Ο Τσίπρας και οι «καυτές πατάτες» του που έρχονται...‏

Γράφει ο Θ.Κ. Μέχρι πρόσφατα πολλοί προεξοφλούσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί και σχεδιάζει να παραμείνει «κολλημένος στην εξουσ...

Γράφει ο Θ.Κ.

Μέχρι πρόσφατα πολλοί προεξοφλούσαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ και θέλει και μπορεί και σχεδιάζει να παραμείνει «κολλημένος στην εξουσία»! Για όσο αντέξει…

Και το πρόβλημα βέβαια, ήταν πόσο θα «αντέξει».

Εκεί υπήρχαν διαφωνίες:

Άλλοι τον έβλεπαν να αντέχει ως τα μέσα της επόμενης χρονιάς…

Άλλοι, λιγότεροι, τον έβλεπαν να αντέχει ως το τέλος της τετραετίας…

Τις τελευταίες μέρες αυτό το σκηνικό αλλάζει.

Πρώτον, αυτοί που βλέπουν να «αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ ως το τέλος της τετραετίας, σπανίζουν πια…

Όλο και περισσότεροι του δίνουν διορία «αντοχών», από μερικούς μήνες έως ένα χρόνο το πολύ!

Δεύτερον - και σημαντικότερο - αρχίζει πια να υπάρχει αμφιβολία και στο σκέλος του τι πραγματικά θέλει και τι στ’ αλήθεια σχεδιάζει…

Κάποιοι αρχίζουν να υποψιάζονται πως ΔΕΝ θέλει πια να παραμείνει «γαντζωμένος στην εξουσία - και όσο αντέξει».

Αλλά, αντίθετα, αρχίζει και ετοιμάζει τη διαφυγή του!

Με στόχο να πέσει όσο γίνεται πιο «ανώδυνα», να «διασώσει» όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων του, ώστε να διαδραματίζει όσο γίνεται «πιο σημαντικό ρόλο» μετά, για να μπορέσει ενδεχομένως να «επανέλθει» όσο γίνεται ταχύτερα…

Τέσσερις λέξεις, λοιπόν, φαίνεται ότι συγκροτούν πια το σχεδιασμό του Τσίπρα: Ανώδυνα – διάσωση – ρόλος – επάνοδος.

Πρώτον, όσο γίνεται πιο ανώδυνη απομάκρυνση (από την εξουσία).

Δεύτερον, όσο γίνεται περισσότερες δυνάμεις να διασώσει.

Τρίτο, όσο γίνεται σημαντικότερο ρόλο να παίζει μετά την απομάκρυνσή του.

Τέταρτο, όσο γίνεται ταχύτερη επάνοδος (στην εξουσία)…

Το τρίτο φάνηκε από την πρότασή του για τον εκλογικό νόμο.

Πρότεινε εκείνη την «εκδοχή» της απλής αναλογικής που θα μπορούσε, έστω και θεωρητικά, να αποσπάσει 200 ψήφους στη Βουλή, ώστε να ισχύσει από τις επόμενες εκλογές.

Να εμποδίσει τη ΝΔ (που θα κερδίσει) να σχηματίσει κυβέρνηση.

Και να παραμείνει ο ίδιος ο Τσίπρας «ισχυρός πόλος εξουσίας» κι αφότου χάσει…

Πλην, δεν το κατάφερε!

Το ότι έχασε για την ώρα το τρίτο σκέλος του σχεδιασμού, να εμποδίσει το σχηματισμό κυβέρνησης από το Μητσοτάκη μετά τις εκλογές, ματαιώνει για την ώρα και το τέταρτο: Την σύντομη επάνοδό του…

Αυτή η εξέλιξη μοιάζει από πρώτη άποψη να υποχρεώνει τον Αλέξη να παραμείνει «γαντζωμένος στην εξουσία κι όσο αντέξει»…

Όμως, αμέσως μετά φάνηκε το ακριβώς αντίστροφο:

Ότι ο Τσίπρας ετοιμάζει σύντομη προσφυγή στις κάλπες!

