Γράφει ο Θ. Τσούχλος, μέλος Δ.Σ. Ο.Λ.Μ.Ε. Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Δημόσιος Τομέας δέχεται εκ νέου επίθεση. Σ’ αυτήν πρω...
μέλος Δ.Σ. Ο.Λ.Μ.Ε.
Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Δημόσιος Τομέας δέχεται εκ νέου επίθεση. Σ’ αυτήν πρωταγωνιστούν οι εκπρόσωποι του κόμματος που με την άφρονα διακυβέρνησή του (1981-1989,1993-2004,2009-2011) οδήγησε την πατρίδα στη σημερινή τραγική κατάσταση και το λαό μας σε ένα καθεστώς απομείωσης των εθνικών-πολιτικών-κοινωνικών-οικονομικών-πολιτισμικών δικαιωμάτων του. Συνο- δοιπόροι τους οι γνωστοί διαχρονικά υποστηρικτές των μνημονίων και του ολισθηρού αναξιοπρεπούς μονόδρομου. Το αποκαλούν «υπερμεγέθες» και «αναπο- τελεσματικό», υποστηρίζουν δε ότι μεγάλη ευθύνη φέρει η διακυβέρνηση της περι- όδου 2004-2009.Λησμονούν την ύπαρξη του μείζονος προβλήματος των δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων που είχαν προσλάβει οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές», καθώς και την ανάγκη τακτοποίησης όλων των υπαρχουσών εκκρεμοτήτων. Όλα τα ανωτέρω αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με αποκλειστικό γνώμονα την ανθρωπιστική διάσταση και την αποφυγή κάθε καιροσκοπισμού ή μικροκομματικού οφέλους. Υπήρξαν και οι αναγκαίοι διορισμοί, ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας, κάτι που εξέλιπε μετά την έντεχνα μεθοδευμένη υπαγωγή της χώρας στα εξοντωτικά μνημόνια. Όσο δε για την κάλυψη των υπαρκτών κενών από αναπληρωτές-εκτάκτους οι προσλήψεις έγιναν με απόλυτα αξιοκρατικά και κοινωνικά κριτήρια. Δυστυχώς οι εργαζόμενοι αυτοί απομακρύνθηκαν μετά το 2010 και σε μέγιστο βαθμό παραμένουν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι ή ετεροαπασχολούμενοι.
Στρατηγικός στόχος των μνημονιακών και νεομνημονιακών πολιτικών είναι η υποβάθμιση των δομών του κοινωνικού κράτους, η συρρίκνωσή του και η αντικει- μενική του αδυναμία σε σημαντικούς τομείς(Παιδεία-Υγεία-Κοινωνική Ασφάλιση-Συνταξιοδότηση-Πολιτισμός-Υπηρεσίες). Οι ηρωικές προσπάθειες των εργαζομένων δεν επαρκούν και ο αγώνας είναι άνισος, καθώς οι οικονομικοί πόροι έχουν σημαντικότατα περιοριστεί και οι προσλήψεις είναι ελάχιστες.
Κατά την τελευταία εξαετία οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο και στην Παιδεία τα κενά προσεγγίζουν τις 25.000. Οι αρνητές του κοινωνικού κράτους, συνεπικουρούμενοι από τους «πολύχρωμους ψιττακούς» των συστημικών Μ.Μ.Ε., μεγεθύνουν τις ελάχιστες περιπτώσεις λανθασμένης διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, διαβάλλουν συνει- δητά τον Δημόσιο Τομέα και δημιουργούν έναν κοινωνικό αυτοματισμό, που τελι- κά στρέφεται εναντίον των λαϊκών συμφερόντων, κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Ο όρος «λιγότερο κράτος» στο χώρο της Παιδείας σημαίνει:
α) νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων
β) τεράστια απρόσωπα σχολεία, χωρίς υποδομές, πλήρως αποκομμένα από τις τοπικές κοινωνίες
γ) τμήματα των 30 μαθητών τουλάχιστον
δ) αναγκαστικές μετακινήσεις σε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις
ε) πολλαπλές ελλείψεις, εξαιτίας της συνεχούς μείωσης των κονδυλίων
στ) περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου των σπουδών
ζ) συρρίκνωση της Τεχνικής Εκπαίδευσης, με μείωση ή συμπύκνωση τομέων και ειδικοτήτων, με παράλληλη κινητικότητα των εκπαιδευτικών.
