Γράφει ο Θ.Κ. Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται πλέον να… «βγάλει τη χρονιά» ως κυβέρνηση… Ενδιαφέρεται μάλλον ...
Γράφει ο Θ.Κ.
Είναι προφανές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρεται πλέον να… «βγάλει τη χρονιά» ως κυβέρνηση…
Ενδιαφέρεται μάλλον να βγάλει την ευθύνη της διακυβέρνησης από πάνω του, ως κόμμα.
Δεν τον νοιάζει πώς θα περάσει τη δύσκολη «αξιολόγηση», οι διαπραγματεύσεις για την οποία αρχίζουν το Σεπτέμβριο…
Κάνει ό,τι μπορεί για να έλθει σε πολύ δύσκολη θέση όποιος διαπραγματευθεί τότε!
Οι ιδιωτικοποιήσεις που προσυπέγραψε έχουν μπλοκάρει, τα έσοδα εμφανίζουν υστέρηση έτσι κι αλλιώς, η χαλάρωση των ελεγκτικών μηχανισμών παράλυσε τα πάντα (η ουσιαστική κατάργηση των προστίμων έχει προκαλέσει σε πολύ μεγάλο μέρος της χώρας, ουσιαστικό μηδενισμό είσπραξης ΦΠΑ), άρα ο «κόφτης» είναι προ των πυλών.
Κι από την άλλη πλευρά, κάνει ό,τι μπορεί για να συσπειρώσει το απογοητευμένο «αριστερό ακροατήριό του» το Σεπτέμβριο, εν όψει εκλογών ή «ηρωϊκής εξόδου» από την εξουσία: Με επικοινωνιακά τεχνάσματα τύπου… «συνάντησης των κρατών του Ευρωπαϊκού Νότου», ή δονκιχωτικές μάχες ενάντια στους «ανεμόμυλους» της (παλαιάς) «διαπλοκής» (την ώρα που ετοιμάζει τη νέα διαπλοκή υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά μάλλον ΔΕΝ θα προλάβει να ολοκληρώσει το σχέδιο του…).
Το σπουδαιότερο: Στο θέμα «νόμου και τάξης», αντί να προσπαθήσει να πείσει για την κυβερνησιμότητά του, πράγμα απαραίτητο αν ήθελε να παραμείνει στην εξουσία, φαίνεται να κάνει το αντίθετο: Προσπαθεί να πείσει τις πιο ακραίες συνιστώσες του, ότι καλύπτει τους… μπαχαλάκηδες και «δεν διαβρώθηκε από την εξουσία»! Και συνεπώς, ΔΕΝ την ασκεί υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και της δημοκρατικής νομιμότητας. Τους «δικούς του» καλύπτει, απροκάλυπτα πια…
Αν είναι κάτι που πείθει πια ότι δεν τον ενδιαφέρει να διακυβερνήσει, αλλά το πώς θα διατηρήσει τις δυνάμεις του εν όψει εκλογών, είναι αυτή η αναζωπύρωση της σχέσης του με τους «ακραίους» (του)!
Κόμμα που θέλει να πείσει το εκλογικό σώμα ότι είναι τάχα, «κεντροαριστερό» ή «σοσιαλδημοκρατικό» ΔΕΝ στηρίζει το Σακκά και το Σεϊχιδη…
Κόμμα που θέλει να πείσει του Ευρωπαίους ή τους Αμερικανούς, ότι η χώρα την οποία κυβερνά είναι «γεωπολιτικό πλεονέκτημα» για τη Δύση, ΔΕΝ αφήνει ανενόχλητους τους… «Ρουβίκωνες», να χτυπάνε το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της χώρας, ή ξένες πρεσβείες στο κέντρο της πρωτεύουσας.
Ούτε διαπραγματεύεται με… «συλλογικότητες» αναρχικών και λοιπών εγκληματικών στοιχείων που οπλοφορούν και ελέγχουν ήδη τμήματα από το κέντρο της πρωτεύουσας!
Για να είσαι «γεωπολιτικό πλεονέκτημα» για τους συμμάχους σου, πρέπει να δείξεις ότι ελέγχεις τη χώρα σου. Αν δείχνεις το ακριβώς αντίθετο: Ότι δεν θέλεις ή δεν μπορείς να ελέγξεις τους αναρχικούς ή τους τρομοκράτες, δεν είσαι «πλεονέκτημα»! Είσαι αδύνατος κρίκος και «μαύρη τρύπα» γεωπολιτικής αστάθειας.
Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, να εκτιμά ότι δεν του βγαίνει το Πρόγραμμα ούτε βραχυπρόθεσμα, και να έχει ανασυνταχθεί σε σχέδιο «παράδοσης» μιας εξουσίας που δεν μπορεί πλέον να ασκήσει. Κι απλώς προσπαθεί απεγνωσμένα να διατηρήσει τις δυνάμεις του. Όσο ακόμα μπορεί και όσες ακόμα προλαβαίνει να σώσει…
Το αν θα πάει σε εκλογές άμεσα ή σε (προσωρινή) «Οικουμενική», δεν είναι σαφές μάλλον, ούτε για τον ίδιο τον Τσίπρα. Και να γιατί:
Η λύση «εκλογές τώρα» φαίνεται ιδιαίτερα «ελκυστική», γιατί έτσι βγάζει από πάνω του τις ευθύνες της διακυβέρνησης, και φορτώνει στους επόμενους τα πολύ δύσκολα που ο ίδιος προκάλεσε! Ώστε «άφθαρτος» ο ίδιος, μετά τις… μεθεπόμενες εκλογές - σε έξη ως δώδεκα μήνες - να κάνει το θριαμβευτικό come back…
Όμως τα πράγματα ΔΕΝ είναι τόσο απλά:
--Πρώτον, διότι οι «επόμενοι» θα επιρρίψουν τις ευθύνες για όλα τα δεινά στον Τσίπρα. Το μόνο σίγουρο…
--Δεύτερον, διότι μετά την απώλεια εξουσίας, και μεγάλο μέρος της κοινωνίας θα ρίξει τις ευθύνες στον Τσίπρα. Ακόμα κι εκείνοι που δεν το κάνουν ως τώρα, όσο ο Τσίπρας κυβερνάει, θα είναι οι πρώτοι που θα τον αναθεματίζουν όταν χάσει!Vae victis, που λέγανε οι Λατίνοι…
(Για τη ακρίβεια ο Γαλάτης Βρέννος το είπε. «Ουαί τοις ηττημένοις» το μετέφρασε ο Πλούταρχος στα Ελληνικά. Ας ρωτήσει ο Τσίπρας κάποιον… μορφωμένο να του μεταφράσει και στα νέα Ελληνικά).
--Τρίτον, το Σεπτέμβρη ή τον Οκτώβρη, αν γίνουν τότε οι πρόωρες εκλογές, θα είναι οι πιο δύσκολοι μήνες για τα φορολογικά. Και οι χειρότεροι για να πάει σε εκλογές. Οι δόσεις του φόρου εισοδήματος θα συμπίπτουν με τις δόσεις του ΕΝΦΙΑ για κάθε νοικοκυριό. Και τότε θα μπουν τα πολλά λουκέτα σε μικροεπιχειρήσεις ή μαγαζιά που έμειναν ανοικτά το καλοκαίρι, μόνο και μόνο για να μη χάσουν την όποια είσπραξη της τουριστικής σεζόν.
Άρα, κινδυνεύει να πάει σε εκλογές τη χειρότερη δυνατή στιγμή και θα μεγιστοποιήσει τις απώλειές του! Κι αν το αποτέλεσμα είναι πολύ άσχημο, θα έχει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα: Αν πάρει κάτω από 20%, δεν θα μπορεί να σχεδιάζει… come back μετά τις μεθεπόμενες εκλογές ως το 2017, γιατί ως τότε δεν θα υπάρχει ο ίδιος πολιτικά.
Χώρια ότι μπορεί η επόμενη διακυβέρνηση να αλλάξει ξανά τον εκλογικό νόμο, και να του κόψει το δρόμο…
--Τέταρτον, διότι οι εξελίξεις στην Τουρκία και οι μεταναστευτικές ροές που επανέρχονται, μπορεί να έχουν δημιουργήσειαφόρητη κατάσταση σε ολόκληρη τη χώρα (που ήδη βρίσκεται στα όρια των αντοχών της) κι εδώ την ευθύνη θα τη ρίχνουν όλοι στον Τσίπρα! Και μέσα στην Ελλάδα και έξω από την Ελλάδα…
Οπότε κινδυνεύει να προκαλέσει εκλογές την ώρα που Θεοί και Δαίμονες θα λυσσομανάνε εναντίον του (δικαίως, ενίοτε και αδίκως), για πολλούς λόγους και απ’ όλες τις πλευρές.
Συμπέρασμα οι άμεσες εκλογές δεν είναι τόσο ανώδυνη «ηρωική έξοδος». Δεν θα έχουν τίποτε το «ηρωϊκό». Και μπορεί να αποδειχθούν αληθινό «Βατερλώ»!