Όχι από σχεδιασμένη «επιλογή» πλέον. Αλλά από «ανάγκη»!

Απλούστατα, γιατί ΔΕΝ «αντέχει» για πολύ ακόμα…

Και τότε άρχισαν να «μυρίζουν» άμεσες εκλογές:

Οι «διορθωτικές» κινήσεις του Τσίπρα στον ΕΝΦΙΑ, αντίθετα με τον ως τώρα σχεδιασμό του οικονομικού επιτελείου, δείχνουν πως δεντον ενδιαφέρει τόσο η διαπραγμάτευση του Φθινοπώρου με την Τρόϊκα!

Τον ενδιαφέρει να μειώσει τις δημοσκοπικές του απώλειεςως τον Οκτώβρη το πολύ…

Με τις «διορθώσεις» του στον ΕΝΦΙΑ ανοίγει «τρύπα» στα φετινά έσοδα 230 εκατομμυρίων περίπου!

Την ώρα που τα υπόλοιπα έσοδα δεν φαίνονται να πηγαίνουν καλά, αυτός κόβει σίγουρα έσοδα (γιατί ο ΕΝΦΙΑ «υπέρ-αποδίδει» ως φόρος!).

Μάλλον δεν τον ενδιαφέρει τι θα του πει η Τρόϊκα από το Σεπτέμβριο και μετά. Γιατί, άραγε;

Ίσως γιατί τον ενδιαφέρει περισσότερο αυτή τη στιγμή, τι θα του πουν οι… ψηφοφόροι τον Σεπτέμβριο!

Με τις προτάσεις του για «συνταγματική αναθεώρηση» δεν μπόρεσε ούτε καν να «πλησιάσει» σε εύρος, σε βάθος και σε ριζοσπαστισμό τις αντίστοιχες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που είχε προτείνει στα τέλη του 2014 ο Σαμαράς.

Τον Τσίπρα δεν τον ενδιαφέρει πια να περάσει ως «μεταρρυθμιστής»…

Τον ενδιαφέρει περισσότερο η συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου έλεγχου στο… ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό!

Σε πλήρη σύγκρουση με όσα έχει ήδη δεσμευτεί ότι θα κάνει (άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, σπάσιμο και ιδιωτικοποίηση μέρους της ΔΕΗ κλπ.), αλλά και με όσα έχει δεσμευτεί να συζητήσει το φθινόπωρο (ιδιωτικοποίηση εκμετάλλευσης υδάτων).

Όπως φαίνεται – και σε αυτό - δεν τον νοιάζει αυτή τη στιγμή, πως θα συμφωνήσει με την Τρόϊκα μετάτο Σεπτέμβριο.

Τον νοιάζει πολύ περισσότερο πώς θα κατέβει στο εκλογικό σώμα τον Σεπτέμβριομε κάποιο… «προοδευτικό διακύβευμα»(ΜΗ ιδιωτικοποίηση ηλεκτρισμού - υδάτων).

Άνευ αντικρίσματος βέβαια, γιατί ακόμα κι αν έπειθε να τον ψηφίσουν γι’ αυτό, αμέσως μετά θα έκανε την κολοτούμπα…

Τα ίδια και με τα μέτρα «κατά φτώχιας».

Που απλώς προσπάθησαν να δώσουν κάποιο αντίδωρο-ψίχουλα για την κατάργηση του ΕΚΑΣ για εκατοντάδες χιλιάδες «δικαιούχους».

Όπως φαίνεται, από όλες τις κινήσεις του Τσίπρα των τελευταίων ημερών, δεν τον ασχολείται καθόλου πλέον, πως θα «κλείσει» την επόμενη αξιολόγηση.

Τον ενδιαφέρει πως θα πάει σε εκλογές το Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.