η) αδυναμία ύπαρξης σχετικά ολιγομελών τμημάτων, τόσο στα ΕΠΑ.Λ., όσο
και στις ομάδες προσανατολισμού
θ) εκπαίδευση πολλών ταχυτήτων, έχοντας ως βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια
ι) μεγιστοποίηση της ανεργίας στους νέους επιστήμονες
ια) απόλυτο επαγγελματικό αδιέξοδο των αναπληρωτών και ωρομίσθιων
ιβ) ανυπαρξία προγραμμάτων επιμόρφωσης
ιγ) απαξίωση των καθηγητικών και παιδαγωγικών Σχολών
ιδ) αποψίλωση των συνδικαλιστικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Ως λειτουργοί της Δημόσιας Εκπαίδευσης καλούμαστε να την προασπίσουμε απαιτώντας την ουσιαστική ενίσχυση και αναβάθμισή της. Έχουμε το καθήκον να υπερασπιστούμε τον σημαντικότατο αυτό πυλώνα του κοινωνικού κράτους από όσους τον επιβουλεύονται, τον κατασυκοφαντούν και τον απαξιώνουν. Η διατήρη- ση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσής μας παρέχει στις νέες γενιές ένα σημαντικότατο αγαθό και σηματοδοτεί ένα καλύτερο μέλλον προς όφελος της πατρίδας και του ηρωικά αγωνιζόμενου λαού μας.
Κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα ο Δημόσιος Τομέας δέχεται εκ νέου επίθεση. Σ’ αυτήν πρωταγωνιστούν οι εκπρόσωποι του κόμματος που με την άφρονα διακυβέρνησή του (1981-1989,1993-2004,2009-2011) οδήγησε την πατρίδα στη σημερινή τραγική κατάσταση και το λαό μας σε ένα καθεστώς απομείωσης των εθνικών-πολιτικών-κοινωνικών-οικονομικών-πολιτισμικών δικαιωμάτων του. Συνο- δοιπόροι τους οι γνωστοί διαχρονικά υποστηρικτές των μνημονίων και του ολισθηρού αναξιοπρεπούς μονόδρομου. Το αποκαλούν «υπερμεγέθες» και «αναπο- τελεσματικό», υποστηρίζουν δε ότι μεγάλη ευθύνη φέρει η διακυβέρνηση της περι- όδου 2004-2009.Λησμονούν την ύπαρξη του μείζονος προβλήματος των δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων που είχαν προσλάβει οι λεγόμενοι «εκσυγχρονιστές», καθώς και την ανάγκη τακτοποίησης όλων των υπαρχουσών εκκρεμοτήτων. Όλα τα ανωτέρω αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς με αποκλειστικό γνώμονα την ανθρωπιστική διάσταση και την αποφυγή κάθε καιροσκοπισμού ή μικροκομματικού οφέλους. Υπήρξαν και οι αναγκαίοι διορισμοί, ιδιαίτερα στο χώρο της Παιδείας και της Υγείας, κάτι που εξέλιπε μετά την έντεχνα μεθοδευμένη υπαγωγή της χώρας στα εξοντωτικά μνημόνια. Όσο δε για την κάλυψη των υπαρκτών κενών από αναπληρωτές-εκτάκτους οι προσλήψεις έγιναν με απόλυτα αξιοκρατικά και κοινωνικά κριτήρια. Δυστυχώς οι εργαζόμενοι αυτοί απομακρύνθηκαν μετά το 2010 και σε μέγιστο βαθμό παραμένουν άνεργοι, υποαπασχολούμενοι ή ετεροαπασχολούμενοι.