Η άλλη εναλλακτική για τον Τσίπρα, είναι να ζητήσει συγκρότηση Οικουμενικής. Αλλά και η Οικουμενική έχει μεγάλα προβλήματα:
--Πρώτον, για να τη δεχθούν τα άλλα κόμματα, ΔΕΝ θα είναι Πρωθυπουργός ο ίδιος ο Τσίπρας (αυτό δεν συζητιέται πια), αλλά ούτε και πρόσωπο από το χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης Αριστεράς.
--Δεύτερο, και σπουδαιότερο: Για να δεχθούν Οικουμενική όλα τα άλλα κόμματα, θα επιμείνουν και θα δεσμεύουν το ΣΥΡΙΖΑ να συμμετέχει και κυρίως να ψηφίζει τα πάντα. Όχι να είναι απέναντι και να πετάει πέτρες…
Αν δεσμευτεί ο Τσίπρας να συμμετάσχει και να στηρίζει με την ψήφο του την Οικουμενική (αλλιώς δεν θα έχει νόημα), είναι βέβαιο ότι θα χάσει δυνάμεις άμεσα. Το κόμμα του θα αρχίσει να διαλύεται...
Κι ακόμα χειρότερα: Αν η «οικουμενική» κρατήσει πάνω από έξη μήνες και οι αποφάσεις που θα χρειαστεί να στηρίξει είναι πολύ οδυνηρές για αυτούς, μπορεί να προκληθεί αληθινή εσωτερική κατάρρευση στο Κόμμα τους (implosion– «ενδόρρηξη» το λένε οι αγγλοσάξονες).
Από την άλλη πλευρά, όμως, το πλεονέκτημα της «Οικουμενικής» είναι ότι «εκτονώνει» την σημερινή οξύτατη αντιπαράθεση και «καταπραΰνει» ενδεχομένως το κλίμα «ρεβανσισμού» κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Ώστε όταν βρεθεί εκτός εξουσίας να κινδυνεύει λιγότερο. Και από τους αντιπάλους και του και από την κοινωνία.
Του δίνει, ας πούμε, κάποια χρονικά περιθώρια «ανακωχής», ένα ενδιάμεσο στάδιο αναγκαστικής συναινετικής συμπεριφοράς απ’ όλους, ώστε να ηρεμήσουν τα πνεύματα και να πέσει «στα μαλακά» μετά…
Το πρόβλημα με την Οικουμενική λοιπόν, είναι πως ό,τι κερδίζει ο Τσίπρας σε «ύφεση» της αντιπαράθεσης με τους αντιπάλους του, το χάνει εσωτερικά σε όξυνση της αντιπαράθεσης με τους δικούς του.
Κι αυτό καθιστά το δίλημμά του ακόμα πιο δύσκολο…
Υπάρχουν όμως, τρία πράγματα ακόμα, που επισπεύδουν τις εξελίξεις:
--Πρώτον το προφανές: Δίπλα μας η Τουρκία του Ερντογάν εξελίσσεται σε εντελώς απροσδόκητο παράγοντα. Είναι βέβαιο ότι χρειάζεται άλλη κυβέρνηση στην Ελλάδα για να αναδείξει τα γεωπολιτικά πλεονεκτήματα της χώρας, δίπλα σε μια εντελώς απρόβλεπτη Τουρκία.
--Δεύτερον, το επίσης προφανές: Οι αλλεπάλληλες εκλογές στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ το επόμενο δωδεκάμηνο (Αυστρία, Αμερική, Γαλλία, Γερμανία, ίσως και Ισπανία και Πορτογαλία ενδιαμέσως) επιβάλλουν σε όλους τους εταίρους μας από τώρα, να έχουν τακτοποιήσει το πρόβλημα «Ελλάδα» με πιο μόνιμο τρόπο. Γιατί αλλιώς θα επηρεαστούν και οι ίδιοι στις χώρες τους αρνητικά. Άρα κι απ’ έξω θα πιέζεται η Ελλάδα για μόνιμες και ανθεκτικές μεσοπρόθεσμα λύσεις…
--Τρίτον, και λιγότερο προφανές: Αν διαβάσει κανείς αναλυτικά και προσεκτικά τις εκθέσεις του ΔΝΤ για το ελληνικό χρέοςθα… ανατριχιάσει:
Δεν λένε μόνο αυτό που ήδη έχουμε αναδείξει: Πως το Ελληνικό χρέος ήταν απολύτως βιώσιμο ως τα τέλη του 2014, αλλά έγινε ΜΗ βιώσιμο στα μέσα του 2015. Επί ΣΥΡΙΖΑ και εξ αιτίας του!
