Ο θρίαμβος των κυβερνητικών φαντασιώσεων στην Ελλάδα δείχνει το μέγεθος της κρίσης κυβερνησιμότητας!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Τι σημαίνει κυβερνώ; Κάτι ευρύτερο και ουσιωδέστερο από τη νομοθέτηση, τη διοίκηση και τη κα...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Τι σημαίνει κυβερνώ; Κάτι ευρύτερο και ουσιωδέστερο από τη νομοθέτηση, τη διοίκηση και τη καταστολή: σημαίνει «να δομείς το ενδεχόμενο πεδίο δράσης των άλλων», όπως απλά και περιεκτικά το όρισε ο Φουκώ.

Ποιος κάνει σήμερα αυτή τη δουλειά στην Ελλάδα; Ποιος, αναγνώστη μου, δομεί το ενδεχόμενο πεδίο δράσης στη σημερινή Ελλάδα; Η ελληνική κυβέρνηση ή η τρόικα, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ μετονόμασε σε Θεσμούς και ΔΝΤ;

Μα, σύμφωνα με την κυρίαρχη πολιτική αφήγηση και τα ΜΜΕ, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά από την έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας δια των εκλογών, που διαμόρφωσαν τη σημερινή σύνθεση του ελληνικού κοινοβουλίου. Ωστόσο, δεν υπάρχει κάποιος στον κόσμο αυτόν που να πιστεύει πως η ελληνική κυβέρνηση, πράγματι διακυβερνά! Δεν διακυβερνά (στην Ελλάδα) κάποιος (Α -κυβέρνηση), εκφράζοντας την βούληση κάποιου Άλλου (Β -τρόικα), ο οποίος έχει αποκτήσει, ήδη από τον Μάιο του 2011, την αυθεντία /εξουσιαστική αρμοδιότητα στην δόμηση του ενδεχόμενου πεδίου δράσης των ελλήνων. Η τρόικα ηγεμονεύει στην Ελλάδα και ουδείς άλλος. Πρόκειται για δικαίωμα ηγεμονίας επί της ελληνικής κοινωνίας και εθνικής οικονομίας που επιβεβαιώθηκε τον Ιούλιο του 2015 με τη θέσπιση του Τρίτου Μνημονίου και στη συνέχεια με την μετατροπή του σε Μνημόνιο διαρκείας τον Ιούνιο του 2016 - με τη νέα συμφωνία μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας (με την μορφή του κουαρτέτου πλέον).

Στην Ελλάδα διακυβερνά ο (Β -τρόικα) μετά από παραχώρηση σε αυτόν του αυθεντικού δικαιώματος δόμησης του ενδεχόμενου πεδίου δράσης στην Ελλάδα από τον (Α – ελληνική κυβέρνηση), από την κυβερνητική πλειοψηφία του ελληνικού κοινοβουλίου και όχι ασφαλώς από το εκλογικό σώμα. Αυτό είναι κάτι χειρότερο από πραξικόπημα, αποτελεί την απόλυτη πολιτική ανωμαλία - η οποία έχει πλέον αποκτήσει φυσιολογικά και κανονικά χαρακτηριστικά - νομιμοποιημένη από ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Και ας μην «τολμήσει» η ηγεσία του ΚΚΕ να ισχυριστεί πει πως αυτή εξαιρείται. Κανείς δεν εξαιρείται από όσους βρίσκονται στη σημερινή Βουλή. Η παρουσία τους εκεί νομιμοποιεί αυτήν την απόλυτη ανωμαλία και η πολιτική τους ρητορεία απλώς δεν έχει καμία σημασία!

Όλοι παριστάνουν πως λειτουργεί φυσιολογικά και κανονικά ο ελληνικός κοινοβουλευτισμός και στο πλαίσιο αυτό συζητούν μάλιστα την αναθεώρηση του Συντάγματος! Δεν είναι γελοιότητα, είναι πολιτική αθλιότητα αυτή η στάση και συμπεριφορά, όλων ανεξαιρέτως των κομμάτων που συμμετέχουν σε μια απολύτως νοθευμένη διαδικασία αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, από την οντολογική διάσταση της τρόικας στην δόμηση του ενδεχόμενου πεδίου δράσης στην Ελλάδα. Μην απορείς μετά που η κυβέρνηση δεν έχει καμία πραγματική εξουσία στην διαχείριση των πόρων της εθνικής οικονομίας, στη ρύθμιση της αγοράς και στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις!

