ΣΕ ΣΠΙΡΑΛ ΘΑΝΑΤΟΥ η χώρα! ΠΩΣ αυτοπαγιδεύτηκε (πάλι) η κυβέρνηση...

Το ρόλο του Πολ Τόμσεν ως οικονομικού δολοφόνου της χώρας μας ήρθε να επιβεβαιώσει, κατά τρόπο σαφή και αναντίρρητο πλέον, η αποκάλυψη τη...

Το ρόλο του Πολ Τόμσεν ως οικονομικού δολοφόνου της χώρας μας ήρθε να επιβεβαιώσει, κατά τρόπο σαφή και αναντίρρητο πλέον, η αποκάλυψη της απόρρητης συνομιλίας του με την Ντέλια Βελκουλέσκου από τα Wikileaks. Ανεξάρτητα από τους επικοινωνιακούς και πολιτικούς χειρισμούς που επιχειρήθηκαν και τα αποτελέσματά τους, η επίσημη διαπίστωση αυτού του ρόλου αποτελεί επί της ουσίας το σημαντικότερο στοιχείο που διαλύει κάθε αμφιβολία για το πώς επιμένουν να αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι δανειστές...

Έως τώρα, οι συζητήσεις και οι αναλύσεις για τη στάση και τα σχέδια είτε του ΔΝΤ είτε των Ευρωπαίων στηρίζονταν σε εκτιμήσεις και συμπεράσματα από την πορεία των διαπραγματεύσεων και τις επίσημες θέσεις που εκφράζονταν. Δεν υπήρχε πρωτογενές εσωτερικό υλικό από το οποίο να προκύπτει, τόσο κυνικά μάλιστα, η αιμοδιψής διάθεση των ξένων, κατ' ευφημισμόν επονομαζόμενων εταίρων, απέναντι στην Ελλάδα.

Πολλοί επίσης έτρεφαν την ψευδαίσθηση ότι η προαγωγή του κ. Τόμσεν (που έμπαινε ως «αφεντικό στα υπουργεία τα προηγούμενα χρόνια και του οποίου η ιταμή συμπεριφορά του προς όλους θα μείνει παροιμιώδης) στη θέση του επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ το καλοκαίρι του 2014 θα τον «απομάκρυνε» κάπως από τη χώρα μας και θα οδηγούσε σε χαλάρωση των πιέσεων που κλιμακώνονταν ασταμάτητα από την άνοιξη του 2010. Η Ντ. Βελκουλέσκου, που είχε ήδη κακή φήμη, προέκυψε περίπου ένα χρόνο αργότερα (κι ενώ εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα είχε θητεύσει κατά το μεσοδιάστημα ο Ιρλανδός Ρίτσι Γκόγια), το καλοκαίρι του 2015 επί ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο με τη συνομιλία που είδε τώρα το φως της δημοσιότητας αποκαλύπτεται ότι ως «ζόμπι» επιστρέφει και αυτός, αν και στην πραγματικότητα δεν απομακρύνθηκε ποτέ. Από το ντοκουμέντο των Wikilieaks προκύπτει μάλιστα ότι μολονότι η κ. Βελκουλέσκου εθεωρείτο πιο «αιμοβόρα», σε βαθμό που το όνομά της παραφραζόταν και σε «Δρακουλέσκου», ο κ. Τόμσεν εμφανίζεται πολύ περισσότερο αδίστακτος και απόλυτος.

