Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Άλλο πράγμα είναι η εφημερίδα και άλλο η τηλεόραση. Άλλο η κριτική και άλλο η προπαγάνδα, ασφαλώ...
Άλλο πράγμα είναι η εφημερίδα και άλλο η τηλεόραση. Άλλο η κριτική και άλλο η προπαγάνδα, ασφαλώς! Άλλο το σχόλιο, άλλο η ανάλυση και άλλο η είδηση. Και μη νομίζεις, αναγνώστη μου, πως το περιεχόμενο του μηνύματος εξαρτάται από τον δημοσιογράφο-παρουσιαστή ειδήσεων! Το μήνυμα εξαρτάται από την ιδεολογική δομή (: με την πλέον γενική έννοια), ή καλύτερα από τη διαλογική και μη-διαλογική [discursive και non-discursive (: υλική, οικονομική)] δομή της τηλεόρασης που αφορά κυρίως στις τεχνολογικές, γνωστικές και κοινωνικές προδιαγραφές του κάθε καναλιού.
Αν ο δημοσιογράφος-παρουσιαστής ασκεί κριτική όχι απλώς στο συμβάν που πρόκειται να παρασταθεί ως γεγονός /μήνυμα στην οθόνη, για να παραχθεί είδηση, αλλά σε αυτή καθ’ εαυτή τη discursive και non-discursive διάσταση του Μέσου που στην πραγματικότητα συνθέτει την είδηση, τότε είναι «πρόβλημα» για το κανάλι… γενικώς μια προβληματική περίπτωση προς αποκλεισμό μέχρι εξαφανίσεως!
Μόνον που αν θέλεις να παράγεις ειδήσεις ή/και να είσαι φορέας ειδήσεων στη τηλεόραση και να διατηρείς ταυτόχρονα τον αυτοσεβασμό σου και την επαγγελματική σου αξιοπρέπεια ως δημοσιογράφος, θα πρέπει να αναπτύξεις ένα διαρκώς εξελισσόμενο και αναθεωρούμενο με επιστημονικά και ηθικά κριτήρια σύστημα κριτικής, το οποίο θα εστιάζει κυρίως στην ιδεολογικοποιμένη παράσταση του ίδιου του καναλιού όπου δουλεύεις. Στη discursive και non-discursive διάσταση του Μέσου που αποτελεί Μήνυμα για τη κοινωνία, με άλλα λόγια.
Άρα, για να κάνεις τη δουλειά σου, με κοινωνική ευθύνη ασφαλώς, θα πρέπει να μεταβληθείς σε πρόβλημα για το κανάλι σου, στο βαθμό που το ίδιο δεν έχει την ικανότητα /στρουκτούρα να προβληματοποιεί πολιτικώς και διαρκώς αυτή καθ’ εαυτή την υπόστασή του στη κοινωνία. Και δεν έχει σημασία αν το κανάλι είναι ιδιωτικό η δημόσιο…. καμία απολύτως σημασία, στο ζήτημα της κριτικής αντιμετώπισης (: προβληματοποίησης) της σημειολογίας στη καθημερινή ζωή, η οποία παράγεται σε κρίσιμο βαθμό από τη μορφή των ειδήσεων.
Τα γράφω όσο πιο περιεκτικά μπορώ, για να «απαντήσω» στις σαχλαμάρες περί «λογοκρισίας» ή «σεβασμού της δημοσιογραφικής δεοντολογίας», τις οποίες διαβάζω ως δήθεν έκφραση αγωνίας για το καθεστώς της «ελευθερίας της έκφρασης» και «κριτικής στην εξουσία» στη σημερινή Ελλάδα, υπό την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.
Πρόκειται περί υποκρισίας καί από τις δύο πλευρές που εμφανίζονται σήμερα αντίπαλες στο ζήτημα. Αν οι Αρχές Δεοντολογίας της ΕΣΗΕΑ, ελάμβαναν καταστατικό χαρακτήρα κατά την παραγωγή των ειδήσεων στη τηλεόραση, είναι βέβαιον πως αποκλείεται να έβλεπες έστω και μια «εκπομπή ειδήσεων» από αυτές που γνωρίζεις, στο πλαίσιο της σημερινής discursive και non-discursive διάστασης των καναλιών. Η διάσταση αυτή αποσκοπεί στη κυριαρχία μιας μορφής θορύβου από ειδησεογραφικού χαρακτήρα «βόμβες» και σκανδαλιστικές προστριβές προσώπων, δια των οποίων αυτό που ισοπεδώνεται είναι ο τηλεθεατής: η κριτική ικανότητα του αποδέκτη του μηνύματος, δηλαδή. Το μήνυμα είναι ενιαίο σε όλα τα κανάλια που παράγουν «εκπομπές ειδήσεων»: Δες τις ειδήσεις Μου για να απολαύσεις τη ναρκωτική παθητικότητά σου, τη δολοφονία του μυαλού σου, μέσω ενός μάρκετινγκ που δεν διαφοροποιεί τις ειδήσεις ως προϊόντα, από το μάρκετινγκ που αφορά σε οποιοδήποτε άλλο καταναλωτικό αγαθό ή εταιρεία, όπως αυτό λαμβάνει δημιουργικά χαρακτηριστικά δια των κοινών εμπορικών διαφημίσεων!
Αν πεις, δεν θέλω να σκοτώσω τον τηλεθεατή (μου), θα πρέπει να τα «μαζέψεις» από το κανάλι. Η μόνη λύση για να μην αποχωρήσεις - ακολουθώντας τον δικό μου δρόμο - είναι να αποδεχτεί η διοίκηση του καναλιού μια μορφή εναλλακτικής ενημέρωσης, δια της οποίας κατά την παραγωγή των ειδήσεων θα κρίνεται εμμέσως η ίδια η discursive και non-discursive διάσταση του επιμέρους μηνύματος. Η είδηση, δηλαδή, να περιέχει και να παρουσιάζει καί τη κριτική στη δομή που μεταβάλει ένα συμβάν σε γεγονός, παρακινώντας τον τηλεθεατή να την αμφισβητήσει. Έτσι, η είδηση ποτέ δεν θα ελάμβανε μυθοπλαστικά χαρακτηριστικά και ποτέ δεν θα παρουσιαζόταν ως αντικειμενικό γεγονός. Θα ήταν απλώς η υποκειμενική παράσταση ενός συμβάντος από διαφανής και ρητές πηγές, στο πλαίσιο μιας σημειωτικής διαδικασίας που θα προκαλούσε τη κρίση, τη δημιουργική ευαισθητοποίηση, την αφύπνιση του αποδέκτη-τηλεθεατή.
Είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί αυτό στη σημερινή Ελλάδα, όπου τα κανάλια μιμούνται, συνήθως πρόχειρα, τις ευτελέστερες αμερικανικές ειδησεογραφικές παραγωγές; Ούτε εύκολο, ούτε δύσκολο! Απαιτείται εγκατάλειψη του κυρίαρχου ιδεολογήματος που αφορά στις τηλεοπτικές ειδήσεις, απροκατάληπτη, συστηματοποιημένη, κριτικού χαρακτήρα γνώση της discursive και non-discursive δομής του Μέσου και ριζική μεταβολή στη δημοσιογραφική και σκηνοθετική κουλτούρα που έχει εμπεδωθεί τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς ασφαλώς να επιστρέψουμε στις προπαγανδιστικές «ρίζες» της πρώτης περιόδου της ελληνικής τηλεόρασης.
Εδώ είναι μάλλον η κατάλληλη στιγμή να σου πω ένα «μυστικό»: Και η ψευδαίσθηση των τηλεοπτικών ειδήσεων με κριτική κτίζεται και με προπαγάνδα καταστρέφεται! Αν η ΕΣΗΕΑ δεν ήθελε να προστατεύσει τον τρέχοντα μύθο της ελληνικής τηλεόρασης, δεν θα τιμωρούσε προχθές κάποια μέλη της που έκαναν «κουρέλι» τη «δεοντολογία της». Αντίθετα θα τους τιμούσε και επιβράβευε - όπως έχουν πράξει άλλοι φορείς «δημοσίου συμφέροντος» - έτσι ώστε να καταστραφεί η ψευδαίσθηση των τηλεοπτικών ειδήσεων - ως μη-προπαγανδιστική παράσταση γεγονότων - στη συνείδηση των ελλήνων. Μεγάλο «δώρο» στα κανάλια προσέφερε με την απόφασή της αυτή η ΕΣΗΕΑ, αλλά πού μυαλό και γνώση για να το καταλάβουν καναλάρχες, πολιτικά ζόμπι και παρατρεχάμενοι!
