Οι αντιδράσεις των καλλιτεχνών…

Από τον Θύμιο Παπανικολάου. Σήμερα, έχουν μπει στο στόχαστρο της νέας πλανητικής αποικιοκρατίας και των επιδοτούμενων «διανοητών» της ό...

Από τον Θύμιο Παπανικολάου.

Σήμερα, έχουν μπει στο στόχαστρο της νέας πλανητικής αποικιοκρατίας και των επιδοτούμενων «διανοητών» της όλα τα πνευματικά και καλλιτεχνικά δημιουργήματα.

Σήμερα ζούμε τη γενική νεοταξική έφοδο εναντίον των ιστορικών οροσήμων της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Επιχειρείται η απαξίωση, η πολτοποίηση και η «καρατόμηση» των γιγάντων του πνεύματος και της Τέχνης. Πρέπει να δυσφημιστεί και να αφανιστεί η Τέχνη που έχει ποτιστεί με τους χυμούς της ιστορίας και της κοινωνίας, ακριβώς γιατί αυτή η Τέχνη εμπνέει, πυροδοτεί, διατηρεί το «Συλλογικό Είναι» και προτρέπει σε νέους αγώνες.

Αυτήν την τόσο ορατή πραγματικότητα που επαληθεύεται καθημερινά από την ίδια την κακουργία των ληστών και δημίων της ανθρωπότητας, ΔΕΝ θέλουν να τη διακρίνουν οι άνθρωποι του πνεύματος και οι καλλιτέχνες.

Δεν θέλουν να τη διακρίνουν για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το στρώμα της διανόησης και των καλλιτεχνών είναι αποκομμένο από τους σπασμούς και τους σπαραγμούς της κοινωνικής ζωής, ΠΛΗΡΩΣ ενσωματωμένο στο σύστημα και το ίδιο επιδοτούμενο (στην πλειονότητά του) από τις οικονομικές ελίτ εξουσίας, το κράτος και τους ποικίλους μηχανισμούς τους…

Λογικά, λοιπόν, Είναι ουτοπία να ζητάμε σήμερα από αυτήν την «κάστα» των διανοουμένων και καλλιτεχνών όχι μόνο να στραφεί εναντίον της εξουσίας, αλλά και να παράγει πνευματικό και καλλιτεχνικό έργο.

Η σημερινή διανόηση και ο καλλιτεχνικός κόσμος έχουν μεταλλαχτεί σε ιδεολογικούς ροπαλοφόρους των μηχανισμών προπαγάνδας της οικονομικής εξουσίας.

Έχουν μεταλλαχτεί σε καταστροφείς της Τέχνης, της Κριτικής και της Σκέψης γενικότερα. Ελάχιστες είναι οι εξαιρέσεις που αγωνίζονται «κόντρα στο ρεύμα» και αυτές αφανίζονται από τους μηχανισμούς της προπαγάνδας και της κατήχησης (ΜΜΕ).

Για την ελληνική διανόηση και για ζητήματα Τέχνης, σχετικά κείμενα και συγκεντρωμένα θα βρείτε εδώ:
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=7730

Ωστόσο, η διαλεκτική της Ιστορίας, δηλαδή η ίδια η ζωή, δεν είναι ευθεία γραμμή, αλλά τεθλασμένη: Μια διαδικασία διαρκών ΑΝΑΤΡΟΠΩΝ…

Η ίδια η διαλεκτική της παγκοσμιοποίησης και του πλανητικού ιμπεριαλισμού (Νέα Τάξη) που ενσωμάτωσε τη διανόηση και τους καλλιτέχνες μετατρέποντάς τους σε εκτελεστικά όργανα, η ίδια αυτή διαλεκτική προμηθεύει και τις βάσεις της εξέγερσής τους…

Ο πλανητικός ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ με τη νέα φασιστική του μορφή, αυτή του 4ου Ράιχ, δολοφονεί και εξοντώνει και τους ποικίλους αυλικούς του, τα ποικίλα και πολύχρωμα προπαγανδιστικά του όργανα.

Αυτός ο φασιστικός ΥΠΕΡ-συγκεντρωτισμός και στο πεδίο της προπαγάνδας ρίχνει στον καιάδα μεγάλα τμήματα ενσωματωμένων παρασίτων και επιδοτούμενων διανοουμένων και καλλιτεχνών…

Η ίδια η στρατηγική της ισοπέδωσης και αποτέφρωσης των Ιδεών, της Τέχνης και των ιστορικών παραδόσεων, καταστρέφει και αφανίζει και μεγάλα τμήματα «διαχειριστών» των Ιδεών και της Τέχνης…

Αυτό θα αναγκάσει αυτά τα κατεστραμμένα τμήματα και τα ριγμένα στον καιάδα του αφανισμού να αντιδράσουν…

Μια πρώτη φάση αυτής της ιστορικής διαλεκτικής αποτελεί η κακουργία του «καλλιτεχνικού» αποικιοκράτη (Φαμπρ) και η αντίστοιχη αντίδραση των καλλιτεχνών: Μια αντίδραση που σ’ αυτή τη φάση θα εξαντληθεί σε μια εναγώνια απόπειρα για να μην χάσουν τα προνόμιά τους…

Τα προνόμιά τους διαπραγματεύονται, χωρίς ακόμα να αντιλαμβάνονται ότι το 4ο Ράιχ δεν διαπραγματεύεται, αλλά κατασπαράζει αδίστακτα: Και το υπηρετικό του προσωπικό…


ΠΗΓΗ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2016/04/blog-post_2.html