Στρατηγικός στόχος των μνημονιακών και νεομνημονιακών πολιτικών είναι η υποβάθμιση των δομών του κοινωνικού κράτους, η συρρίκνωσή του και η αντικει- μενική του αδυναμία σε σημαντικούς τομείς(Παιδεία-Υγεία-Κοινωνική Ασφάλιση-Συνταξιοδότηση-Πολιτισμός-Υπηρεσίες). Οι ηρωικές προσπάθειες των εργαζομένων δεν επαρκούν και ο αγώνας είναι άνισος, καθώς οι οικονομικοί πόροι έχουν σημαντικότατα περιοριστεί και οι προσλήψεις είναι ελάχιστες.
Κατά την τελευταία εξαετία οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μειωθεί κατά το ένα τρίτο και στην Παιδεία τα κενά προσεγγίζουν τις 25.000. Οι αρνητές του κοινωνικού κράτους, συνεπικουρούμενοι από τους «πολύχρωμους ψιττακούς» των συστημικών Μ.Μ.Ε., μεγεθύνουν τις ελάχιστες περιπτώσεις λανθασμένης διαχείρισης του ανθρώπινου δυναμικού, διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα, διαβάλλουν συνει- δητά τον Δημόσιο Τομέα και δημιουργούν έναν κοινωνικό αυτοματισμό, που τελι- κά στρέφεται εναντίον των λαϊκών συμφερόντων, κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Ο όρος «λιγότερο κράτος» στο χώρο της Παιδείας σημαίνει:
α) νέες συγχωνεύσεις και καταργήσεις σχολικών μονάδων
β) τεράστια απρόσωπα σχολεία, χωρίς υποδομές, πλήρως αποκομμένα από τις τοπικές κοινωνίες
γ) τμήματα των 30 μαθητών τουλάχιστον
δ) αναγκαστικές μετακινήσεις σε μεγάλες χιλιομετρικές αποστάσεις
ε) πολλαπλές ελλείψεις, εξαιτίας της συνεχούς μείωσης των κονδυλίων
στ) περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου των σπουδών
ζ) συρρίκνωση της Τεχνικής Εκπαίδευσης, με μείωση ή συμπύκνωση τομέων και ειδικοτήτων, με παράλληλη κινητικότητα των εκπαιδευτικών.
η) αδυναμία ύπαρξης σχετικά ολιγομελών τμημάτων, τόσο στα ΕΠΑ.Λ., όσο
και στις ομάδες προσανατολισμού
θ) εκπαίδευση πολλών ταχυτήτων, έχοντας ως βάση ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια
ι) μεγιστοποίηση της ανεργίας στους νέους επιστήμονες
ια) απόλυτο επαγγελματικό αδιέξοδο των αναπληρωτών και ωρομίσθιων
ιβ) ανυπαρξία προγραμμάτων επιμόρφωσης
ιγ) απαξίωση των καθηγητικών και παιδαγωγικών Σχολών
ιδ) αποψίλωση των συνδικαλιστικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.
Ως λειτουργοί της Δημόσιας Εκπαίδευσης καλούμαστε να την προασπίσουμε απαιτώντας την ουσιαστική ενίσχυση και αναβάθμισή της. Έχουμε το καθήκον να υπερασπιστούμε τον σημαντικότατο αυτό πυλώνα του κοινωνικού κράτους από όσους τον επιβουλεύονται, τον κατασυκοφαντούν και τον απαξιώνουν. Η διατήρη- ση του δημόσιου δωρεάν χαρακτήρα της Εκπαίδευσής μας παρέχει στις νέες γενιές ένα σημαντικότατο αγαθό και σηματοδοτεί ένα καλύτερο μέλλον προς όφελος της πατρίδας και του ηρωικά αγωνιζόμενου λαού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση