ΤΙ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ να πουν Τσίπρας και Λεβέντης...

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος. Οσο και αν τα έχω δει όλα ως παλαιός Μαυρογιαλούρος της πολιτικής, ομολογώ ότι θα έδινα πολλά για να μπορέσω...

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος.

Οσο και αν τα έχω δει όλα ως παλαιός Μαυρογιαλούρος της πολιτικής, ομολογώ ότι θα έδινα πολλά για να μπορέσω να δω ιδίοις όμμασι το ζεύγος Τσίπρα και το ζεύγος Λεβέντη να συντρώγουν και να τα λένε στο πολυδιαφημισμένο δείπνο που μαθαίνουμε ότι θα γίνει εντός των ημερών...

Πιστεύω ότι αυτό θα είναι το κορυφαίο event -για να χρησιμοποιήσω την καλλιτεχνική ορολογία κι εγώ- του καλοκαιριού. Κι εδώ που τα λέμε πολιτικό γεγονός δεν ξέρω αν θα είναι, σίγουρα όμως θα μπορούσε να προσφέρει άφθονο υλικό για την καλύτερη θεατρική επιθεώρηση. Ποιο Δελφινάριο και κουραφέξαλα. Όλα αυτά είναι ξεπερασμένα.

Φαντάζομαι κατ' αρχάς το σκηνικό. Στο σπίτι του μεγάλου προέδρου Βασίλη στη Βάρη (γιατί δεν πάνε αλήθεια σε μια ταβέρνα στα Βλάχικα, πιο πολύ θα τους ταίριαζε...) να καταφθάνουν ο Αλέξης και η Περιστέρα βουτηγμένοι μέσα στη χαρά. Τα φλας να αστράφτουν και οι κάμερες να μεταδίδουν σε ζωντανή σύνδεση. Ή μήπως θα έχουν τηλεφωνήσει προηγουμένως στην κυρία Νατάσα (τη σύζυγο του προέδρου Βασίλη) και θα έχουν ζητήσει να κρατήσουν μυστική την ημέρα και την ώρα; Κρατιέται όμως ο πρόεδρος Βασίλης; Σαράντα χρόνια ζούσε για τη στιγμή αυτή που ένας πρωθυπουργός (έστω και του διαμετρήματος του Τσίπρα) θα πήγαινε να του υποβάλει τα σέβη του.

Θα ήθελα να είμαι παρών για να ακούσω τον πρόεδρο Βασίλη να λέει στον πρωθυπουργό Αλέξη πόσο καλά γνώριζε τον πατέρα του ως πολιτικό μηχανικό και πριν από το 1974 και τον Αλέξη να κοκκινίζει ελαφρά (από συστολή, άραγε;) και να του απαντά "ας τα αφήσουμε τώρα αυτά, ανήκουν στο παρελθόν..."

Θα ήθελα να είμαι παρών για να ακούσω την κυρία Νατάσα να εξιστορεί στην Περιστέρα πόσο δύσκολα ήταν όλα αυτά τα χρόνια για το σύζυγό της που μοχθούσε ολημερίς για τον επιούσιο (ή μήπως όχι;) ενώ ταυτόχρονα διέσχιζε ολόκληρη την Ελλάδα για να διαδώσει τις "κεντρώες" ιδέες. Και την Περιστέρα να της απαντά πόσο κουράστηκε κι ο Αλέξης στην οικοδομή και στα τεχνικά έργα από τα νεανικά του χρόνια (πριν ασχοληθεί με τις καταλήψεις) ενώ η ίδια κατασυκοφαντείται ακόμη και σήμερα επειδή με το σπαθί και με την αξία της έγινε από μια απλή δασκάλα καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας κι από εκεί πήρε μια νόμιμη και ηθική απόσπαση για το Πολυτεχνείο στην Αθήνα, δίπλα στο σπίτι της...

Κι αφού τα πουν όλα αυτά, οι κυρίες να πάνε στο σαλόνι για καφέ και οι άντρες να μείνουν μόνοι να μιλήσουν για "δουλειές". Και τότε ο Αλέξης, με μια θεατρική κίνηση να τραβήξει ένα σημειωματάριο πασπαλισμένο με σκόνη -που όλη την προηγούμενη εβδομάδα συμπλήρωναν νυχθημερόν η Γεροβασίλη, ο Χριστοφορίδης και ο Τζανακόπουλος με υλικό που είχαν βρει ψάχνοντας στο Google- και να πει στον Λεβέντη: "Να, αν δεν με πιστεύεις... Εδώ γράφω εδώ και χρόνια ένα ένα όλα αυτά τα φοβερά ρητά που λες. Κι εγώ να ξέρεις, με σένα ήθελα να συγκυβερνήσω. Αλλά να, καταλαβαίνεις τώρα, ήρθαν έτσι τα πράγματα πέρυσι...". Κι ύστερα από αυτό να δω και τον Λεβέντη βουρκωμένο, να του απαντά: "Αλέξη παιδί μου, με έχεις συγκινήσεις. Δεν θα σου ζητήσω να με κάνεις τώρα αντιπρόεδρο. Ούτε να δώσεις στο γιο της γυναίκας μου και σε άλλους πέντε υπουργείο. Ούτε να αναλάβει ο Μποτώνης την ΕΡΤ και ο Καλλιάνος την ΕΜΥ. Ένα γραφείο κι ένα τηλέφωνο δίπλα σου στο Μαξίμου να έχω προς το παρόν για να σε συμβουλεύω και τίποτε άλλο..."

Όλα αυτά θα ήθελα να είμαι παρών για να τα δω και να τα ακούσω.Ή μήπως δεν θα γίνουν κάπως έτσι;...