Η ΕΣΗΕΑ υπηρετεί έναν μύθο, τον οποίο οι «τιμωρημένοι», μεταξύ πολλών άλλων συναδέλφων τους, βάλθηκαν να καταστρέψουν μέσα από το ηλίθιο πάθος τους να κάνουν ένα ακόμη μαρκετίστικο σόου υπέρ του «ναι», κατά το φαιδρό και απατηλό δημοψήφισμα! Γιατί το λέω «ηλίθιο»; Λάθος κάνω! Τίποτε ηλίθιο δεν χαρακτηρίζει αυτό το «πάθος». Ηλίθιοι είμαστε όσοι αρνηθήκαμε με πείσμα και πάθος τέτοιας ευτελούς μορφής ειδησεογραφικά σόου, όπως και τα αμιγώς προπαγανδιστικά – τα στρατευμένα, όπως τα λένε! Βλέπεις, η σύζευξη της προσωπικής ηθικής με την πολιτική πάντα ήταν με πολιτικώς ορθούς όρους μορφή ηλιθιότητας. Αν δεν συμβάλεις στην παραγωγή ηλίθιων ανθρώπων και παθητικών μαζών είσαι εσύ ο ηλίθιος! Ευχαριστώ… το έχω ήδη σημειώσει!...
Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ επέβαλε ποινές διαγραφής 18 μηνών στον Σταμάτη Μαλέκη, ενός έτους στον Άρη Πορτοσάλτε, και έξι μηνών στον Νίκο Κονιτόπουλο -όλοι του ΣΚΑΪ-, ενώ επέπληξε την Όλγα Τρέμη, την Μαρία Χούκλη, την Μαρία Σαράφογλου και τον Μανώλη Καψή....
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιάννης Πρετεντέρης και ο Δημήτρης Οικονόμου αθωώθηκαν και αφέθησαν ελεύθεροι αλλά θα πρέπει να περνάνε την πρώτη μέρα του μήνα από την ΕΣΗΕΑ, ενώ τους επιβλήθηκε και απαγόρευση εξόδου από τα στούντιο των καναλιών που εργάζονται...
Η ΕΣΗΕΑ εξέτασε τον τρόπο που κάλυψαν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι το δημοψήφισμα...
Οι ποινές της ΕΣΗΕΑ στους δημοσιογράφους προκάλεσαν αντιδράσεις, αν και δεν θα έπρεπε...
Η ΕΣΗΕΑ -όπως κάθε συντεχνία- δεν έχει λόγο ύπαρξης εδώ και χρόνια.....
Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει η ΕΣΗΕΑ.... Άντε να τους διαγράψει όλους, να το κλείσει το μαγαζί....
Το σημαντικότερο, όμως, είναι πως δεν υπάρχει ανεξάρτητη δημοσιογραφία στα προτεκτοράτα...
Όπως δεν υπάρχει πολιτισμός στα προτεκτοράτα. Οι δούλοι δεν έχουν πολιτισμό....
Οι δημοσιογράφοι εργάζονται σε συγκεκριμένους σταθμούς και είναι λογικό να ακολουθούν απόλυτα την γραμμή του εργοδότη τους, ο οποίος προστατεύει τα συμφέροντά του....
Όποιος δημοσιογράφος δεν συμφωνεί με τα συμφέροντα του αφεντικού του, είναι εκτός ιδιωτικών καναλιών.....
Δεν υπάρχει λόγος να κοροϊδευόμαστε ακόμα μεταξύ μας, έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία και έχοντας φάει τρία Μνημόνια κατακέφαλα....
Η λύσσα των ιδιωτικών καναλιών υπέρ του ΝΑΙ και κατά του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα καταγράφηκε...
Όχι μόνο καταγράφηκε αλλά ηττήθηκε κιόλας....
Αλλά το σημαντικότερο στο δημοψήφισμα είναι πως καταγράφηκε ότι δεν μετράει τι ψηφίζουν οι Έλληνες...
Το ΟΧΙ πήρε 61,3% αλλά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια...
Επίσης, αυτό που καταγράφηκε είναι πως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας υποστήριζε δημόσια με φανατισμό το ΟΧΙ αλλά επιθυμούσε να νικήσει το ΝΑΙ....
Επειδή το ΝΑΙ ηττήθηκε, ο Αλέξης Τσίπρας μετέτρεψε αμέσως το ΟΧΙ σε ΝΑΙ....
Και όχι μόνο δεν του επιβλήθηκε …ποινή αλλά, μετά από δυο μήνες, εξελέγη ξανά πρωθυπουργός???????????.
Οπότε γιατί κατηγορούνται οι δημοσιογράφοι που στήριζαν το ΝΑΙ που στήριζε κρυφά και ο Αλέξης Τσίπρας;.....
pitsirikos
Είναι εύκολο να κατηγορούμε τους δημοσιογράφους των ιδιωτικών καναλιών....... Αλλά τι νόημα έχει; Θα αλλάξουν;...... Όποιος αλλάξει, θα πάρει τον πούλο....
ΑπάντησηΔιαγραφήΈξι χρόνια μετά την χρεοκοπία, οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι και η κοινωνία των πολιτών δεν κατάφεραν να φτιάξουν ούτε ένα μεγάλο εναλλακτικό ΜΜΕ....Αυτό είναι το πρόβλημα.
Οι δημοσιογράφοι δεν είχαν τα κότσια να το κάνουν, οι πολίτες δεν στήριξαν τις προσπάθειες που έγιναν....
Το ακόμα πιο αξιοπερίεργο είναι πως πολλοί πολίτες συνεχίζουν να έχουν ακόμα απαιτήσεις αντικειμενικής δημοσιογραφίας από τα ιδιωτικά ΜΜΕ, αν και ξέρουν πως αυτό δεν πρόκειται να συμβεί.....Όσες φορές και να πας στο σκυλάδικο, το «Άξιον Εστί» δεν θα το ακούσεις... Τζάμπα πας....Δεν χρειάζεται καμία ποινή από καμία ΕΣΗΕΑ.
Είναι γνωστό πως οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν σε καμία εκτίμηση τα ιδιωτικά κανάλια, τα οποία, άλλωστε, αντιμετωπίζουν και τεράστια οικονομικά προβλήματα, αφού είναι χρεοκοπημένα....
Αυτή είναι η ποινή τους....Δεν χρειάζεται καμία άλλη....Δεν υπάρχει λόγος για τσακωμούς.
Αν κάποιος βλέπει τους δημοσιογράφους που στήριξαν με λύσσα το ΝΑΙ, ας δει και τους δημοσιογράφους που στήριζαν το ΟΧΙ αλλά, μόλις ο Τσίπρας έκανε την κωλοτούμπα και μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ, την έκαναν την κωλοτούμπα και αυτοί οι δημοσιογράφοι.....Άρα;
Άρα, ο καθένας κοιτάει την πάρτη του και την τσέπη του....Όσοι δημοσιογράφοι είναι από εδώ θα μπορούσαν να είναι από την άλλη πλευρά.... Και το αντίθετο...Η δύναμη του χρήματος που όλα τα σφάζει, και όλα τα μαχαιρώνει...
Οι πραγματικά ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι στην Ελλάδα είναι ελάχιστοι.... Και περνάνε δύσκολες στιγμές... Δεν έχουν στήριξη από πουθενά....Αλλά δεν είναι μόνο η Ελλάδα που δεν έχει ανεξάρτητη δημοσιογραφία;;.
Εκατομμύρια δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο, αλλά τις πραγματικές αποκαλύψεις τις κάνουν χάκερ, στρατιώτες των ΗΠΑ, υπάλληλοι τραπεζών, ο Σνόουντεν και άλλοι πολίτες....Τούτων δοθέντων, δεν υπάρχει λόγος για τσακωμούς.
Η Ελλάδα είναι ένα προτεκτοράτο....Δεν υπάρχει ούτε δημοσιογραφία, ούτε πολιτισμός, ούτε Δικαιοσύνη, ούτε τίποτα....Οι αποφάσεις για την Ελλάδα παίρνονται στο εξωτερικό.
Στην Ελλάδα δεν έχει σημασία ούτε καν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος....Και επειδή δεν έχουμε την μαγκιά των Ισλανδών για να αποφασίζουμε εμείς για τα μεγάλα θέματα που αφορούν τις ζωές μας, τσακωνόμαστε -όπως στην επαρχία– για τα σώβρακα στην μπουγάδα της γειτόνισσας, την ΕΣΗΕΑ και το Φεστιβάλ....
Οπότε, ειρήνη αδέρφια....Δούλοι είμαστε όλοι.... Μην τσακώνεστε....Αγάπη …μόνο.