Μα, πώς δεν έχει; Δεν βλέπεις Γιαννακόπουλε την αντιπαράθεση των κομμάτων σε όλα τα ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής; Δεν ακούς και διαβάζεις για την δυνατότητα διαφορετικού πολιτικού μείγματος κατά την εφαρμογή στην πράξη των μνημονίων;

Αν υπήρχε στοιχειώδης σοβαρότητα και πολιτική εντιμότητα δεν θα παρακολουθούσα αυτό το ανήθικο και ιλαροτραγικό υφολογικώς θέαμα. Η περίφημη διαφοροποίηση στο μείγμα είναι δραματικά επουσιώδης στην πραγματικότητα, καθώς υπακούει στο αυστηρό «ενδεχόμενο πεδίο δράσης» που ορίζει αυθεντικά, αλλά απολύτως αντισυνταγματικά, αντικανονικά και ασφαλώς αντιδημοκρατικά η τρόικα. Αυτή είναι η αλήθεια και τα υπόλοιπα κινούνται στον χώρο των φαντασιώσεων και της διασκέδασης της καταστατικής πραγματικότητας, την οποία δομεί απολύτως αυθαίρετα, καταχρηστικά και αυταρχικά η τρόικα, προσβάλλοντας όχι μόνον την συντακτική τάξη της ελληνικής πολιτείας, αλλά και τη νομιμότητα στην ΕΕ!

Μετά από αυτά, είναι φυσιολογικό ο θρίαμβος των κυβερνητικών φαντασιώσεων στην Ελλάδα να δείχνει το μέγεθος της κρίσης κυβερνησιμότητας στην χώρα μας - που επίσης διασκεδάζεται σήμερα με θεατρινίστικες τακτικές αντιπερισπασμού (αλλαγή εκλογικού νόμου, αναθεώρηση του Συντάγματος, μεταξύ άλλων). Πρόκειται για φαντασιώσεις διακυβέρνησης που νοθεύουν, διαστρέφουν και «θολώνουν» την πραγματικότητα στην πιθανότητα δράσης του πολίτη και αυτό διαμορφώνει ένα μόνιμο καθεστώς σοβαρής κρίσης κυβερνησιμότητας ή κυβερνολογικής (crisis of governmentality). «Η άσκηση της εξουσίας συνίσταται στην καθοδήγηση των διαγωγών και στη διευθέτηση της πιθανότητας», σημείωσε ο Φουκώ, και είναι ακριβώς αυτός ο θρίαμβος των κυβερνητικών φαντασιώσεων - ο οποίος αντιμετωπίζεται από τα άλλα κόμματα και τα ΜΜΕ σαν να πρόκειται για την άρθρωση πραγματικής /αυθεντικής εξουσίας από την ελληνική κυβέρνηση - που αποδυναμώνει σε κρίσιμο βαθμό την καθοδήγηση των διαγωγών, ενώ απορρυθμίζει την διευθέτηση της πιθανότητας στην σημερινή Ελλάδα.

Αγαπητέ αναγνώστη, υπάρχει σοβαρή κρίση της τεχνολογίας διακυβέρνησης στην Ελλάδα, γεγονός που συνεπάγεται ολοένα και περισσότεροι έλληνες και ξένοι που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα να γίνονται ολοένα και περισσότερο «μη-κυβερνήσιμοι», καθώς εσωτερικεύουν αντιφατικώς τους κώδικες των συμπεριφορών που συνεπάγεται η διακυβέρνηση. Και αυτό επειδή η σημερινή Ελλάδα, λειτουργεί υπό μια δραματική ηγεμονική αντίφαση: άλλος να διακυβερνά στην πραγματικότητα και άλλος να κυβερνά φαινομενικά, φαντασιακά (ελληνική κυβέρνηση). Αυτό οδηγεί αναπόδραστα σε κρίση κυβερνησιμότητας ή κυβερνολογικής, υποσκάπτοντας ύπουλα και ταυτόχρονα το θεμέλιο της δημοκρατίας και το θεμέλιο της εθνικής οικονομίας, προκαλώντας παράλληλα διαρκείς κρίσεις στην αγορά.

Για την επίλυση αυτής της κρίσης, θα πρέπει καταρχήν να πάψει η αντίφαση άλλος να διακυβερνά και άλλος να έχει την κυβερνητική ευθύνη στην Ελλάδα. Το ουσιαστικό, οντολογικό και ταυτόχρονα λειτουργικό ερώτημα σήμερα είναι ένα και μοναδικό: Πώς θα πάψει να υφίστανται αυτή η αντίφαση, η οποία οδηγεί σε «crisis of governmentality», παραλύοντας τα πάντα και τους πάντες στην Ελλάδα; Αυτό είναι το ζήτημα, που αν δεν αντιμετωπιστεί πολιτικά, έντιμα και καθαρά, κάθε έκφραση «βούλησης» από τη κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση, θα αποτελεί προσβλητική για τον ελληνικό λαό φαντασίωση.