Σύνορα χωρίς σύνορα

Κι άλλη παράταση της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» στη Γαλλία. Ετσι στο ήσυχο! και χωρίς πολλά-πολλά. Η τρίτη κατά σειράν. Από σοσιαλ...

Κι άλλη παράταση της κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» στη Γαλλία. Ετσι στο ήσυχο! και χωρίς πολλά-πολλά. Η τρίτη κατά σειράν. Από σοσιαλιστική κυβέρνηση (όπως με το δικαίωμα του... αυτοπροσδιορισμού χαρακτηρίζει τον εαυτόν της η νεοφιλεύθερη συμμορία Ολάντ) - Ολανδρέου, αν ενθυμείσθε. Τρίτη παράταση - και «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού» θα έλεγε κανείς, εάν δεν επρόκειτο για κάτι βαθύτερο. Διότι η Λεγεώνα των Ξένων δεν φυλάει πλέον τη Γαλλία απ’ τους ξένους, αλλά και από τους Γάλλους.
Οι συμβολισμοί είναι εξαιρετικά εύγλωττοι και στα πέριξ του Πύργου του Αϊφελ και μέσα στα λαϊκά προάστια ή στα γκέτο. Η Γαλλία γλιστράει στον αυταρχισμό, όπως το ίδιο κάνει και η Ενωση στο σύνολό της. Το σύνθημα-ψυχή
της αστικής Γαλλικής Επανάστασης «Ελευθερία - Ισότητα - Αδελφότητα» δίνει ψυχορραγώντας τη θέση του στο σύνθημα «Ολιγαρχία - Καταστολή - Διαχωρισμός» - ένα νέο Απαρτχάιντ.
Κάτω απ’ το παραληρηματικό ρετάρισμα μιας κυρίαρχης ρητορικής (κυρίως μέσα απ’ τα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ) περί πολυπολτισμού, αλήθειας των άλλων, πολιτικής ορθότητος και τα συναφή, η Νέα Τάξη στήνει παντού στην Ευρώπη τη Φάρμα του Μεγάλου Αδελφού. Σήμερα
είναι σαν ο Ολάντ να ηγείται μιας νέας Γαλλίας του Βισύ υπό τη Σιδερένια Φτέρνα του Βερολίνου.
Αλλά, αν η Γαλλία (όπως κι άλλες χώρες) γλιστράει στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης, στην Ελλάδα η κατάσταση λεηλασίας διευρύνεται και η κατάσταση κατοχής ριζώνει. Τα δύο εκτρώματα, ασφαλιστικό και φορολογικό, που φέρνει η κυβέρνηση στη Βουλή, ακόμα κι αν δεν εξελιχθούν επί τα χείρω (κατά τις απαιτήσεις της Τρόικας), είναι ήδη ανθρωποκτόνα.
Αλήθεια, είναι κι αυτά τα δύο νομοσχέδια κινδυνολογίες; Είναι τερατολογία η επιβολή έμμεσων φόρων ύψους 1,8 δισ.; Δεν τολμούσε να ανοίξει άνθρωπος το στόμα του για όσα τερατώδη ετοίμαζε αυτή η κυβέρνηση κι αμέσως πήγαινε κατηγορούμενος απ’ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τα «λαϊκά τρολ» για κινδυνολογία.
Τώρα, τι κάνει η κυβέρνηση; κινδυνολογεί ή τερατολογεί όταν, όποιον δουλεύει με μπλοκάκι τον παλουκώνει; Αλήθεια είναι κινδυνολογία των γραφικών ή σατανική πολιτική η απόφαση της κυβέρνησης να ξεπατώσει στους φόρους όσους δηλώνουν έσοδα από 9.500 ευρώ έως 27.500 ευρώ τον χρόνο; Σου λέει
το Τρύφων: αν μαζέψω λίγα από πολλούς, την έκανα τη μπάζα μου! Πόσο «λίγα» είναι όμως για τους ήδη φτωχοποιημένους από τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ Ελληνες τα επιπλέον 100 έως 300 ευρώ χαράτσι; Μιλάμε για την υπερφορολόγηση της «μαρίδας», περίπου 4.600.000 Ελλήνων - τον έκανα, σου λέει το Τρύφων, τον μπεζαχτά μου και γαία πυρί μειχθήτω. Οταν η λεηλασία γίνεται νόμιμα είναι ηθική, σου λέει το Τρύφων και προχωράει στα επόμενα μέτρα. Αλήθεια είναι νόμιμο και ηθικό
να αρπάζεις διά των φόρων και των εισφορών τα δύο τρίτα από τα έσοδα ενός ελεύθερου επαγγελματία; Είναι παραγωγικό να τον σπρώχνεις στη φοροδιαφυγή; Είναι πολύ αριστερό να επαναλαμβάνεις επί τα χείρω την ακροδεξιά πολιτική των νεοφιλελεύθερων;
Είναι κινδυνολογία το κλείδωμα του ΦΠΑ στο 24%; Είναι τερατολογία η μονιμοποίηση, αλλά και η αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης; Και τι εισφορά είναι αυτή; «αλληλεγγύη» από το υστέρημα των φτωχοδιαβόλων στην καλοπέραση της πλουτοκρατίας; - άριστα! Αν αυτό δεν είναι Μαρξ, είναι σίγουρα Ντεριντά.
Οσο για τον κ. Τσίπρα, τον χαβά του. Για το χρέος. Για τα συμπεράσματα της Γιούροστατ. Για το χρέος δεν χρειάζεται να πω! κινδυνολογεί ο κ. Σόιμπλε όταν λέει το μυαλό σας και δυο λίρες (τόκο). Για τα νούμερα της Γιούροστατ όμως (που λέγεται ότι αποτυπώνουν βελτίωση ορισμένων οικονομικών δεικτών), ας δεχθούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι όντως ορισμένοι δείκτες έχουν βελτιωθεί! Με τι κόστος όμως; Πόσον πόνο, πόση τρέλα, πόση θλίψη; Ετσι βελτιώνεται η οικονομία; με πόνο, τρέλα και, ενίοτε, θάνατον; Ετσι ευημερούν οι αριθμοί;
Με όλα αυτά είναι φανερό ότι ο κ. Τσίπρας ανοίγει τον δρόμο στον κ. Μητσοτάκη. Στην παλινόρθωση της Δεξιάς, μάλιστα απενοχοποιημένης για όσα έχει ως τώρα πράξει. Πλην όμως
και ο κ. Τσίπρας και ο κ. Μητσοτάκης οφείλουν να γνωρίζουν ότι πλέον ο κόσμος δεν πιστεύει πως υπάρχουν «δικαστές στο Βερολίνο», για να βρει το δίκιο του, παρά μόνον δήμιοι. Δήμιοι στο Βερολίνο, κουίσλινγκ στο Παρίσι και γκαουλάιτερ στην Αθήνα…
ΥΓ.1: Σε μέρος του Τύπου χθες και σε πλήθος ηλεκτρονικών σελίδων που αναπαράγουν η μία την άλλη, εγράφη ότι η αφεντιά μου παρίστατο στο «Χυτήριο», όπου η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου ανήγγειλε την ίδρυση του κόμματος-κινήματος «Πλεύση Ελευθερίας». Δεν είναι αλήθεια, δεν ήμουν. Αλλωστε η φτωχή μου παρουσία εκεί θα προκαλούσε ανείπωτη φρίκη στην κυρία Ραχήλ Μακρή. Κατά τα λοιπά, τις καλές μου ευχές για καλοτάξιδες προσπάθειες...
ΥΓ.2: Απτόητος ο κ. Τσίπρας δήλωνε χθες (σε μια ομιλία που έκλινε τη λέξη αφήγηση τόσες φορές όσες ο κ. Σημίτης έκλινε τη λέξη διακύβευμα) ότι «βρισκόμαστε ένα βήμα πριν το... κατώφλι της... εξόδου απ’ την κρίση». Αφερίμ! Αρκεί να ’χω λεφτά να αγοράσω λαμπάδα, να γιορτάσω κι εγώ (χωρίς «γραβάτα και μαντιλάκι») - όξω απ’ άδικο κι από παπιονάκι...
ΥΓ.3: Ενας ακόμα αυτοκτόνησε χθες για να κινδυνολογήσει...