ΤΙ ΔΙΔΑΣΚΕΙ η ιστορία του πασά με τον βεζίρη για τους φόρους...

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος. Ως Μαυρογιαλούρος προσπαθώ τις τελευταίες ημέρες να «οσφριστώ» πού πηγαίνει η κατάσταση. Τα νέα βαριά μέτρα ...

Γράφει ο Μαυρογιαλούρος.

Ως Μαυρογιαλούρος προσπαθώ τις τελευταίες ημέρες να «οσφριστώ» πού πηγαίνει η κατάσταση. Τα νέα βαριά μέτρα ψηφίστηκαν, η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος δεν βγήκε στους δρόμους μολονότι βρίσκεται σε απόγνωση και στα κάγκελα, η κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων συνεχίζει τα ψέμματα αλλά παραμένει στη θέση της και όλοι στις συζητήσεις τους αναρωτιούνται «τι θα γίνει;»

Απευθύνθηκα λοιπόν σε έναν παλαίμαχο πολιτικό, σε έναν πιο ...έμπειρο Μαυρογιαλούρο και τον ρώτησα πώς βλέπει τα πράγματα:

• «Τι προβλέπεις ως παλιότερος;»
• «Μην παραμυθιάζεσαι, έρχεται το τέλος τους!» με αιφνιδιάζει και ομολογώ ότι με άφησε έκπληκτο.

Κι όταν τον ρώτησα πώς είναι τόσο κατηγορηματικός, άρχισε να μου αφηγείται τη διδακτική ιστορία ενός πασά κι ενός βεζίρη από την εποχή της τουρκοκρατίας, στα μέσα της.

Βάλε κι άλλους φόρους, διέταξε τον βεζίρη ο πασάς. Αντέδρασε εκείνος αλλά ο πασάς ήταν απόλυτος. «Μα...» επέμενε ο βεζίρης «πολυχρονεμένε μου, οι άνθρωποι δεν έχουν, μαύροι είναι στη δυστυχία τους από τους πολλούς φόρους που τους έχουμε βάλει. Θα ξεσηκωθούν».

«Κάνε αυτό που σου είπα! Βάλε κι άλλους φόρους...,¨τον διέταξε χωρίς  να σηκώσει άλλη κουβέντα ο πασάς.

Πέρασαν μερικοί μήνες και ο πασάς ρωτάει τον βεζιρη: Πώς πάνε τα πράγματα;». Δεν αντέχουνε άλλο, πασά μου, κλαίνε..., τέτοια πείνα δεν έχω ξαναδεί» του απάντησε τρομαγμένος. «Εντάξει, προχώρα, βάλε κι άλλους φόρους...» του λέει ψυχρά ο πασάς και μόλις ο βεζίρης πάει να ψελλίσει ότι «δεν μπορούμε να τους φορολογήσουμε κι άλλο, έχουν στεγνώσει. Θα κάνουν επανάσταση...» αγριεμένος του ανταπαντά: «Βάλε κι άλλους φόρους, διαφορετικά θα σου πάρω το κεφάλι!»

Μετά από δυο μήνες εμφανίζεται πάλι ο βεζίρης αλλά αυτή τη φορά μ’ένα πλατύ χαμόγελο και λέει χαρούμενος στον πασά: «Οι Έλληνες πολυχρονεμένε μου δεν κλαίνε πια! Το διασκεδάζουν, το Πάσχα που πέρασε για να καταλάβεις όλοι σούβλισαν αρνιά, γεμάτα ήταν τα σούπερ μάρκετ, κανείς δεν δουλεύει. Αρα, μπορούμε να τους βάλουμε κι άλλους φόρους, πασά μου!”.

Όμως ο πασάς αντί να ενθουσιαστεί, συννέφιασε. Εσκυψε το κεφάλι και του λέει με οργή: «Βεζίρη, είσαι ηλίθιος, άχρηστος. Δεν καταλαβαίνεις τι σου γίνεται. Κανέναν άλλο φόρο δεν θα βάλεις. Τα γλέντια τους και η αδιαφορία τους είναι η μεγάλη απόδειξη ότι πλέον δεν έχουν μία. Τώρα πια οι Έλληνες συμπεριφέρονται όπως έρθουν και όπως κάτσουν τα πράγματα, γιατί διασκεδάζουν την απελπισία τους. Και τώρα είναι που πρέπει να προσέχουμε και να σταματήσουμε να βάζουμε φόρους...».

Κάπου εκεί, ο συνομιλητής μου σταμάτησε την αφήγηση. «Κάτι ανάλογο» μου λέει «συμβαίνει και τώρα στην Ελλάδα. Οι Έλληνες διασκεδάζουν όσο μπορούν την απελπισία τους...»

• «Και το συμπέρασμά σου ποιο είναι;»
• «Εκείνος ο πασάς αποδείχτηκε ξύπνιος και κατάλαβε ποια στιγμή έπρεπε να σταματήσει να βάζει φόρους. Αυτοί εδώ κάνουν το αντίθετο. Συνεχίζουν τα χαράτσια νομίζοντας, όπως ο ηλίθιος βεζίρης, ότι επειδή δεν κλαίνε οι Έλληνες όλα είναι μια χαρά. Δεν αντιλαμβάνονται ποιο είναι το επόμενο στάδιο της απελπισίας. Γι αυτό σου λέω, έρχεται το τέλος τους...»