Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί παρένθεση μέσα στην αγκύλη των μνημονίων!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. Σήμερα κλείνει η παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσα στην διαρκώς διευρυνόμενη αγκύλη των μνημονίων ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.

Σήμερα κλείνει η παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσα στην διαρκώς διευρυνόμενη αγκύλη των μνημονίων με την τρόικα. Ο λόγος είναι απλός και ταπεινός: Η αποδοχή μιας στρατηγικής, εκπεφρασμένης σε ένα διαρκώς αναθεωρούμενο πρόγραμμα, που καθιστά πλέον την ελληνική οικονομία απολύτως ακίνδυνη για την σταθερότητα στην ευρωζώνη – πράγμα που δεν συμβαίνει με καμία άλλη εθνική οικονομία σε αυτόν τον χώρο του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος – και απολύτως επικίνδυνη για την πολιτική κοινότητα των ελλήνων!

Και γιατί η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα πέρασε από την λογική της πολιτικοποίησης της ελληνικής κρίσης στην σεκιουριτοποίησή της, ορίζοντας η ίδια την εθνική μας οικονομία ως ουσιώδη απειλή για την ευρωζώνη που θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με πρωτοφανή στην ιστορία μέτρα αντιπληθωρισμού, λιτότητας, διαρκώς διευρυνόμενης εσωτερικής υποτίμησης, δέσμευσης και ελέγχου ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας από τους δανειστές και με επιπλέον διασφάλισή τους μέσω του μηχανισμού αυτόματων περικοπών δημοσίων δαπανών ακόμη και μισθών και συντάξεων (: διαρκές μνημόνιο);

Απλώς, για να αναγνωριστεί καί αυτή η κυβέρνηση, όπως και η μη-λενινιστική αριστερά γενικότερα - μετά τις προηγούμενες των (κυρίως) ΠΑΣΟΚ και ΝΔ - ως υπεύθυνη δύναμη, άξια εμπιστοσύνης από τους εταίρους της χώρας μας και ικανή να παρευρίσκεται στα «μεγάλα ευρωπαϊκά σαλόνια», με τον Αλέξη Τσίπρα να μιλά την ίδια γλώσσα με τους δεξιούς και σοσιαλ-νεοφιλελεύθερους ηγέτες της Ευρώπης! Με τον ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, οργανικό τμήμα του «securitizing actor» της ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, με την ελληνική μη-λενινιστική αριστερά οργανικό και προγραμματικό τμήμα του πολιτικού σχήματος ηγεμονίας της τρόικας, μέσω του οποίου και από την αρχή της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης, ολόκληρη η χώρα και όχι απλώς η ελληνική οικονομία, οριζόταν ως «securitized issue», στο πλαίσιο ενός «security dilemma» για την ευρωζώνη. Σε αυτό, και με την ίδια ακριβώς πολιτική μεθοδολογία, εντάχθηκε σήμερα και το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα.

Προσπάθησε να καταλάβεις, αναγνώστη μου, πως αυτά που νομοθετούνται αυτό το σαββατοκύριακο στη βουλή, δεν αφορούν στην οικονομία, αλλά στην πολιτική ασφαλείας του ζητήματος της ελληνικής κρίσης. Η οικονομία είναι το πρόσχημα για τη θέσπιση ενός μνημονίου στο διηνεκές, στην ουρά του Τρίτου Μνημονίου, ενώ η πολιτική ασφαλείας της ευρωζώνης είναι η ουσία, το αίτιο και ο αιτιατός μηχανισμός για τον νέο μηχανισμό διασφάλισης του προγράμματος, υπό την «εμπορική ονομασία» «κόφτης»! Πρόκειται για μια διαστροφική πολιτική, δια της οποίας η ευρωπαϊκή χώρα Ελλάδα αντιμετωπίζεται με πολύ αυστηρούς όρους από τους εταίρους της, στο πλαίσιο μιας άνευ όρων συνθηκολόγησης μετά από μια οιονεί πολεμική αναμέτρηση! Και αυτούς τους όρους έρχεται να νομιμοποιήσει πολιτικώς, ποιος; Η ευρωπαϊκή αριστερά!

Όταν, λοιπόν, εμφανίζεται κάποιος ανόητος - με επιστημονικά και ιστορικά κριτήρια - και σού λέει δεν υπάρχει σήμερα η διάκριση αριστερά και δεξιά, έχει δίκιο! Έχει δίκιο, επειδή αυτοί οι απίθανοι τύποι του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεχόμενοι τη στρατηγική της τρόικας και καλλιεργώντας τη συγκεκριμένη μορφή πολιτικής νομιμοποίησής της στο εσωτερικό και εξωτερικό που βασίζεται στο άκρως παραπλανητικό concept «πάση θυσία στο ευρώ», καταργούν στην πράξη την κατηγορία αριστερά-δεξιά.

Και γιατί το αποκαλώ «άκρως παραπλανητικό concept»; Επειδή, δεν θα μπορούσε ποτέ αυτό να είναι η ιδέα και λογική που οδηγούν στο σημερινό νομοθέτημα πλήρους και σαφούς παράδοσης της χώρας - και όχι απλώς της αγοράς και του χρέους (ιδιωτικού και δημόσιου) - στη διοίκηση της τρόικας. Με το «πάση θυσία στο ευρώ» δεν σεκιουριτοποιείς το Ελληνικό Ζήτημα, αναγνώστη μου. Αυτό το κάνεις με την απειλή του Grexit. Άρα, η νομιμοποιητική αφήγηση για την πολιτική και σε κρίσιμο βαθμό διοικητική παράδοση της Ελλάδας στο παραθεσμό της τρόικας, δεν δομείται στη βάση του «πάση θυσία στο ευρώ», αλλά του Grexit.

Πάνω σε αυτή την απειλή χτίζει το νέο του οικοδόμημα ο ΣΥΡΙΖΑ και τη νέα του ταυτότητα ο Αλέξης Τσίπρας, έτσι ώστε να εναρμονιστεί με τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες της Ευρώπης και μετά τις εκλογές, που θα φέρει ολοταχώς, να ενταχθεί πλήρως στο δικό τους πολιτικό σχήμα και κλαμπ διεθνών και ευρωπαϊκών δημοσίων σχέσεων. Αυτό, ασφαλώς, καθιστά τον ΣΥΡΙΖΑ παρένθεση μέσα στην αγκύλη των μνημονίων, τα οποία υπάρχουν και θα υπάρχουν για να προσδίδουν στην οικονομική διάσταση της ευρωζώνης χαρακτηριστικά ασφαλείας και όχι πολιτικής. Δεν υπάρχει πολιτικοποίηση στην Ευρωζώνη, αλλά αποκλειστικά σεκιουριτοποίηση και αυτό είναι ο μοναδικός τρόπος για να μετατρέψεις (ύπουλα) μια νομισματική ένωση σε οικονομική ένωση, ερήμην των λαών και της εσωτερικής πολιτικής διαδικασίας (: πολιτικός ανταγωνισμός). Έτσι, και με την σεκιουριτοποίηση στη θέση της πολιτικοποίησης, καταλύεις στην πράξη τη διάκριση αριστερά-δεξιά ή ακόμη εκείνη συντηρητικό-προοδευτικό και κάνεις τα πράγματα «απλά», χυδαία και άκρως προβληματικά για την εργασία, αλλά και για το κεφάλαιο.

Χαζούληδες καπιταλιστές, αν είχατε πράγματι σπουδάσει τα οικονομικά σε βάθος και δεν είχατε παπαγαλίσει απλώς έννοιες και τύπους θα καταλαβαίνατε πως αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα καταλύει τις καπιταλιστικές σχέσεις. Η δόξα σας είναι και η καταστροφή σας! Από την Ελλάδα ξεκινά η καταστροφή του καπιταλισμού, έτσι τουλάχιστον όπως τον είδαν οι κλασικοί των οικονομικών, ο Μαρξ και ο Κέυνς. Λέτε για αυτό ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του να νομοθετούν απόψε το τέλος της ιστορίας και του ελληνικού κράτους; Λες ο Αλέξης και ο ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας απολύτως τη μεθοδολογία της τρόικας, να μεταβάλλονται σε «δούρειο ίππο» εναντίον του καπιταλισμού; Λες να τους βάζω ιδέες και να πάρουν στα σοβαρά τον εαυτό τους!
Εγώ χαριτολογώ, αλλά οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ εξευτελίζονται ατομικώς και ομαδικώς! Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουν να καταστούν παρένθεση θα ήταν να πολιτικοποιήσουν την ελληνική κρίση της ευρωζώνης. Επ’ αυτού έγραψα εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες διαδικτυακά σημειώματα και με αυτό ως κριτήριο κέρδισε όλες τις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις ο Αλέξης Τσίπρας. Και ως προς αυτό υπήρξε η μεγάλη εξαπάτηση του ελληνικού λαού. Αυτόν που ψήφισες επειδή υποσχέθηκε να κάνει αυτό που δεν μπορούσαν αντικειμενικά να κάνουν όλοι οι άλλοι, δεξιοί, κεντροδεξιοί και κεντροαριστεροί (: να πολιτικοποιήσει, δηλαδή, την κρίση), πετυχαίνοντας τελικώς την ευρωπαϊκοποίησή της και την επίλυσή της ως ευρωπαϊκό ζήτημα που αφορά σε ένα νομισματικό πρόβλημα, εξαιτίας της μη-οικονομικής και μη-πολιτικής ένωσης της νομισματικής ένωσης, κατέληξε να τον βλέπεις ως τον πλέον ένθερμο σεκιουριτοποιητικό (υπο)παράγοντα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ ως σεκιουριτοποιητικός (υπο)παράγοντας της ευρωζώνης δεν θα μπορούσε να αποτελέσει κάτι περισσότερο από μία θλιβερή παρένθεση στην πολιτική ιστορία του τόπου.
Όταν η αριστερά από πολιτικός παράγοντας μεταβάλλεται σε σεκιουριτοποιητικό, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν: ή κάνει αριστερή χούντα, ή μεταβάλλεται σε δεξιό καλαμπούρι. Και από αυτά τα δύο, αν ήμουν άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ θα προτιμούσα την …παρένθεση!