(Ο Σταμάτης Μαλέλης, μετά την διαγραφή του από την ΕΣΗΕΑ, έγραψε στα social media πως ετοιμάζει τα πράγματά του για το ξερονήσι. Οπότε, του αφιερώνω το «Ραντεβού στα ξερονήσια» που γράψαμε και τραγουδήσαμε με τον Σπύρο Γραμμένο.....Σταμάτη, παράδεισος είναι το ξερονήσι. Θα βρεις την υγειά σου. Έλα, σε περιμένω! Φέρε και τον Άρη Πορτοσάλτε μαζί. Θα είναι μια ευκαιρία να βγει και ο Άρης από το στούντιο. Να δει λίγο τον ουρανό.)
pitsirikos
Για να γίνει κατανοητή η μορφή του ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα και η διαχρονική καταλήστευση των μετρητών και αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, προερχόμενα από την οικονομική συμμετοχή των εργαζομένων ακόμη και στην περίπτωση των εργοδοτικών εισφορών που ουσιαστικά αφαιρούνται από την αμοιβή της εργασίας, θα θέσουμε τρία ερωτήματα:-Αν τα ασφάλιστρα ήταν δημόσια έσοδα δεν θα έπρεπε να εισπράττονται από τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες, υπαγόμενα στους κανόνες του Δημόσιου Λογιστικού?
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ εφαρμογή του PSI (Private Sector Involvement) δεν πραγματοποιήθηκε στα αποθεματικά ιδιωτών και επιχειρήσεων, όπως και οι λέξεις σαφέστατα δηλώνουν?
Εάν τα χρήματα των ασφαλισμένων ήταν δημόσια, δεν θα έπρεπε να εξαιρεθούν αφού δεν επρόκειτο για OSI (Official Sector Involvement)?
Από τις απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, προκύπτει με σαφήνεια το συμπέρασμα ότι το χρήμα των ασφαλιστικών ταμείων δεν είναι δημόσιο αλλά ιδιωτικό και συνεπώς, από το 1950 και εντεύθεν, το ελληνικό κράτος καταληστεύει τα ασφαλιστικά ταμεία υπεξαιρώντας τα χρήματα των ασφαλισμένων, με διάφορους νομιμοφανείς τρόπους περιβαλλόμενους από τον μανδύα μιας κατ’ επίφαση ψευδούς νομιμότητας....
Η αρχή της μεγάλης κρατικής ληστείας ανάγεται στο ‘σωτήριο’ έτος 1950, όταν η τότε κυβέρνηση θέσπισε τον Α.Ν 1611/50 που υποχρέωνε τα ασφαλιστικά ταμεία να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος με επιτόκιο 0-4%...... Τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν ως χαμηλότοκα δάνεια σε εφοπλιστές, τραπεζίτες και βιομήχανους.... Από το 1951 έως και το 1975 με πληθωρισμό που κυμαινόταν μεταξύ 17,5 % και 26,5 %, η απώλεια των ασφαλιστικών ταμείων προσέγγισε τα 70 δισεκατομμύρια ευρώ, λόγω της τρομακτικής διαφοράς των ουσιαστικά αρνητικών επιτοκίων καταθέσεων από τον δείκτη τιμών καταναλωτή...
Από το 1985 και μετά επιτράπηκε για πρώτη φορά στα ασφαλιστικά ταμεία, να καταθέτουν τα αποθεματικά τους με τα τρέχοντα επιτόκια στις εμπορικές τράπεζες, αλλά και πάλι με μεγάλες απώλειες.... Με τον Ν. 2076/1992 η κυβέρνηση παρείχε τη δυνατότητα στα ταμεία να ‘επενδύουν’ το 20 % των αποθεματικών τους, ενώ με τον Ν. 2676/1999 το ποσοστό ‘επένδυσης’ αυξήθηκε στο 23%, ενώ επιτράπηκε η συμμετοχή των ταμείων και σε άλλα χρηματοπιστωτικά ‘προϊόντα’ όπως τα χρηματοοικονομικά παράγωγα, στην ουσία χρηματοοικονομικές πυραμίδες δημιουργίας εικονικού χρήματος, ενισχύοντας και στην Ελλάδα το παγκόσμιο απορρυθμισμένο χρηματοπιστωτικό σύστημα, επιτείνοντας τη γιγάντωσή του....
Τα αποτελέσματα τα είδαμε με την κατάρρευση της αγοράς των sub-primes στην ΗΠΑ το 2007-8, με παγκόσμιο αντίκτυπο και την παγκόσμια οικονομική κρίση του απορρυθμισμένου παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, στα ‘απόνερα’ της οποίας ζούμε και σήμερα....
Των Λεωνίδα Αναγνώστου* και Καλλίνικου Νικολακόπουλου**