Και προσπαθεί να μειώσει τις απώλειες, και να βελτιώσει τη θέση του.

Γιατί άλλο πράγμα να χάσει με πέντε μονάδες διαφορά(ας πούμε να πάρει 24% έναντι της ΝΔ που θα έπαιρνε 29%) και εντελώς διαφορετικό πράγμα να χάσει με 12 μονάδες διαφορά ή παραπάνω(να πάρει 19% ο ίδιος, έναντι της ΝΔ που θα έπαιρνε 32%, ας πούμε).

Στην πρώτη περίπτωση, το πρόβλημα θα το είχε στη συνέχεια ο νικητής Κυριάκος.

Στη δεύτερη περίπτωση, ανεξαρτήτως των προβλημάτων διακυβέρνησης του Κυριάκου, πιθανότατα… δεν θα υπάρχει Τσίπρας στο μετεκλογικό σκηνικό!

Άρα, ο Αλέξης πρέπει να αποτρέψει μεγάλη διαφορά.

Δηλαδή, να ελαχιστοποιήσει την απέχθειατου εκλογικού σώματος προς το ΣΥΡΙΖΑ, που θα πάει να ψηφίσει Κυριάκο μαζικά και… «δαγκωτό», ακόμα κι αν δεν το πείθουν οι θέσεις του!

Ο Τσίπρας λοιπόν, δουλεύει από τώρα, για να «διασκεδάσει»την απέχθεια κατά του ΣΥΡΙΖΑπου θα μπορούσε να δώσει «δυναμική» στον Κυριάκο.

Όλες οι κινήσεις του δυσκολεύουν τη θέση της χώρας (στην διαπραγμάτευση που θα ακολουθήσει), αλλά «βελτιώνουν» την εικόνα του ίδιου του Τσίπρα στους απελπισμένους ψηφοφόρους του…

Η αυτό επιδιώκει τουλάχιστον…

Όλες οι κινήσεις του τις τελευταίες μέρες έχουν νόημα μόνο αν ετοιμάζει άμεση προσφυγή στις κάλπες!

Γιατί όμως έκανε τέτοια επιλογή;

Πρώτον γιατί φοβάται επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης:

Ο Τουρισμός πηγαίνει σαφώς χειρότερα από τις προσδοκίες.

Η οικονομία της ευρωζώνης γενικότερα, μπαίνει σε επιβράδυνση ή και ύφεση λόγω Brexit! Κι όχι μόνο...

Τέλος, ούτε τα έσοδα του κράτους πηγαίνουν καλά.

Και πάντως, θα είναι χαμηλότερα των προβλέψεων. Το πόσο θα το δούμε…

Συνεπώς, η κυβέρνηση Τσίπρα, αν προηγουμένως φαινόταν πως θα είχε πρόβλημα το Σεπτέμβριο, καθώς θα έπρεπε να διαπραγματευθεί τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις, τώρα θα έχει πολλαπλό πρόβλημα, καθώς θα πρέπει επί πλέον να διαπραγματευθεί και πρόσθετα μέτρα λιτότητας από τώρα, για να μην ενεργοποιηθεί ο «κόφτης» λίγους μήνες αργότερα...

Αυτά όλα ξέρει ότι δεν θα μπορέσει πια να τα αντέξει…

Υπάρχουν, όμως κι άλλα:

Το εξωτερικό κλίμα δεν είναι καλό για τον Τσίπρα.

Κι όσο πάει επιδεινώνεται.

Δεν είναι απλά ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα είναι πια «βούτυρο στο ψωμί» της άκρας δεξιάς παντού…

Δεν είναι απλά ότι του χρόνου τέτοιον καιρό μπορεί να έχουμε Λεπέν Πρόεδρο στη Γαλλία, ακροδεξιούς στην Προεδρία της Αυστρίας,

Τραμπ Πρόεδρο στις ΗΠΑ, Μπέπε Γκρίλο Πρωθυπουργό στην Ιταλία και στη Γερμανία τους Χριστιανοδημοκράτες να έχουν κάνει «στροφή στα δεξιά», για να αποτρέψουν την άνοδο του αντιευρωπαϊκού κόμματος AfD λίγους μήνες αργότερα.