Υπονοούν και κάτι ακόμα: Ότι για να γίνει ξανά βιώσιμο και να παραμείνει το ΔΝΤ μέσα στο νέο (τρίτο) Πρόγραμμα (που ακόμα δεν συμμετέχει), χρειάζεται «κούρεμα χρέους»!
Πόσο; Δεν λένε ακόμα! Αλλά υπονοούν «κούρεμα» τάξης μεγέθους 35 με 40 δισεκατομμύρια σε όρους «ονομαστικού χρέους», δηλαδή χωρίς τις «παραμετρικές αλλαγές» (επέκταση χρόνου αποπληρωμής και περιόδου χάριτος).
Απ’ αυτά, μόνο 10-12 μπορούν να τα καλύψουν οι εταίροι μας (από τα υπερκέρδη των κεντρικών τραπεζών στα παλαιά ελληνικά ομόλογα, που τα είχε διασφαλίσεικαι τα εισέπραττε η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με το προηγούμενο Μνημόνιο, αλλά τα έχασε ο Τσίπρας πέρσι τον Ιούλιο όταν έφερε το δικό του, τρίτο Μνημόνιο).
Αυτά τα 10-12 δισεκατομμύρια μπορεί να τα δώσουν πάλι, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Αλλά μέχρι εκεί. Τίποτε παραπάνω…
Τα υπόλοιπα 25-30 δισεκατομμύρια περίπου, πρέπει να τα συνεισφέρει η ίδια η Ελλάδα! Και ο μόνος ορατός τρόπος για να συμβεί αυτό είναι με κούρεμα καταθέσεων!
Αυτό θα είναι και η τελική συνέπεια – η «κορύφωση του δράματος» - της «επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους» που επέμενε ο Τσίπρας! Ενός χρέους που ήταν βιώσιμο πριν έλθει και το κατέστησε ο ίδιος ΜΗ βιώσιμο για να το… επαναδιαπραγματευθεί. Και τώρα απειλούνται να το πληρώσουν οι Έλληνες καταθέτες.
Αυτά όλα πρέπει να λήξουν ως το Δεκέμβριο! Αλλιώς, το ΔΝΤ δεν μπαίνει στη συμφωνία και το Πρόγραμμα καταρρέει.
Γιατί όλα τα ξένα κοινοβούλια που το ψήφισαν πέρσι το καλοκαίρι, το ενέκριναν με την σαφή προϋπόθεση ότι θα συμμετέχει και το ΔΝΤ!
Αλλιώς νομικά και πολιτικά ακυρώνεται…
Σε αυτή την τελική διαπραγμάτευση, λοιπόν, για το πιο οδυνηρό από όλα όσα μας έφερε ο Τσίπρας, δεν μπορεί και δεν αντέχει να είναι μόνος του!
Κι αυτός είναι ο βαθύτερος, ο λιγότερο γνωστός, σχεδόν «αόρατος», αλλά πιο σοβαρός λόγος για τον οποίο επείγεται να παραδώσει.
Οι δανειστές έχουν ήδη πει δημόσια πως αυτό το Μνημόνιο «δεν βγαίνει».
Έχουν ήδη υπονοήσει πως είναι διατεθειμένοι να το αλλάξουν, για να «βγαίνει».
Θεωρούν πια τον Τσίπρα αναξιόπιστο και ξέρουν ότι τη διαπραγμάτευση αυτή θα την κάνουν με άλλη κυβέρνηση. Στην οποία καλό είναι να δεσμεύεται και ο Τσίπρας, αλλά δεν θα κάνει κουμάντο ο Τσίπρας. Και στην οποία βεβαίως, θα συμμετέχει και το ΔΝΤ, αλλιώς, όλα είναι πάλι στον αέρα…
Και ο ίδιος ο Τσίπρας γνωρίζει, πως, αν δεν βρει τρόπο να φύγει από τη διακυβέρνηση ομαλά, κινδυνεύει να συντριβεί πολιτικά.
Μέσα κι έξω από το κόμμα του. Μέσα κι έξω από τη χώρα…
Εδώ δεν πρόκειται πια για το πότε θα κλείσει οριστικά η θλιβερή διακυβέρνησή του. Πρόκειται για την ίδια του τηνύπαρξη!
Δεν συζητάμε πλέον για το πότε θα κλείσει η «παρένθεση Τσίπρα…
Αλλά για το αν θα μπει, επιτέλους, «τελεία και παύλα» για την Αριστερά που εκπροσωπεί.
Όπως έχει συμβεί, εξ άλλου, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη…
ΡΕ Θ.Κ. ΤΙ ΠΙΝΕΙΣ??
ΑπάντησηΔιαγραφή