Του Γιάννη Ραγκούση* Αν η κ. Γεννηματά και ο κ.Θεοδωράκης δεν είχαν έγκαιρα προειδοποιηθεί τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπρά...
Αν η κ. Γεννηματά και ο κ.Θεοδωράκης δεν είχαν έγκαιρα προειδοποιηθεί τότε θα μπορούσαμε να πούμε ότι διαπράττουν ένα ιστορικό λάθος. Όμως από την ώρα που τους έχει γίνει σαφές ποιος πρόκειται να ωφεληθεί από τη διατήρηση των εκλογικών μπόνους, τότε δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ιστορικό λάθος.
Εκ των πραγμάτων, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει πως συνιστά είπολιτικό σκάνδαλο η ξαφνική απόφαση της κ .Γεννηματά - η οποία χωρίς καμία εξήγηση πέταξε στο καλάθι των αχρήστων κομματικές και υπογεγραμμένες αποφάσεις - καθώς και η απόφαση του κ. Θεοδωράκη να χαρίσουν στη Νέα Δημοκρατία δεκάδες βουλευτικές έδρες, χιλιάδες ψηφοφόρους κι εκλογικά ποσοστά, καθώς και στον ΣυΡιζΑ επίσης χιλιάδες ψηφοφόρους κι εκλογικά ποσοστά. Διότι την ώρα μάλιστα που εμφανίζονται να πασχίζουν για την επιβίωση του πολιτικού τους χώρου, διατηρούν στη ζωή τα εκλογικά μπόνους τα οποία την ημέρα των εκλογών θα αναγκάσουν άλλους ψηφοφόρους να ψηφίζουν ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλους να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η ΝΔ.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει μια νέα αρχή με εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής. Με ένα τέτοιο νόμο το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, και να ανακυκλώνει την κρίση της. Είναι αδιανόητο η δημόσια συζήτηση για τον εκλογικό νόμο στην Ελλάδα που χρεοκόπησε, να έχει το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο που είχε πριν τη χρεοκοπία.
Η Ελλάδα μετά από 35 χρόνια μεταπολίτευσης οδηγήθηκε στην χρεοκοπία με εκλογικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής και μπόνους. Όχι με απλή αναλογική. Η Ελλάδα κόλλησε στο μνημόνιο, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες, γιατί την ώρα που έπρεπε να υπάρχει εθνική συναίνεση και συνεργασία επικράτησε η μάχη για την κατάκτηση των μπόνους στις πλατείες και στα Ζάππεια.
Η Ελλάδα που παράγει και η Ελλάδα της ανεργίας έχουν ανάγκη ως πρώτη προτεραιότητα τη συνεργασία και την εθνική συνεννόηση. Έχουν ανάγκη την νομοθετική σταθερότητα και όχι την πολιτική σταθερότητα γενικά κι αόριστα. Απόδειξη γι αυτό είναι πως από το '74 είχαμε κυβερνητική σταθερότητα αλλά όχι νομοθετική σταθερότητα. Οπως λ.χ. δεν είχαμε φορολογική σταθερότητα που τόσο πολύ επιθυμούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Και η νομοθετική σταθερότητα αυξάνεται όσο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας για την αλλαγή ενός νόμου. Ακριβώς όπως έχει επιτευχθεί η Συνταγματική σταθερότητα. Δηλαδή μέσα από την αύξηση της δυσκολίας με την οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μια συνταγματική αλλαγή (Αυξημένη πλειοψηφία).
Η κατάργηση των μπόνους λοιπόν αυξάνει τη νομοθετική σταθερότητα, καθώς και εξουδετερώνει ένα βασικότατο μηχανισμό που μας χρεοκόπησε. Ενώ ταυτόχρονα, καλλιεργεί υποχρεωτικά ένα πνεύμα συνεργασίας και συναίνεσης. Τα εκλογικά μπόνους είναι ο κρατισμός την πολιτική. Είναι η μήτρα του κρατισμού στην πολιτική. Η λογική των εκλογικών μπόνους είναι να παρεμβαίνει το κράτος και να δίνει στα κόμματα αυτό που η κοινωνία αρνήθηκε να τους δώσει.