Αυτά όλα, που μέχρι πριν έξη μήνες θεωρούνταν «αδιανόητα», τώρα πια είναι… το λιγότερο!

Εκείνο που (θα έπρεπε να) φοβίζει τον Τσίπρα είναι ότι ο Σόϊμπλε ήταν απρόσμενα «διευκολυντικός»,δηλαδή έκανε «χάρη» στην Ισπανία και στην Πορτογαλία προχθές, ακριβώς γιατί θέλει να αποσείσει από πάνω του την κατηγορία της υπερβολικής «αυστηρότητας».

Ώστε να μπορέσει να πει μετά enough is enough(ως εδώ και μη παρέκει) στην Ελλάδα του Τσίπρα!

Γιατί ο Σόϊμπλε μάλλον βλέπει ότι για να ετοιμάσει «φυγή προς τα μπρός» για το κόμμα του (και να «αδειάσει» τη Μέρκελ) εν όψει των εκλογών στη Γερμανία, το Σεπτέμβριο του 2017, του χρειάζεται να ενεργοποιήσει το παλαιό του σχέδιο: Για το Grexit!

Το οποίο, ξαφνικά, διεθνείς οίκοι όπως η City Group το επαναφέρουν στο προσκήνιο!

Οπότε, ο Σόϊμπλε, κάνει τον «καλό» σε Ισπανία και Πορτογαλία, ώστε να μην έχει κανείς να τον κατηγορήσει για τίποτε, όταν αμέσως μετά «αδειάσει» την Ελλάδα!

Συν βεβαίως – κι αυτό ελάχιστα έχει προσεχθεί σε μας – η τραπεζική κρίση που κυοφορείται τώρα σε όλη την ευρωζώνη, εν όψει των stress tests στις ευρωπαϊκές τράπεζες.

Όπου ολόκληρη η Ιταλία «τρέμει» το αποτέλεσμα.

Αλλά και η «κραταιά» Γερμανία δεν βρίσκεται στο «απυρόβλητο» (η Deutsche Bank ήδη έχει σοβαρότατο πρόβλημα).

Η φυγή προς τα μπρος δεν είναι πια απλώς «πιθανή»…

Ίσως θα γίνει απαραίτητη! Και αναπόφευκτη…

Συν οι εξελίξεις στην Τουρκία, που στην αρχή διάφοροι πίστεψαν ότι θα μας… «ωφελούσαν» γεωπολιτικά, αλλά πρώτον οι ΗΠΑ ΔΕΝ μπορούν να πάρουν κρίσιμες αποφάσειςαυτή τη στιγμή (βρίσκονται σε παραλυτική «προεκλογική νιρβάνα»), δεύτερον ΔΕΝ ξέρουμε τι αποφάσεις θα πάρουν από το Γενάρη, όταν θα έχουν νέο Πρόεδρο (και ποιόν) και τρίτον, στο μεταξύ διάστημα που είναι κρίσιμο, ο Ερντογάν θα είναι εντελώς ανεξέλεγκτος.

Όλα αυτά μαζί, αρκούν να δημιουργήσουν στον Τσίπρα πανικό φυγής.

Αλλά δεν χρειάζεται καν να γίνουν όλα...

Κάποια μόνον από αυτά, συνδυαστικά, είναι υπέρ αρκετά!

Ο Τσίπρας, λοιπόν, έχει κάθε λόγο να θέλει να φύγει το ταχύτερο.

Να μη θέλει να διαχειριστεί ο ίδιος την «καυτή πατάτα» που έρχεται.

Και όπως φαίνεται το «ετοιμάζει»…

Άλλος κανείς ετοιμάζεται, άραγε;