Ο Κόφτης ο Μόρτης

«Γιατί χαίρεται ο τόπος και χαμογελά, πατέρα;», διότι πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας . Και γιατί πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας, πατέρα; Διότι πέρ...

«Γιατί χαίρεται ο τόπος και χαμογελά, πατέρα;», διότι πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας. Και γιατί πανηγυρίζει ο κ. Τσίπρας, πατέρα; Διότι πέρασε τα νέα μέτρα απ’ τη Βουλή αβρόχοις ποσί, αποδεικνύοντας
έτσι στον κ. Σόιμπλε ότι θα μπορέσει να περάσει και τα επόμενα μέτρα, κάτι που θα εξασφαλίσει στη χώρα την πολυθρύλητη πολιτική σταθερότητα: Κόκαλο ως το 2022 (πιθανώς ως το 2060) κι όποιος ερίφης φάει ένα σουβλάκι παραπάνω θα του κόβει ο κόφτης τον... συγγνώμην, την όρεξη. (Με δακρυγόνα; με κεφαλοκλείδωμα; με αφαλοκόψιμο ή καρούμπαλo; - με ό,τι και να ’ναι, πλην όμως αυτό θα ’ναι καταδικαστέο απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ - να εξηγούμεθα.)
Γιατί χαίρεται και ξεκαρδίζεται στα γέλια ο Τσίπρας, πατέρα; Διότι μας διαβεβαίωσε απ’ τη Βουλή (ανήμερα του προκρούστειου νομοσχεδίου) ότι «οι συντάξεις δεν θα μειωθούν ούτε ένα ευρώ»(!) κι ως εκ τούτου έχει πιάσει ένα νευρικό γελάκι 380.000 χαμηλοσυνταξιούχους που χάνουν το ΕΚΑΣ κι εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που θα υποστούν δραματικές μειώσεις στις επικουρικές - διότι τι ήταν οι επικουρικές; μια αυταπάτη ήταν.
«Γέλιο και χαρά» όλη η επικράτεια, αγόρι μου, «βουνά και κάμποι αγάλλονται, μαζί τους και οι αγρότες, ψένουν αρνιά στη Λιβαδειά, κατσίκια στη Γαστούνη
και στην Παλαιοβαρβάσαινα δαμάλια διαλεγμένα - 612.778 ασφαλισμένοι αγρότες θα καταβάλλουν στο εξής τριπλάσιες εισφορές! είναι να μην πανηγυρίζουν;
Μα πάνω απ’ όλα, συντρόφισσες και σύντροφοι, κυρίες και κύριοι, το πανελλήνιον πανηγυρίζει που ο κ. Τσίπρας λυτρώθηκε απ’ τις αυταπάτες του. Κι όχι μόνον, αλλά διότι ο κ. Πολάκης βρήκε το know how για να γιατρεύει το ΕΣΥ τις αυταπάτες όλων μας: θα τις χώνει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γη, να βλέπουν τα μποτσίκια ανάποδα.
Τσίπρας χωρίς αυταπάτες, κόφτης για τις πατάτες. Δεν πρέπει να τρώμε πολλές πατάτες, κάνουν κακό στην υγεία και παχαίνουν τους έμμεσους φόρους. Internet, καφές, μπύρα, βενζίνα, φυσικό αέριο (αυτό φουσκώνει κιόλας), πετρέλαιο, ραπανάκια για την όρεξη - όλα αυτά παχαίνουν τους έμμεσους φόρους! κομμένα! κόφτης Χαρδούβελη! που τώρα έγινε αριστερός κόφτης και (στο αριστεροχώρι) τον λέμε Αριστεροκόφτη (με αριστερόμετρο Τσακαλώτου). Κόφτης, «ο
μέγας τράγος, ο πρωταγωνιστής! με ένα πριόνι». (Στο σημείο αυτό, προς τιμήν του κόφτη-γκαουλάιτερ, ανακρούεται ο εθνικός ύμνος Σαμαρά που τον δέχθηκε πρώτος, ήδη από το 2012, και ακούγεται ο παιάνας του συνεχιστή Τσίπρα - διότι πλέον βλέπουμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία.) Ητοι, εκτός απ’ τις
αυταπάτες τους που έχασαν οι μωρές παρθένες και εκτός απ’ τον Κόφτη πάνω απ’ τα κεφάλια μας, ο κ. Τσίπρας πανηγυρίζει και για την υποσχετική που εξασφάλισε για το χρέος (ακριβώς την ίδια που είχε εξασφαλίσει ο κ. Σαμαράς, επίσης από το 2012, προσαρμοσμένη όμως στα νέα δεδομένα Καρανίκα). Ετσι,
αν όλοι οι δρακόντειοι νόμοι με τα αλά Δράκουλα και Δρακουλέσκου αποτελέσματά τους πιάσουν τόπο και μας αφήσουν στον τόπο ως το 2018, τότε θα συζητηθεί η τυχόν ελάφρυνση (διά της επιμήκυνσης!;!) του χρέος, το οποίον αλλιώς, το 2060 θα έχει φθάσει στο 258%του ΑΕΠ! Του σημερινού ΑΕΠ, διότι αν το ΑΕΠ πέσει κι άλλο, αλλοίμονο στην τρέλλα.
Κι όμως, ο κ. Τσίπρας πανηγυρίζει! Πανηγύριζε και χθες (όπως και προχθές) για τον Μέγα Κόφτη τον Πορθητή και το Χρέος στο διηνεκές (δηλαδή για το διαρκές μνημόνιο και τη διαρκή κατοχή). Πανηγυρίζει
δηλαδή η Υβρις για τα Υβρίδιά της. Και όταν η Υβρις πανηγυρίζει βρίζει τα θύματά της για μιζέρια, μεμψιμοιρία και κινδυνολογία. Ομως ποια ΜΜΕ μεμψιμοιρούν, όταν όλοι οι διαπλεκόμενοι, πλην ενός, έχουν πάρει υπό την προστασία τους τον κ. Τσίπρα; Μήπως δεν τον αβαντάρει το «Εθνος», για παράδειγμα, που κινείται στο αριστεροχώρι των 53, πιο αριστερά κι απ’ την «Αυγή»; - το αριστερά, παρακαλώ, με τη νέα του έννοια, του κόφτη. Χωρίς αυταπάτες για παράλληλα μέτρα, ισοδύναμα, γεμιστά φρικασέ και λοιπές παρόλες. Ο κ. Τσίπρας δεν λέει πια ψέματα. Λέει ψέματα με σθένος, πουλάει τρέλα. Του βγαίνει το άθλημα και αγοράζει χρόνο. Με τα νέα δυσβάσταχτα μέτρα ακόμα φρέσκα, με τον κόφτη επί τας κεφαλάς ημών μόνιμον, με την προοπτική νέων αισχρότατων μέτρων ανοιχτή μπροστά μας εδώ και τώρα, με μια υποσχετική για το χρέος τουλάχιστον θεοστυγή, ο κ. Τσίπρας ομίλησε χθες στο Υπουργικό Συμβούλιο ωσάν όλα τα δεινά να τελείωσαν, ωσάν μια νέα μέρα να ξημερώνει, ωσάν να χαίρεται ο κόσμος και να χαμογελούν τα πέλαγα.
Οντως έρχεται η ανάπτυξη - ο κ. Σκουρλέτης φεύγει για να δουλέψει μεταλλωρύχος στις Σκουριές, το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού ρίχνει τα ζάρια για να δει αν θα γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων ή αν θα το φάει ο κ. Λάτσης, ενώ ο Φαληρικός Ορμος, αντί για άνοιγμα της Αθήνας προς τη θάλασσα, πάει για ένα ακόμα φράγμα - ή είναι πολλά τα λεφτά ή είναι λίγα τα μυαλά. Και πάνω στη
φάση, τώρα που η κατώτατη σύνταξη-Λοβέρδου (360 ευρώ) έγινε κατώτατη σύνταξη-Κατρούγκαλου (340 ευρώ), ο κ. Παππάς φεύγει πολυήμερο ταξίδι στις ΗΠΑ για επείγουσες συνομιλίες με το... εκεί Ινστιτούτο της Φλωρεντίας. Αλλοι Ελληνες (νέοι κι επιστήμονες) φεύγουν στην ξενιτιά, όλη η χώρα πάει να γίνει Σαγκάη-Ζώνη-Ενα (ώστε αν έρθουν ξένες επιχειρήσεις να φάνε λάχανο, με τα προνόμια που θα τους δοθούν, τις εγχώριες) και
ο κ. Παππάς πάει κρουαζιέρα στις ΗΠΑ τον κ. Παππά γιατί τον «νοιάζεται και τον αγαπάει».
Σόι πάει το βασίλειο. Ο κ. Σημίτης σιχαινόταν το ΠΑΣΟΚ, τώρα ο κ. Τσίπρας περιφρονεί το αριστεροχώρι - έχει μπει για τα καλά στο success storyμε τους νέους του φίλους, ήγουν Σπίρτζη, Τζάκρη κ.λπ., με τους νέους του προστάτες, Σόιμπλε, Ολάντ κ.λπ., όμως παραμένοντας στον ίδιο οδικό χάρτη, ένας ακόμα Σαμαράς που είδε το φως του καθ’ οδόν προς τα Σούσα.
Πράγματι ο κ. Τσίπρας δεν έχει πλέον αυταπάτες, πουλάει τρέλα στον εαυτόν του και την πιστεύει και ο ίδιος. Αφήνοντας για όλους εμάς τους υπόλοιπους την τρέλα του Κόφτη, των μνημονίων, του αδηφάγου χρέους, των φόρων και των περικοπών να μας αλέθουν. Πράγματι το καραβάνι περνά φορτωμένο λάφυρα για τη Γερμανία, με μια παρέα να το οδηγεί, μια παρέα που ευωχείται με την ίδια της την αμάθεια (από ιστορία) και την ίδια της την απάθεια (για τον πόνο που προκαλεί). Διότι η αμάθεια και η απάθεια είναι προϋποθέσεις για να αναλάβει κανείς τον ρόλο του οργανέτου της Νέας Τάξης.
Εκείνος που τοποθετεί πάνω απ’ το κεφάλι του λαού και πάνω απ’ το Σύνταγμα έναν Κόφτη, υπηρετεί έναν Μόρτη - από το mors-mortis, ο θάνατος...