Ο κρατισμός των μπόνους οδηγεί τα κόμματα στο ψέμα και στο λαϊκισμό. Τα εκλογικά μπόνους τα διακαώς τα επιθυμεί η κρατικοδίαιτη - παρασιτική Ελλάδα που αντιλαμβάνεται τα κόμματα και τις κυβερνήσεις ως ένα αποτελεσματικό μέσο για τη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση του κράτους.
Οι ψήφοι της χρυσής Αυγής δεν είναι δυνατό να κρίνουν την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Υπάρχει τρόπος αυτό να επιτευχθεί σε μία ονομαστική ψηφοφορία. Όχι απλή αναλογική, χάρη στη Χρυσή Αυγή.
Η κατάργηση των εκλογικών μπόνους είναι ένα σημαντικό, αλλά ένα μόνο βήμα στην κατεύθυνση μεταρρύθμισης του εκλογικού συστήματος. Δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος χωρίς θεσμοθέτηση μονοεδρικών περιφερειών, κατάργηση του σταυρού προτίμησης καθώς και ενός νέου νομικού πλαισίου για την χρηματοδότηση της πολιτικής και των κομμάτων.
Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε συνδυασμό με εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό που πρότεινε ο κ.Τσίπρας είναι συνταγή εθνικής αυτοκτονίας κι εθνικού διχασμού. Αρκεί να σκεφτεί ο κ.Τσίπρας τον εαυτό του ως εκλεγμένο Πρωθυπουργό και την κ. Κωσταντοπούλου ως εκλεγμένη Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το λαό.
Εκ των πραγμάτων, κάποιος μπορεί να υποστηρίξει πως συνιστά είπολιτικό σκάνδαλο η ξαφνική απόφαση της κ .Γεννηματά - η οποία χωρίς καμία εξήγηση πέταξε στο καλάθι των αχρήστων κομματικές και υπογεγραμμένες αποφάσεις - καθώς και η απόφαση του κ. Θεοδωράκη να χαρίσουν στη Νέα Δημοκρατία δεκάδες βουλευτικές έδρες, χιλιάδες ψηφοφόρους κι εκλογικά ποσοστά, καθώς και στον ΣυΡιζΑ επίσης χιλιάδες ψηφοφόρους κι εκλογικά ποσοστά. Διότι την ώρα μάλιστα που εμφανίζονται να πασχίζουν για την επιβίωση του πολιτικού τους χώρου, διατηρούν στη ζωή τα εκλογικά μπόνους τα οποία την ημέρα των εκλογών θα αναγκάσουν άλλους ψηφοφόρους να ψηφίζουν ΝΔ για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλους να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ για να μην έρθει η ΝΔ.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει μια νέα αρχή με εκλογικό νόμο ενισχυμένης αναλογικής. Με ένα τέτοιο νόμο το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να επαναλαμβάνει τα ίδια λάθη, και να ανακυκλώνει την κρίση της. Είναι αδιανόητο η δημόσια συζήτηση για τον εκλογικό νόμο στην Ελλάδα που χρεοκόπησε, να έχει το ίδιο ακριβώς περιεχόμενο που είχε πριν τη χρεοκοπία.
Η Ελλάδα μετά από 35 χρόνια μεταπολίτευσης οδηγήθηκε στην χρεοκοπία με εκλογικά συστήματα ενισχυμένης αναλογικής και μπόνους. Όχι με απλή αναλογική. Η Ελλάδα κόλλησε στο μνημόνιο, σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες, γιατί την ώρα που έπρεπε να υπάρχει εθνική συναίνεση και συνεργασία επικράτησε η μάχη για την κατάκτηση των μπόνους στις πλατείες και στα Ζάππεια.