Βεβαίως άσχετα από τις αποχρώσεις στην εκφορά του λόγου τους, αμφότεροι ανήκουν στους «εκτελεστές» του ΔΝΤ με μακρά προϊστορία σε άλλες χώρες τις οποίες είτε ισοπέδωσαν, είτε αποτελείωσαν οικονομικά και κοινωνικά. Ο 61χρονος Δανός (άγνωστος στη χώρα του) κ. Τόμσεν, από ένας απλός γραφειοκράτης εξελίχθηκε σε ένας από τους ισχυρότερους παράγοντες του ΔΝΤ, συνέβαλε πολύ από το 1990 ώστε το Ταμείο να κρεμάσει την ταμπέλα του «Διεθνούς Τοκογλύφου» και με αποδοχές που σήμερα ξεπερνούν τα 300.000 δολάρια το χρόνο, έχει ισοπεδώσει χώρες όπως η Σερβία, η Ρουμανία, η Σλοβενία ενώ η πιο χαρακτηριστική φράση που τον συνοδεύει είναι ότι «όπου πατάει δεν φυτρώνει χορτάρι!» Η Ρουμάνα κ. Βελκουλέσκου είχε διακριθεί για τις σκληρές νεοφιλελεύθερες μελέτες της για χώρες της Καραϊβικής ενώ στην Κύπρο είχε καταφέρει να εξοργίσει ακόμη και τον μνημονιακό πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη!

Παρά τους μύθους που έχουν καλλιεργηθεί κατά καιρούς για λόγους σκοπιμοτήτων ή άλλων ισορροπιών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν διακρίθηκε ποτέ στην ιστορία του (και δεν θα μπορούσε λόγω της αποστολής και των καταστατικών δεσμεύσεων του) από ελαστικότητα απέναντι στα ανά την υφήλιο θύματά του.

Ακόμη και η συζήτηση για κούρεμα του ελληνικού χρέους ως προϋπόθεση για τη βιωσιμότητά του ήδη προσαρμόζεται, ύστερα από τη συνάντηση της Κρ. Λαγκάρντ με την Α. Μέρκελ, σε ελάφρυνση που σημαίνει επιμήκυνση για πολλές δεκαετίες υπό βαρύτατους και απόλυτα ασφυκτικούς για τη χώρα μας όρους.

Επιπλέον, το «καρότο» για χαμηλότερα ενδεχομένως πλεονάσματα προκειμένου να αποφευχθεί ακόμη επαχθέστερη από την ήδη ισοπεδωτική φορολογία, συνοδεύεται από το «μαστίγιο» των επονομαζόμενων μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας και το ασφαλιστικό. Όπως έχει διαπιστωθεί εκ του αποτελέσματος, αυτό οδηγεί σε ακόμη μεγαλύτερη εσωτερική υποτίμηση, σε ζούγκλα και διάλυση της κοινωνικής συνοχής στο όνομα της προσέλκυσης επενδύσεων μέσω της εξαϋλωσης της δημόσιας περιουσίας.

Πέρα από τους στιγμιαίους εντυπωσιασμούς και τα πυροτεχνήματα, αν συνέβαλε σε κάτι το υλικό των Wikileaks αυτό είναι η καθαρή πια εικόνα, χωρίς ψευδαισθήσεις, για τους στόχους των δανειστών. Σε πολύ αδρές γραμμές, συνεχίζουν να επιδιώκουν -ύστερα από μια εξαετία ομολογημένων και από την πλευρά τους, μόνο όμως στα λόγια, λαθών- την απόλυτη εφαρμογή των αδιέξοδων μνημονίων, με «αντάλλαγμα» την εσαεί μετατροπή της χώρας σε σύγχρονη οικονομική αποικία. Αποδείχθηκε λάθος μάλιστα ότι η αποκάλυψη των συνομιλιών, θα έφερνε ρήγμα μεταξύ ΔΝΤ και Βερολίνου. Αντιθέτως τους οδήγησε σε μια νέα συμφωνία αντιμετώπισης του «ελληνικού προβλήματος» προκειμένου κάθε πλευρά να ενισχύσει τα δικά της στρατηγικά κέρδη. Το μεν Ταμείο επιβεβαιώνει το ρόλο του «χωροφύλακα» στην παγκόσμια οικονομία, η δε Γερμανία σταθεροποιηθεί και ενδυναμώνει την κυριαρχία της στην Ευρώπη.

