Στη διάρκεια του Β’ παγκόσμιου πολέμου, τα ιαπωνικά στρατεύματα στην Άπω Ανατολή, έκοψαν την πρόσβαση της Αμερικής στα αποθέματα του κα...
Στην εταιρεία General Electric (GE), ο μηχανικός Τζέιμς Ράιτ αναζητούσε κάποιον τρόπο να παρασκευάσει ένα υλικό τύπου καουτσούκ από σιλικόνη. Μια μέρα του 1943 έχυσε βορικό οξύ σε έναν δοκιμαστικό σωλήνα γεμάτο με λάδι σιλικόνης, ελπίζοντας ότι θα ενωθούν για να δημιουργήσουν σκληρό καουτσούκ. Αντιθέτως το μείγμα μεταβλήθηκε σε ένα μαλακό κολλώδες υλικό. Έβγαλε λίγο από τον δοκιμαστικό σωλήνα και το έριξε στον πάγκο…
Το υλικό αναπήδησε. Η εταιρεία έστειλε δείγματα του νέου υλικού σε επιστήμονες σε όλο τον κόσμο για να δει αν μπορούσαν να βρουν κάποια χρήση για αυτό. Κανείς δεν τα κατάφερε παρότι διασκέδαζαν πραγματικά να παίζουν μαζί του. Το νέο υλικό εγκαταλείφθηκε ως αποτυχία. Το 1950 ο Πίτερ Χότζσον, ένας σύμβουλος μάρκετινγκ στο Κονέκτικατ, κατάφερε να βρει λίγο από το υλικό από κάποιον φίλο του χημικό και κατάλαβε ότι επρόκειτο για χρυσωρυχείο. Ήξερε αμέσως ότι αυτό που οι επιστήμονες θεωρούσαν άχρηστο, τα παιδιά θα το λάτρευαν. Τοποθέτησε το υλικό σε συσκευασίες πλαστικών αυγών και του έδωσε το όνομα που είναι γνωστό σήμερα. Η πλαστελίνη Silly Putty....
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση