Ε.Ε.: Προτεραιότητα η αξιοπιστία των πρόσθετων μέτρων

Αποστολή στο Άμστερνταμ: Θάνος Αθανασίου Η κυβέρνηση έχει τέσσερις μέρες για να πείσει την τρόικα, που ξεκινά όμως με καλή προδιάθεση, ...

Αποστολή στο Άμστερνταμ: Θάνος Αθανασίου

Η κυβέρνηση έχει τέσσερις μέρες για να πείσει την τρόικα, που ξεκινά όμως με καλή προδιάθεση, για την αξιοπιστία των πρόσθετων εφεδρικών δημοσιονομικών μέτρων για το 2018, με στόχο να πιάσει πρωτογενές πλεόνασμα εκείνη τη χρονιά. Οι ελεγκτές έχουν ήδη αρχίσει τη δουλειά και η αίσθηση είναι πως οι πάντες οδεύουν για συμφωνία σε επίπεδο προσωπικού στις 28/04.

Τα βήματα από εκεί και μετά είναι τα εξής:
- κλείνουν οι τελευταίες λεπτομέρειες σε ασφαλιστικό, φορολογικό, μη εξυπηρετούμενα δάνεια και ταμείο αποκρατικοποιήσεων,
- η τρόικα συγγράφει ένα staff level agreement report (έκθεση συμφωνίας σε επίπεδο προσωπικού),
- συνέρχεται το Eurogroup στις 28 Απριλίου, Μ.Πέμπτη, δίνει το «ΟΚ» και ξεκινά τη συζήτηση για το χρέος,
- οι θεσμοί (ΕSM) συζητάνε για το χρέος και η κυβέρνηση νομοθετεί τα μέτρα της συμφωνίας,
- οι θεσμοί καταλήγουν σε μια επίλυση της εξίσωσης για αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το Eurogroup δεσμεύεται να την υλοποιήσει στη βάση προϋποθέσεων ή εκτελεί και ένα από τα συστατικά της,
- το Δ.Σ του ΔΝΤ εγκρίνει τη σύναψη ενός νέου ελληνικού προγράμματος,
- η τρόικα συντάσσει έκθεση εφαρμογής των ελληνικών μέτρων και ξεκινάνε οι διαδικασίες για την εκταμίευση της δόσης.

Όλα τα κράτη μέλη συνέτειναν προς το χρονοδιάγραμμα που παραθέτουμε και συμφώνησαν ζητώντας προληπτικά εφεδρικά μέτρα από την Ελλάδα, αποδεικνύοντας ότι ήδη από το άρθρο Τόμσεν στο blog του ΔΝΤ, η ανάγκη για μέτρα 9 δισ. ήταν αποδεκτή από όλους, όπως είχε γράψει άμεσα (10/03) το Real.gr. Η δε Κομισιόν κατάφερε και επέβαλε την σταδιακή του εφαρμογή, όπως επίσης έγκαιρα έγραψε η Realnews (13/03). Τα υπόλοιπα ήταν απλώς για το θεαθήναι.

Δεν υπάρχει τέταρτο μνημόνιο

Πάντως, οι κοινοτικοί αξιωματούχοι, οι διπλωμάτες των κρατών μελών και οι άνθρωποι του Eurogroup γελάνε αλλά και απορούν με τον αδόκιμο όρο που έχει επιλεγεί στην Ελλάδα για να παρουσιαστεί η συμφωνία για τα μέτρα του 2018.

Η επιλογή να βγει ο πρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ και αυτοβούλως να πει «διαβάζω στον ελληνικό Τύπο για τέταρτο μνημόνιο, αυτό είναι μια ανοησία» και να εξηγήσει γιατί, δεν έγινε τυχαία.

Ο αδόκιμος όρος που κατά κόρον έχει χρησιμοποιηθεί, αποκρύπτει αφενός μια προσπάθεια δαιμονοποίησης της επικείμενης συμφωνίας με την Αθήνα και αφετέρου αποκρύπτει το πραγματικό επίμαχο σημείο, ότι δηλαδή τα μέτρα είναι μέτρα που διαλέγει η ελληνική κυβέρνηση. Όλα τα μέτρα, σε αντίθεση με τη «λαϊκή πεποίθηση» και την συνεχόμενη αναπαραγωγή από τμήμα του Τύπου, δεν αποτελούν ιδέες των τροϊκανών, ούτε και αποτελούσαν ποτέ.
Οι εκάστοτε ελληνικές αρχές έκαναν τις πολιτικές τους επιλογές. Μη έχοντας λεφτά και έχοντας δεσμευθεί σε στόχους, επέλεγαν πάντα τα μέτρα για να φτάσουν σε αυτούς. Η δουλειά της τρόικας είναι να ελέγχει το αν τα μέτρα είναι ρεαλιστικά ή όχι.

Όπως έχει τονίσει πρόσφατα ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν Βάλντις Ντομπρόβσκις μιλώντας στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων, «εμείς έχουμε πολλές εκθέσεις που δείχνουν ότι οι περικοπές δαπανών είναι λιγότερο επιβαρυντικές στην ανάπτυξη από τους φόρους, μπορούμε να τους συμβουλέψουμε (τους κυβερνώντες), αλλά η τελική επιλογή είναι δική τους».

Παρομοίως ο ίδιος ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είπε στο MNI πως οι ελληνικές αρχές πρέπει να επιλέγουν την πολιτική που θα ακολουθούν, να διαλέγουν τα μέτρα και να αισθάνονται το πρόγραμμα δικό τους.

Η κυβέρνηση μπορεί να μειώσει τους μισθούς στο Δημόσιο, να κλείσει οργανισμούς, να κάνει μερικές απολύσεις, αλλά κάνει την πολιτική επιλογή να αυξήσει τους φόρους, για να συντηρήσει το ίδιο επίπεδο απασχόλησης και μισθοδοσίας. Αυτό είναι μια πολιτική επιλογή της Ελλάδας, όχι των εταίρων.

Η Ελλάδα δεν έχει επιλογή στο πόσα δανεικά παίρνει από τον ESM και για το μέγεθος του ελλείμματος που θα καλύπτει με αυτά. Αν μη τι άλλο, ο ESM κάλυψε πέρσι ανάγκες 7,2% πάνω από τα έσοδα της κυβέρνησης (εξ ου και το έλλειμμα 7,2% που είχαμε).

Το πρωτογενές πλεόνασμα 0,7% προκύπτει αν από το 7,2% αφαιρέσει κανείς την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τα έξοδα για την εξυπηρέτηση του χρέους - δεν είναι όμως διατηρήσιμο καθώς για να επιτευχθεί χρειάστηκε η συσσώρευση εσωτερικού χρέους και διάφορες λογιστικές ανακατατάξεις.

Να μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015 η κυβέρνηση έξυσε τον πάτο του βαρελιού (ταμειακά διαθέσιμα και αποθεματικά ταμείων ) για να επιβιώσει. Άρα το +0,7% δεν έχει το ίδιο αντίκρισμα στην οικονομία με το πρωτογενές πλεόνασμα του 2014.

Τέλος, η σύμβαση με το ΔΝΤ δεν είναι επίσης τέταρτο μνημόνιο. Είναι η υλοποίηση της πρόβλεψης για συμμετοχή του ΔΝΤ στο 3ο ελληνικό πρόγραμμα, δημόσια γνωστή από το καλοκαίρι του 2015. Όταν το ΔΝΤ εγκρίνει νέο πρόγραμμα για την Ελλάδα. Σύμβαση με το ΔΝΤ πάντα υπήρχε, πάντα είχε ταυτόσημη αιρεσιμότητα με τη σύμβαση των Ευρωπαίων και για την περίσταση θα είναι διετής, ώστε να λήγει ταυτόχρονα με το πρόγραμμα του ESM.

Αξίζει να θυμίσουμε ότι το πρόγραμμα που υπέγραψε η Ελλάδα πέρσι το καλοκαίρι είναι τριετές. Λήγει το 2018. Προφανώς και η επίτευξη των στόχων του προγράμματος απαιτεί μέτρα. Στα δημοσιονομικά εκτός απροόπτου, με τα εφεδρικά 2%, μάλλον κλείνουμε. Όμως κανονικά ο έλεγχος θα είναι ως το τέλος τρίμηνος και σε σχέση με τα διαρθρωτικά, έχουμε ακόμα πάρα πολλά για το μέλλον.

Κανείς στην Ευρώπη δεν θέλει να υπογράψει με την Ελλάδα 4ο μνημόνιο, με ή χωρίς λεφτά. Οι πάντες επιθυμούν από το καλοκαίρι του 2018, η χώρα να εμπίπτει στις κανονικές διατάξεις προληπτικής εποπτείας (μακροοικονομικές ανισορροπίες) και της post program surveillance (επιτήρηση μετά το πρόγραμμα), όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία.

Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ανεξέλεγκτα ελλείμματα και δανεισμό. Ό,τι και αν συμβεί με το χρέος. Συνεπώς η χώρα δεν θα πρέπει να ελπίζει πως θα επιστρέψει στις καταχρήσεις του 2007 - 2009 ποτέ. Ούτε με ευρώ, ούτε με δραχμή, «till hell freezes over», που λένε και οι Αγγλοσάξονες.

Πηγή:real.gr