Και μετά το Ελληνικό… έρχονται οι σφήκες!

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Δεν είναι μέλισσες αυτές που βλέπεις να τριγυρίζουν με τη μορφή σμήνους πάνω από τον πάγκο του...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Δεν είναι μέλισσες αυτές που βλέπεις να τριγυρίζουν με τη μορφή σμήνους πάνω από τον πάγκο του αριστερού μικροπωλητή των μεγάλων ελληνικών φιλέτων… σφήκες είναι, φίλε μου! Και όπως θα γνωρίζεις οι σφήκες είναι ένα παρασιτικό έντομο που συναντάται πάνω σε όλα τα «φιλέτα» της Ελλάδας, εκεί όπου - όπως σε ενημέρωσαν αρμοδίως - θα περίμενες να έρθουν οι μέλισσες.

Πώς να έρθουν οι μέλισσες μετά το Ελληνικό, αφού απειλούνται με εξόντωση από τις σφήκες που ήδη πλάκωσαν με ορμή! Δεν έχεις ακούσει για την θανάσιμη σχέση της σφήκας με τη μέλισσα; Η σφήκα είναι ο πιο επικίνδυνος θηρευτής της μέλισσας. Τις προσελκύει το μέλι, πλακώνουν όλες μαζί και ρημάζουν τις επενδύτριες στην παραγωγή, μέλισσες.

Μα καλά που ζεις; Δεν έχεις ακούσει πως λίγες σφήκες μπορεί να αφανίσουν με ευκολία ένα μελίσσι με fasttrack διαδικασίες; Τι να σου κάνει και η μέλισσα, δεν έχει όπλα και μέγεθος εναντίον της σφήκας! Ξέρεις τι οργάνωση απαιτείται από τις μέλισσες και πόσο καλός συντονισμός για να αντιμετωπίσουν στη νέα ελληνική αγορά των «αξιοποιήσεων φιλέτων» μία έστω σφήκα!

Μόλις πληροφορούμαι «αρμοδίως» πως ο κ. Τσίπρας έχει τοποθετήσει τον πάγκο-του για την «αξιοποίηση φιλέτων» σε ένα σταυροδρόμι, με τους ενδιαφερομένους να αναρωτιούνται: άραγε θα βαδίσει την οδό της σφήκας, δηλαδή της εξόντωσης των μελισσών, ή θα επιστρέψει στις ατραπούς των μελισσών, οι οποίες ούτως ή άλλως είναι ιδιαίτερα ευάλωτες, εξαιτίας του αντιπαραγωγικού κλίματος που αναπαράγεται στην εθνική μας οικονομία, υπό την αιγίδα της τρόικας αυτή τη φορά; [Αυτό, περί παραγωγικής αναδιάρθρωσης, υπήρξε το καλύτερο ανέκδοτο]!

Εγώ, δεν διακατέχομαι προσωπικώς από τέτοιου είδους απορίες, ούτε έχω σχέση με τα ιδιαίτερα συμφέροντα των σφηκών ή εκείνα των μελισσών. Δεν θα μπορούσα, ωστόσο, να εμφανιστώ αδιάφορος ή ουδέτερος στο ζήτημα. Μετά το Ελληνικό αναθαρρεύουν οι σφήκες - τις οποίες ένα σημαντικό μέρος των ελληνικών ΜΜΕ έχει ασφαλώς λόγους να παρουσιάζει σαν Σφίγγες - και αυτό δεν είναι καλό για το εν δυνάμει επενδυτικό οικοσύστημα. Κοίταξε, πάνω στον πάγκο «του κ. Τσίπρα» [ο πάγκος είναι πλέον μικροπολιτικός θεσμός της τρόικας και δεν ανήκει στον πρωθυπουργό και τη κυβέρνησή του] υπάρχει μπόλικο μέλι, το ζήτημα είναι πως αν δεν σεβαστείς τις Αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης και δεν αντιμετωπίσεις τις επενδύσεις υπό το πρίσμα της βιοοικονομίας θα συμβάλεις μεσοπρόθεσμα στην εξόντωση των μελισσών από τις σφήκες. Και αυτό σημαίνει αναπαραγωγή της παραγωγικής παθογένειας / στρέβλωσης στην χώρας μας.

Αν οι επενδύσεις δεν υπακούουν σε βιοοικονομικά κριτήρια, είναι υπόθεση των σφηκών και μην ακούς που λένε πως αν δεν ενοχληθούν, δεν είναι επιθετικές! Εμένα, πριν από χρόνια, μού επιτέθηκαν σαν τρελές, απλώς και μόνον επειδή μίλησα για τη σφηκοφωλιά τους και για το πολιτικό σάλιο τους, με το οποίο κτίζουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους. Δεν είμαι σίγουρος για τις μέλισσες, αλλά είμαι βέβαιος πως οι σφήκες δεν αντέχουν ίχνος κριτικής. Ή είσαι μαζί τους, μια σφηκούλα και εσύ, ή εχθρός, ασχέτως αν είσαι μέλισσα ή απλώς άνθρωπος με κάποιες βιοοικονομικές ευαισθησίες, μια κάποια αισθητική και με τάσεις εκδήλωσης αναφυλακτικού σοκ, όχι τόσο ως αντίδραση στο κεντρί της εξουσίας, όσο στο ύφος της.