Η Ελλάδα που παράγει και η Ελλάδα της ανεργίας έχουν ανάγκη ως πρώτη προτεραιότητα τη συνεργασία και την εθνική συνεννόηση. Έχουν ανάγκη την νομοθετική σταθερότητα και όχι την πολιτική σταθερότητα γενικά κι αόριστα. Απόδειξη γι αυτό είναι πως από το '74 είχαμε κυβερνητική σταθερότητα αλλά όχι νομοθετική σταθερότητα. Οπως λ.χ. δεν είχαμε φορολογική σταθερότητα που τόσο πολύ επιθυμούν οι πολίτες και οι επιχειρήσεις. Και η νομοθετική σταθερότητα αυξάνεται όσο αυξάνεται ο βαθμός δυσκολίας για την αλλαγή ενός νόμου. Ακριβώς όπως έχει επιτευχθεί η Συνταγματική σταθερότητα. Δηλαδή μέσα από την αύξηση της δυσκολίας με την οποία μπορεί να πραγματοποιηθεί μια συνταγματική αλλαγή (Αυξημένη πλειοψηφία).
Η κατάργηση των μπόνους λοιπόν αυξάνει τη νομοθετική σταθερότητα, καθώς και εξουδετερώνει ένα βασικότατο μηχανισμό που μας χρεοκόπησε. Ενώ ταυτόχρονα, καλλιεργεί υποχρεωτικά ένα πνεύμα συνεργασίας και συναίνεσης. Τα εκλογικά μπόνους είναι ο κρατισμός την πολιτική. Είναι η μήτρα του κρατισμού στην πολιτική. Η λογική των εκλογικών μπόνους είναι να παρεμβαίνει το κράτος και να δίνει στα κόμματα αυτό που η κοινωνία αρνήθηκε να τους δώσει.
Ο κρατισμός των μπόνους οδηγεί τα κόμματα στο ψέμα και στο λαϊκισμό. Τα εκλογικά μπόνους τα διακαώς τα επιθυμεί η κρατικοδίαιτη - παρασιτική Ελλάδα που αντιλαμβάνεται τα κόμματα και τις κυβερνήσεις ως ένα αποτελεσματικό μέσο για τη χειραγώγηση και την εκμετάλλευση του κράτους.
Οι ψήφοι της χρυσής Αυγής δεν είναι δυνατό να κρίνουν την αλλαγή του εκλογικού συστήματος. Υπάρχει τρόπος αυτό να επιτευχθεί σε μία ονομαστική ψηφοφορία. Όχι απλή αναλογική, χάρη στη Χρυσή Αυγή.
Η κατάργηση των εκλογικών μπόνους είναι ένα σημαντικό, αλλά ένα μόνο βήμα στην κατεύθυνση μεταρρύθμισης του εκλογικού συστήματος. Δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του εκλογικού συστήματος χωρίς θεσμοθέτηση μονοεδρικών περιφερειών, κατάργηση του σταυρού προτίμησης καθώς και ενός νέου νομικού πλαισίου για την χρηματοδότηση της πολιτικής και των κομμάτων.
Προεδρευόμενη Δημοκρατία σε συνδυασμό με εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας από το λαό που πρότεινε ο κ.Τσίπρας είναι συνταγή εθνικής αυτοκτονίας κι εθνικού διχασμού. Αρκεί να σκεφτεί ο κ.Τσίπρας τον εαυτό του ως εκλεγμένο Πρωθυπουργό και την κ. Κωσταντοπούλου ως εκλεγμένη Πρόεδρο της Δημοκρατίας από το λαό.
*Σημεία τοποθέτησης στην εκδήλωση για τον εκλογικό νόμο με ομιλητές τον Η. Νικολακόπουλο, Γ. Ντόλιο, Α .Ρουπακιώτη, Θ. Ψύρρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση