΡ ασκεί ο Σταύρος Θεοδωράκης τονίζοντας ότι ο κ. Τσίπρας κλείνει ξανά το μάτι στο παλιό σύστημα διακυβέρνησης.

«Όταν μου είπαν για τον Πολύδωρα δεν το πίστεψα. Μα δεν μπορούν να πέσουν τόσο χαμηλά. Και έπεσαν!» αναφέρει ο επικεφαλής του Ποταμιού, σε σχόλιο του στο Facebook και προσθέτει χαρακτηριστικά: «Μα τον Πολύδωρα;». «Ναι, τον Πολύδωρα, σκάσε και χειροκρότα!». «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σημασία έχει να κρατηθούμε στην εξουσία, όλα τα άλλα είναι περιττές ευαισθησίες».

Στο ερώτημα που θέτει ο ίδιος στο σχόλιο του για το ποιον θα ήθελε στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, επισημαίνει:

Έλενα Ακρίτα, η γυναίκα που τα έχει ζήσει όλα σε εφημερίδες και κανάλια.

Γιάννης Αναστασάκος, ο άνθρωπος που ξέρει την τηλεόραση σαν την παλάμη του.

Γιάννης Τζαννετάκος, ο ιστορικός καπετάνιος της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας.

Διευκρινίζει δε ότι δεν τους έχει ρωτήσει και ότι δίνει τρία ενδεικτικά ονόματα. «Και επίτηδες δεν έβαλα ανθρώπους που είναι Ποτάμι. Σοβαροί και γνώστες υπάρχουν παντού. Απλώς τα ονόματά τους δεν είναι γραμμένα στα κομματικά κιτάπια. Αυτά που παραδίδει το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο» προσθέτει.

Διαβάστε αναλυτικά την ανάρτηση Σταύρου Θεοδωράκη στο Facebook:

«Γι αυτό ναυάγησε η χώρα! Στα νοσοκομεία έβαζαν αποτυχημένους πολιτευτές και στους οργανισμούς αποτυχημένους πρώην υπουργούς.

Το μήνυμα ήταν σαφές. Έλα μαζί μας και δεν θα χάσεις. Θα είσαι υποψήφιος βουλευτής κι αν δεν βγεις κάπου θα σε βολέψουμε. Αυτή ήταν η Νέα Δημοκρατία, αυτό ήταν το ΠΑΣΟΚ. Το αν έχουν αλλάξει θα το δούμε την επόμενη φορά που θα έχουν εξουσία και όχι τώρα στα λόγια. Έτσι πάντως έφτιαξαν κομματικούς στρατούς.

Αυτοί είναι και σήμερα οι μηχανισμοί τους. Άνθρωποι που περιμένουν να έρθουν ξανά στα πράγματα για να κερδίσουν. Γιατί η εξουσία είναι φιλεύσπλαχνη με τα δικά της παιδιά. 4 θέσεις στη ΝΔ, 2 θέσεις στο ΠΑΣΟΚ, 1 θέση στη ΔΗΜΑΡ ήταν το μοίρασμα στην προηγούμενη διακυβέρνηση και κανένας από αυτούς που σήμερα λένε μοντέρνες κεντροδεξιές ή κεντροαριστερές κορώνες στην τηλεόραση δεν έχει απολογηθεί ποτέ – ούτε μια λέξη αυτοκριτικής.

Το μήνυμα όμως είναι σαφές και για την υπόλοιπη κοινωνία. Αν δεν είσαι κομματικός, δεν θα έχεις ποτέ ευκαιρίες στη ζωή σου.

Αυτή τη θεωρία του κομματικού κράτους την αναπαράγουν σήμερα σε όλο της το μεγαλείο, και κυρίως την μικρότητά της, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αποτυχημένους κομματικούς έβαλαν σε όλα τα κρίσιμα πόστα στην παιδεία (ο υπουργός που έλεγε ότι η αριστεία είναι ρετσινιά, το έκανε). Η αναξιοκρατία και το φαύλο κομματικό σύστημα διώχνει συνεχώς τα παιδιά μας στο εξωτερικό. Άνθρωποι ικανοί, με πτυχία και εμπειρία, μας εγκαταλείπουν γιατί δεν θέλουν να φιλήσουν κατουρημένες ποδιές. Αποδρούν γιατί το παιγνίδι ήταν και είναι σημαδεμένο.

Και τώρα έρχεται ο κ.Τσίπρας και κλείνει ξανά το μάτι στο παλιό – παλιότερο δεν γίνεται – σύστημα διακυβέρνησης.

«Ελάτε μαζί μου ακόμη και εσείς οι ακροδεξιοί και κάποια θέση θα βρούμε. Ο Καμμένος και οι ΑΝΕΛ δεν ήταν η εξαίρεση. Υπάρχουν θέσεις για όλους».

Όταν μου είπαν για τον Πολύδωρα δεν το πίστεψα. «Μα δεν μπορούν να πέσουν τόσο χαμηλά». Και έπεσαν!

«Μα τον Πολύδωρα;». «Ναι, τον Πολύδωρα, σκάσε και χειροκρότα!». «Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Σημασία έχει να κρατηθούμε στην εξουσία, όλα τα άλλα είναι περιττές ευαισθησίες».

«Και εσύ ποιους θα έβαζες ρε Θεοδωράκη στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης;», ακούω τη φωνή των καχύποπτων.

- Έλενα Ακρίτα, η γυναίκα που τα έχει ζήσει όλα σε εφημερίδες και κανάλια.

- Γιάννης Αναστασάκος, ο άνθρωπος που ξέρει την τηλεόραση σαν την παλάμη του.

- Γιάννης Τζαννετάκος, ο ιστορικός καπετάνιος της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας.

Δεν τους έχω ρωτήσει τους ανθρώπους, αλλά δίνω τρία ενδεικτικά ονόματα. Και επίτηδες δεν έβαλα ανθρώπους που είναι Ποτάμι.

Σοβαροί και γνώστες υπάρχουν παντού. Απλώς τα ονόματά τους δεν είναι γραμμένα στα κομματικά κιτάπια. Αυτά που παραδίδει το ένα κόμμα εξουσίας στο άλλο.»