Από τους διαλόγους που δημοσιεύθηκαν και δεν διαψεύσθηκαν προκύπτει ότι το ΔΝΤ, όπως και οι Ευρωπαίοι σε προηγούμενη φάση, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν και την απειλή της (τυπικής) χρεοκοπίας προκειμένου να συμμορφωθεί η Ελλάδα «προς τας υποδείξεις». Στην πραγματικότητα, αυτό συμβαίνει διαρκώς από το 2010. Κάθε φορά που παραχωρεί μάλιστα η ελληνική πλευρά ένα αντίστοιχο διαπραγματευτικό εργαλείο, αυτοί το αντιστρέφουν σε βάρος μας.

Όταν οδήγησε την Ελλάδα στο πρώτο Μνημόνιο ο Γ. Παπανδρέου, δεν θέλησε να «εκβιάσει» και να αποσπάσει την αναδιάρθρωση του χρέους δίνοντας πολύτιμο χρόνο στις γερμανικές τράπεζες να ξεφορτωθούν τα τοξικά ελληνικά ομόλογα. Έκτοτε, ο εκβιασμός στρέφεται διαρκώς προς την Ελλάδα. Κι από τη στιγμή που το περασμένο καλοκαίρι ο κ. Τσίπρας αποδέχθηκε το τρίτο μνημόνιο, αποποιούμενος κάθε ισχυρού διαπραγματευτικού χαρτιού, νομοτελειακά αυτή θα ήταν η εξέλιξη των πραγμάτων.

Φαίνεται μάλιστα ότι συντελέστηκε ένα ακόμη λάθος που αρκετοί είχαν επισημαίνει εγκαίρως. Μπροστά στην αμηχανία της μεγάλης στροφής, η σημερινή κυβέρνηση επέλεξε να προχωρήσει σταδιακά τις συζητήσεις για την αξιολόγηση προκειμένου να αφομοιώνονται, με την κατάλληλη επικοινωνιακή πλύση, τα σχεδιαζόμενα μέτρα και οι επώδυνες αποφάσεις από το εκλογικό σώμα και πιο συγκεκριμένα από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως ο χρόνος από σύμμαχος μεταβλήθηκε σε εχθρό της όχι μόνο επειδή το καλοκαίρι οι υποχρεώσεις από τα δάνεια γίνονται πάλι δυσβάστακτες αλλά και διότι υποτίμησε την παλίρροια του Brexit. Όπως αποκάλυψε προ δύο εβδομάδων η «κυριακάτικη δημοκρατία», ο φόβος να επιλέξουν οι Βρετανοί στο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου το διαζύγιο με την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα υποχρέωνε τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο να φορέσουν σύντομα το προσωπείο της διαλλακτικότητας και της μετριοπάθειας απέναντι στην Ελλάδα έως ότου περάσει ο κίνδυνος. Με βάση τα Wikileaks ο ίδιος ο Τόμσεν αφού λέει στην Βελκουλέσκου την κρίσιμη φράση ότι «οι Έλληνες στο παρελθόν υπήρξε μόνο μία φορά που λήφθηκε απόφαση και ήταν τότε που ήταν έτοιμοι να ξεμείνουν από χρήματα και να χρεοκοπήσουν», συμπληρώνει ότι «σαφώς οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται να έχουν καμία συζήτηση για ένα μήνα πριν από το δημοψήφισμα για το Brexit και έτσι, σε κάποιο στάδιο θα θέλουν να κάνουν ένα διάλειμμα και στη συνέχεια θα θέλουν να αρχίσουν και πάλι μετά το Ευρωπαϊκό δημοψήφισμα...».

Κάπως έτσι, αυτοπαγιδευμένη η ελληνική κυβέρνηση σπεύδει η ίδια τώρα, προκειμένου να κλείσει άμεσα η συμφωνία, να προχωρήσει σε τεράστιες προσφορές που μεταφράζονται σε νέο «αίμα» και διατήρηση του σπιράλ θανάτου για την ελληνική οικονομία και κοινωνία.

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr