«...και αναστάντα τη μιά των Σαββάτων και ενάτη Απριλίου, επτακαιδεκάτου έτους Τιβερίου Καίσαρος»

Γράφει η Ερατώ Μπέλλου. Χριστός Ανέστη ! «Ανέστη Χριστός,και συ,άδη,καταβέβλησαι. Ανέστη Χριστός,και πεπτώκασι δαίμονες. Ανέστη Χ...

Γράφει η Ερατώ Μπέλλου.

Χριστός Ανέστη !
«Ανέστη Χριστός,και συ,άδη,καταβέβλησαι.
Ανέστη Χριστός,και πεπτώκασι δαίμονες.
Ανέστη Χριστός,και χαίρουσιν Άγγελοι.
Ανέστη Χριστός,και ζωή πολιτεύεται.
Ανέστη Χριστός,και νεκρός ουδείς επί μνήματος.
Χριστός γαρ εγερθείς εκ νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο.
Αυτώ η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων» (τελικό
απόσπασμα Κατηχητικού Λόγου Ιωάννου του Χρυσοστόμου).

Χρόνια Πολλά σε όλες και όλους !
Yποστηρίζω την εκδοχή ότι η Ημερομηνία Ανάστασης του Χριστού είναι
η Κυριακή 7 Απριλίου του έτους 30 (με το αναδρομικό γρηγοριανό ημερολόγιο,
που διεθνώς λέγεται proleptic gregorian calendar---να πω ότι το γρηγοριανό
ημερολόγιο που σήμερα προπορεύεται του παλαιού,του ιουλιανού κατά 13 μέρες,
αν το εκλάβεις αναδρομικά,τω καιρώ εκείνω υστερεί του παλαιού,του
ιουλιανού κατά 2 μέρες.) ότι γεννήθηκε το 4 π.Χ.,και ότι ο Ηρώδης
πέθανε το ίδιο έτος.Θεωρώ άλλες εκδοχές ή πολύ πρώιμες ή πολύ
όψιμες.
Μια πιο ωραία έκφραση,και με ορολογία
αποκλειστικά της εποχής εκείνης,είναι :
«Σταυρωθέντα τε υπέρ ημών επί Ποντίου Πιλάτου και παθόντα και ταφέντα
και αναστάντα τη τρίτη ημέρα,τη ημέρα τη μιά των Σαββάτων και ενάτη
Απριλίου,επτακαιδεκάτου έτους ηγεμονίας Τιβερίου Καίσαρος»[δηλαδή με το
παλαιό 9 Απρ.(Κυριακή) του 30 μ.Χ.]
Είμαι τελικά ενάντια στην αντίληψη ότι η ασχολία με ημερομηνίες
είναι κάτι «κινδυνώδες»,ή «αποσταθεροποιητικό».Τη θεωρώ μια φοβία
που αποτελεί μεσαιωνική πρόληψη.
Συνακόλουθα προσωπικά υποστηρίζω τη μεταρρύθμιση
του Ορθόδοξου Πασχαλίου,ώστε,κάθε έτος,το Πάσχα να
εορτάζεται την Κυριακή 7η Απριλίου του γρηγοριανού ημερολογίου,
και αν δεν είναι Κυριακή,την πρώτη Κυριακή μετά.Ακόμα καλύτερα,για
να μην υπάρχουν «προνομιούχα» έτη με Πάσχα ακριβώς 7 Απρ.,να
εορτάζεται το Πάσχα την Κυριακή μετά την 7η Απρ.,ή όπερ ταυτό,τη
δεύτερη Κυριακή Απριλίου.

Υ.Γ.1---Στο κεφ. 3 του κατά Λουκά αναφέρεται ότι βαπτίστηκε ο Χριστός το 15ο έτος
Τιβερίου Καίσαρος,οπότε εσταυρώθη περίπου 3 έτη μετά.Το έτος Τιβερίου άρχιζε
όχι με τη στέψη του που ήταν στις 18 Σεπτ.(του έτους 14,με το παλαιό ημερολόγιο,
ή 16 Σεπτ.με το αναδρομικό γρηγοριανό ημερολόγιο),αλλά σύμφωνα με τις
εφαρμοζόμενες πρακτικές από τις 3 Απρ.(πάλι του έτους 14,ή 1 Απρ με το
αναδρομικό γρηγοριανό),που ήταν ο ορισμός του ως διαδόχου του Αυγούστου
από τον ίδιο,οπότε και έγινε συμβασιλεύς.Αρα το 15ο έτος Τιβερίου,που ο Χριστός
ήταν «ωσεί 30» ("τριαντάριζε") ήταν από τις 3 Απρ.(παλαιού ημερολογίου ή 1 Απρ.
αναδρομικού γρηγοριανού) του έτους 28 έως τις 2 Απρ.(παλαιού ημερολογίου,ή
31 Μαρ.του αναδρομικού γρηγοριανού) του έτους 29.Η Ημερομηνία για την Ανάσταση,
Κυριακή 7 Απρ. του 30 με το αναδρομικό γρηγοριανό ημερολόγιο είναι λοπόν συμβατή
μ' αυτό το χωρίο του Λουκά και με το ότι ο Χριστός σταυρώθηκε 33 ετών (δεν υπάρχει
έτος μηδέν,πριν το 1 μ.Χ. είναι το 1 π.Χ.) και με το ότι γεννήθηκε το 4 π.Χ. και με
το ότι ο Ηρώδης πέθανε επίσης το 4 π.Χ. και με το ότι το εβραϊκό Πάσχα ήταν την
προηγούμενη Παρασκευή ή Σάββατο,και με το ότι ήταν επί Ποντίου Πιλάτου.
Δεν υπάρχουν άλλες ημερομηνίες,που να έχουν τέτοια πολλαπλή συμβατότητα.
Y.Γ.2---Την ημερομηνία της Σταύρωσης του Χριστού,την Παρασκευή 5η Απρ. του 30 με
το αναδρομικό γρηγοριανό ημερολόγιο ή η ίδια ημέρα είναι Παρασκευή 7 Απρ. του 30 με
το παλαιό,το ιουλιανό,(σωσιγένειο) ημερολόγιο,είχαμε μια αστρονομική σύμπτωση
(αστρονομικόν σημείον θαυμάσιον ;;).Στις 12.10 μ.μ.ώρα μεσημβρινού Ιεροσολύμων
(ίσον UT συν 2 ώρες και 21 λεπτά).όταν ο Χριστός ήταν στον Σταυρό, ο ήλιος ήταν
ακριβώς στο μέσον (=15°) του Κριού (οι αμνοί επί σφαγήν,με τους οποίους παρομοιάζεται
ο Χριστός, είναι νεαρά κριαράκια επί σφαγήν,κατά ποσοστό 95%,διότι τα θηλυκά τα
θέλουμε για το γάλα,βλέπε Εξοδος ιβ' 5,για το πασχαλινό αρνί των Εβραίων: «πρόβατον
τέλειον, ἄρσεν, ἐνιαύσιον ἔσται ὑμῖν·»),έναντι 3.00μμ που εξέπνευσε ο Χριστός.

Υ.Γ.3---Η φωτογραφία είναι λεπτομέρεια από το έργο «Η Ανάστασις»(1596-1600),
Δομήνϊκος Θεοτοκόπουλος (Ελ Γκρέκο) εποίει.Υ.Γ.4---«Εγώ Ιησούς ...ειμι...ο αστὴρ ο λαμπρός ο πρωινός.»(Αποκ.22.16).
Πρόκειται για τον Αυγερινό,που τότε,στις 7 Απρ. 30 με το αναδρομικό
γρηγοριανό ημερολόγιο ήταν κοντά στη μέγιστή του λαμπρότητά και
στην ανατολή του με τον πιο σκοτεινό ουρανό,όντας 45 μοίρες πριν από
τον ήλιο στην εκλειπτική (από αστρονομικές εφημερίδες στο Διαδίκτυο).
Θα μπορούσε λοιπόν να πάει το μυαλό κάποιου/-ας ότι ο Χριστός Ανέστη
του Αυγερινού ανατείλαντος (και όταν αρχίζουν να κελαϊδούν τα πρώτα
πρωινά πουλιά).