Το αθλητικό πλαίσιο και η ακραία αλλοτρίωση των αθλητών…

Aπό τον Θύμιο Παπανικολάου. Στον αθλητισμό γενικά και στους Ολυμπιακούς ιδιαίτερα, υπάρχει η «δόλια» τάση να αποκόβεται ο αθλητής κα...

Aπό τον Θύμιο Παπανικολάου.

Στον αθλητισμό γενικά και στους Ολυμπιακούς ιδιαίτερα, υπάρχει η «δόλια» τάση να αποκόβεται ο αθλητής και να ανεξαρτητοποιείται από το αθλητικό σύστημα, από το αθλητικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται…

Η αντιδιαλεκτική αυτή μέθοδος έχει το εξής …πλεονέκτημα: Μας επιτρέπει από τη μια να καταγγέλλουμε το αθλητικό σύστημα, την αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση του αθλητισμού, τις βιομηχανίες της «ντόπας» και τους μαφιόζους της ΔΟΕ και των αθλητικών Ομοσπονδιών, ΚΑΙ από την άλλη να …αθωώνουμε, ακόμα και να αγιοποιούμε, τους αθλητές και ιδιαίτερα τους πρωταθλητές και τους «υπερανθρώπους» των ρεκόρ…

Έτσι με αυτήν την αντιδιαλεκτική, πλάγια και δόλια «ρεφορμιστική» μέθοδο, στηρίζουμε το αθλητικό σύστημα και προπαγανδίζουμε τα «ιδεώδη» του, ασκώντας παράλληλα και κριτική στα …ελαττώματά του…

Δεν αναιρούμε το μαφιόζικο αθλητικό σύστημα, απλώς ζητάμε τη διόρθωση των ελαττωμάτων του: Ζητάμε την ουτοπία, διότι το αθλητικό σύστημα δεν διορθώνεται, μόνο ανατρέπεται…

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι με την αποκοπή του αθλητή από το αθλητικό πλαίσιο και την ανεξαρτητοποίησή του, οδηγούμαστε στον ίδιο εκείνο ρεφορμισμό που στηρίζει τον καπιταλισμό και ζητάει, απλώς, τη διόρθωση κάποιων ελαττωμάτων του…

Αυτό που αγνοούν (είτε από άγνοια και ηλιθιότητα είτε συνειδητά και δόλια) οι ρεφορμιστές του Αθλητισμού είναι τούτο: Ότι ο Αθλητισμός είναι ένα ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ σύστημα…

Ένα σύστημα όπου τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη, όπου όλα προβλέπονται και μπορεί να προβλεφτούν. Όπου όλα μπορούν να διευθύνονται, να ελέγχονται και να χειραγωγούνται: Αντικείμενα και υποκείμενα, άνθρωποι και τεχνικά πράγματα, σκοποί και μέσα αλληλοενσωματώνονται!!!

Το αθλητικό πλαίσιο, συνεπώς, είναι ένα πλαίσιο ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ!!!

Σε αυτό το πλαίσιο ο αθλητής δεν ασκεί κανέναν έλεγχο. Αντίθετα κυριαρχείται και ελέγχεται από αυτό, υφίσταται μια ακραία και τριπλή ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ: Από την αθλητική οργάνωση, από τον προπονητή του, από την ίδια του τη δραστηριότητα.

Ο αθλητής ΣΥΝΘΛΙΒΕΤΑΙ, ολοένα και περισσότερο, από τον αθλητικό μηχανισμό. Αυτός ο μηχανισμός τον ενσωματώνει και τον μετατρέπει σε ΓΡΑΝΑΖΙ του…

Ο αθλητής είναι το γρανάζι της αθλητικής μηχανής. Δεν ανήκει στον εαυτό του, ανήκει στο σύστημα, ανήκει στο κράτος, ανήκει στην Παγκόσμια Αθλητική Κυβέρνηση (το τέλειο μοντέλο της παγκοσμιοποίησης): Στη ΔΟΕ και τους άλλους αθλητικούς οργανισμούς…

Η δεύτερη μορφή αλλοτρίωσης του αθλητή είναι η σχέση του με τον προπονητή του.

Τη συμπυκνώνει εύστοχα ο Πιερ Λαγκιγιομι στο άρθρο του: «Για μια θεμελιακή κριτική αθλητισμού»:

«και έπειτα ο αθλητής είναι αλλοτριωμένος ως προς το πατρικό του «είδωλο»: τον προπονητή. Για άλλη μια φορά υποτάσσεται στην εξουσία. ΟΙ σχέσεις ανάμεσα στον αθλητή και τον προπονητή, από κοινωνική άποψη, είναι ακριβώς όπως οι σχέσεις με το αφεντικό και, από ψυχολογική άποψη, είναι ακριβώς όπως οι σχέσεις με τον πατέρα. Από τη μια, ξαναβρίσκουμε την εκμετάλλευση και από την άλλη τη νηπιακότητα».

Τέλος, από τη στιγμή που θα εγκλωβιστεί ο αθλητής στα γρανάζια της αθλητικής μηχανής αλλοτριώνεται ολοκληρωτικά, δίχως να έχει καμία δυνατότητα να απαλλαγεί από αυτά. Υποτάσσεται στη ΛΟΓΙΚΗ του αθλητικού πλαισίου, λογική που αποφασίζει για την εξέλιξή του, με απόλυτους δυνάστες: την ΙΕΡΑΡΧΙΑ των επιδόσεων, τη διαρκή βελτίωση (το ναρκωτικό της διαρκούς σωματικής άσκησης) και τα ΡΕΚΟΡ…

Ο αθλητής είναι φυλακισμένος σε ένα κόσμο από τον οποίο δεν μπορεί να αποδράσει. Δεν μπορεί να ζήσει σε άλλον κόσμο. Έτσι ενσωματώνεται ΑΠΟΛΥΤΑ και ΟΡΙΣΤΙΚΑ στο σύστημα, συμβάλλοντας στη διαιώνισή του και αποτελώντας «παράδειγμα» και προπαγανδιστή των «ιδεών» του και των «αξιών» του…

Δεν είναι, συνεπώς, τυχαίο ότι κανένας αθλητής και ιδιαίτερα …ΥΠΕΡάνθρωπος των ρεκόρ, δεν τα βάζει ΠΟΤΕ, ούτε με υπονοούμενα, με το σύστημα…

Δεν είναι τυχαίο το γιατί όλα αυτά τα είδωλα των υπερανθρώπων δεν ασχολούνται ΠΟΤΕ με τη ΦΡΙΚΗ που βιώνει η ανθρωπότητα, με τα ΜΕΓΑΛΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των αφεντικών τους: Αθλητικών Ομοσπονδιών, ιμπεριαλιστικών κρατών, πολυεθνικών…

Για τη μνημονιακή ΦΡΙΚΗ και τον νεοαποικιακό ΕΦΙΑΛΤΗ που ζει η Ελλάδα, κανένας Ολυμπιονίκης μας δεν έβγαλε άχνα…

Δεν είναι σκεπτόμενα όντα;

Απλώς είναι όντα πλήρως αλλοτριωμένα και ο εγκέφαλός τους δεν τολμά να «απλωθεί» έξω από τις νόρμες και τα πλαίσια του αθλητικού συστήματος…

Εμείς, συνεπώς, δεν «μεθούμε» με τους υπερανθρώπους…

«Μεθούμε» με του Ανθρώπους…

ΠΗΓΗ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/08/blog-post_21.html