Οι Έλληνες στην ΕΕ

Aπό τον  Διονύση Σταμάτη.  Η Ελλάδα στην πρόσφατη ιστορία της πέρασε άσχημες πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις. Ενδοτικές στους ξέν...

Aπό τον Διονύση Σταμάτη. 

Η Ελλάδα στην πρόσφατη ιστορία της πέρασε άσχημες πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις. Ενδοτικές στους ξένους κυβερνήσεις, ανίκανες και άπειρες στη διεθνή εμπειρία με πολιτικά στελέχη που βόλευαν ημετέρους κι όχι το γενικό εθνικό συμφέρον φιλούσαν κατουρημένες ποδιές Άγγλων, Γάλων, Αμερικανών και τώρα λόγω μνημονίου Γερμανών.

Ακόμη και σήμερα με ένα παγιωμένα πια δουλικό και ένοχο ύφος οι υπουργοί μας όταν βρίσκονται στο τραπέζι της ΕΕ να μιλήσουν για τα γνωστά νταραβέρια που μειώνουν περισσότερο το βιοτικό μας επίπεδο και αξιοπρέπεια σκύβουν το κεφάλι γεμάτοι ενοχές διότι από τη θέση του αδύναμου ελπίζουν σε μια ανύπαρκτη δικαιοσύνη όπως λέει και ο Θουκυδίδης.

Η διαχείριση της επιβαλλόμενης από την ΕΕ κρίσης είναι μια δύσκολη υπόθεση για την όποια ελληνική κυβέρνηση διότι η οικονομία σήμερα έχει υπερισχύσει της πολιτικής στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.

Οι άρχοντες (Γιούνκερ, Μοσχοβισί, Σούλτς) της ΕΕ-μη εκλεγμένοι-εξουσιάζουν τους πολίτες της με αλαζονεία αλλά και ύπουλα συναισθήματα εκφράζουν τη λύπη τους που μας κατάντησαν έτσι και δηλώνουν με κεκαλυμμένη κοροϊδία, καλά τα πήγατε φέτος, το έλλειμα καλύφθηκε λίγο, είστε ικανοί, του χρόνου θα τα πάτε καλύτερα αλλά μη ξεχνάτε τον Αύγουστο πρέπει να πληρώσετε 15 δις , έχουμε κι άλλα τοκογλυφικά δάνεια τα οποία θα τα ξεχρεώσετε σε 300 χρόνια, μη γκρινιάζετε, βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι το νέο χρέος έχει μικρότερη διάρκεια από τα 400 χρόνια τούρκικης σκλαβιάς και γενικά σας έχουμε εμπιστοσύνη. Λόγια που δεν γεμίζουν τη κοιλιά…

Αυτοί οι ευρωπαίοι έχουν εμπειρία από πρώην αποικίες ανά τον κόσμο σκληρής αποικιοκρατικής πολιτικής και με ευκολία την επιβάλλουν στους αδύναμους σε πυγμή, παιδεία, οράματα και ανάπτυξη Έλληνες. Η σημερινή κυβέρνηση έταξε πολλά, λαγούς με πετραχήλια, αλλά τελικά έδωσε στον Έλληνα δυο καλάθια πέτρες. Προσπαθεί σα μεθυσμένο καράβι να απαλλαγεί από τη σκουριά μέσα στα αμπάρια της για να φορτώσει στάρι και τελικά δε βρίσκει λύση. Προσποήται ότι επιχειρεί να οδηγήσει το άρμα της ανάπτυξης αλλά με κουτσό άλογο δεν κερδίζεις τον αγώνα που ούτως ή άλλως είναι στημένος από την ΕΕ. Κι έτσι αυτός ο κύκλος συνεχίζει να υπάρχει που ούτε και ό ίδιος ο Κοντραντίεφ (θεωρία οικονομικών κύκλων) θα μπορούσε να ερμηνεύσει.

…σιγά, τα παιδιά κοιμούνται…