Σε φάση κινητικότητας μπαίνει το πολιτικό σκηνικό ύστερα και από την πρόσφατη συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή που σηματοδότησε την ...
Σε φάση κινητικότητας μπαίνει το πολιτικό σκηνικό ύστερα και από την πρόσφατη συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών στη Βουλή που σηματοδότησε την έναρξη έντονων διεργασιών σε όλους τους χώρους. Η συνεδρίαση μπορεί να ήταν αφιερωμένη στα θέματα διαφθοράς και διαπλοκής αλλά τα πολιτικά συμπεράσματα ήταν ευρύτερα και όπως φαίνεται συμπίπτουν με τις ανακατατάξεις που προκαλούν στην ελληνική κοινωνία το προσφυγικό και η συνεχιζόμενη ασφυξία στην οικονομία.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται τώρα ενώπιον της χάραξης της νέας στρατηγικής τους που με χρονικό ορίζονται το καλοκαίρι περιλαμβάνει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και των εκλογών μολονότι επισήμως διαψεύδονται.
Αν και αριθμητικά η συμπολίτευση δεν δείχνει να αντιμετωπίζει πρόβλημα, η πλειοψηφία των 153 δεν παύει να είναι εύθραυστη και υπό ορισμένες συνθήκες να υποστεί, μεσοπρόθεσμα, δοκιμασίες. Ύστερα όμως από τη συνεδρίαση της Τρίτης φαίνεται ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη πια να περιχαρακωθεί σε αυτήν και να εγκαταλείψει κάθε σχέδιο, ή και ελπίδα, διεύρυνσής της, όπως επεδίωκε μέχρι πρότινος. Από την άποψη αυτή, σημειώθηκε μια τομή πριν από πέντε ημέρες στη Βουλή καθώς διαπιστώθηκε καθαρά ότι η αντιπολίτευση -και εν προκειμένω η ΝΔ και τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου που βρίσκονταν εντός της ακτίνας βολής- κόβει πια τις γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το Μέγαρο Μαξίμου υπολόγιζε ότι μέσω αυτής της συζήτησης θα μπορούσε να αποκτήσει πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων που λόγω των άλλων μετώπων κινδύνευσε να χάσει το προηγούμενο διάστημα. Ωστόσο εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν πέτυχε όλους τους στόχους του. Αυτό συνέβη όχι μόνο διότι -πέραν της ανακοίνωσης για τη συγκρότησης εξεταστικής επιτροπής σχετικά με τα δάνεια στα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης- είχαν καλλιεργηθεί υψηλότερες προσδοκίες για αποκαλύψεις που δεν επαληθεύτηκαν. Επίσης, οι προτεραιότητες της κοινωνίας έχουν μεταβληθεί εντυπωσιακά και εκτός από το «θέαμα» στο πεδίο της διαπλοκής, οι πολίτες -όπως προκύπτει από τα ποιοτικά στοιχεία όλων των ερευνών- αγωνιούν περισσότερο για την πορεία της οικονομικής κατάστασης, τις νέες περικοπές και φόρους που έρχονται, την ανεργία και εντονότερα από κάθε άλλη φορά για τις παρενέργειες του προσφυγικού.
Το βασικό πολιτικό πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναγνωρίζουν στελέχη του, είναι ότι σταδιακά εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι ύστερα από 15 μήνες στην κυβέρνηση και ένα μακρύ διάστημα προηγουμένως χάνει το προβάδισμα. Η υποχώρηση αυτή αναμένεται να γίνει πιο εμφανής προσεχώς όταν θα χρειαστεί να νομοθετήσει και εφαρμόσει τα μέτρα που ακόμη συζητά με τους δανειστές αλλά και να δρομολογήσει τις νέες περικοπές ύψους περίπου 5,5 δις ευρώ για τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αυτό του στερεί τη δυνατότητα να προκαλέσει καινούριες πολιτικές συμμαχίες. Αντιθέτως, αφήνει χώρο στην αντιπολίτευση και δη την αξιωματική να οικοδομεί τη στρατηγική της «εναλλακτικής λύσης». Ακόμη κι αν αυτή η λύση εντάσσεται στο ίδιο μνημονιακό πλαίσιο, είναι εμφανές πλέον ότι ο Κ. Μητσοτάκης ρίχνει το βάρος του στην αποδόμηση της προσωπικής αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα και της συνολικής ικανότητας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Ως επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής η ΝΔ υποστηρίζει ότι «πρέπει να φύγει» η κυβέρνηση και να γίνουν εκλογές, μολονότι πέραν της σχετικής ρητορικής που απευθύνεται κατά κύριο λόγο στο εσωκομματικό ακροατήριο δεν πρόκειται να πάρει πρωτοβουλίες προς μια τέτοια κατεύθυνση. Ο κ. Μητσοτάκης, τηρώντας υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους, δεν παύει την ίδια ώρα να επιθυμεί την ολοκλήρωση του κυβερνητικού κύκλου του κ. Τσίπρα μαζί με τη φθορά που συνεπάγεται.
Ανάλογο, αν και σε σμίκρυνση, είναι πλέον το σκηνικό που επικρατεί τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και το Ποτάμι. Η διαφαινόμενη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδυναμώσει εντυπωσιακά, έως εξαφανίσει, τις φωνές περί συνεργασίας μαζί του. Αντιθέτως, οδηγεί σε αναζωπύρωση των ελπίδων ότι μπορεί να τελεσφορήσει το εγχείρημα περί τρίτου πόλου στο οποίο θα επαναπατριστεί και ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και η συνάντηση της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη πραγματοποιήθηκε στον απόηχο της συζήτησης στη Βουλή για την οποία κατέληξαν και οι δύο σε παρόμοια συμπεράσματα. Παρά τις ελπίδες τους ωστόσο τα προβλήματα είναι πολλά και δεν περιορίζονται μόνο είτε στην πλευρά του Ευάγγελου Βενιζέλου, είτε του Γώργου Παπανδρέου.
Αν πάντως βάρυνε κάτι και στην απόφαση να αναζητήσουν το δικό τους δρόμο, αυτό ήταν και η διαπίστωση ότι δεν πρόκειται να διαρραγεί η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ώστε να προκύψει μια καινούρια πολιτική ισορροπία. Ο Π. Καμμένος κατέστησε σαφές από πλευράς του ότι δεν εγκαταλείπει το κυβερνητικό σκάφος σε καμία περίπτωση, ούτε καν με το θέμα του κ. Μουζάλα, αν και η αλήθεια είναι ότι μια πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ θα το επιθυμούσε διακαώς.
Τα μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης κλείδωσε λοιπόν η ανανέωση της «μέχρι τέλους» συνεργασίας των νυν κυβερνητικών εταίρων. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο κ. Μητσοτάκης θα περιμένει τις εκλογές, οψέποτε γίνουν, με στόχο να είναι επικεφαλής του πρώτου κόμματος και κατα συνέπεια ο επόμενος πρωθυπουργός ενώ οι ενδιάμεσοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια επιβίωσης προκειμένου να αποτελέσουν τον μπαλαντέρ κατά την αλλαγή πολιτικής σελίδας.
Αυτό που μένει τώρα να φανεί είναι η αντοχή της σημερινής κυβέρνησης. Το γεγονός ότι τον Ιούνιο θα πρέπει να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο με τα νέα μέτρα για το 2017-18, τροφοδοτεί εισηγήσεις για εκλογικό αιφνιδιασμό πριν αποκρυσταλλωθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Άλλωστε το τέλος Μαϊου προσδιορίστηκε ο χρόνος που η εξεταστική επιτροπή θα δώσει το πόρισμά της το οποίο ελπίζεται ότι θα πλήξει καίρια τις προσπάθειες παλλινόρθωσης του «παλαιού πολιτικού συστήματος». Παράλληλα το ίδιο χρονικό διάστημα επιδιώκεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες. Συνδυαστικά όλα αυτά, συνθέτουν ένα εφεδρικό πλαίσιο στην περίπτωση που αποφασιστούν εκλογές με φόντο ένα "νέο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο" και δεν επιλεγεί η πιο παραδοσιακή τακτική της προσπάθειας για εξάντληση της τετραετίας...
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratianews.gr
Τόσο η κυβέρνηση όσο και τα κόμματα της αντιπολίτευσης βρίσκονται τώρα ενώπιον της χάραξης της νέας στρατηγικής τους που με χρονικό ορίζονται το καλοκαίρι περιλαμβάνει όλα τα ενδεχόμενα, ακόμη και των εκλογών μολονότι επισήμως διαψεύδονται.
Αν και αριθμητικά η συμπολίτευση δεν δείχνει να αντιμετωπίζει πρόβλημα, η πλειοψηφία των 153 δεν παύει να είναι εύθραυστη και υπό ορισμένες συνθήκες να υποστεί, μεσοπρόθεσμα, δοκιμασίες. Ύστερα όμως από τη συνεδρίαση της Τρίτης φαίνεται ότι η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη πια να περιχαρακωθεί σε αυτήν και να εγκαταλείψει κάθε σχέδιο, ή και ελπίδα, διεύρυνσής της, όπως επεδίωκε μέχρι πρότινος. Από την άποψη αυτή, σημειώθηκε μια τομή πριν από πέντε ημέρες στη Βουλή καθώς διαπιστώθηκε καθαρά ότι η αντιπολίτευση -και εν προκειμένω η ΝΔ και τα κόμματα του ενδιάμεσου χώρου που βρίσκονταν εντός της ακτίνας βολής- κόβει πια τις γέφυρες με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το Μέγαρο Μαξίμου υπολόγιζε ότι μέσω αυτής της συζήτησης θα μπορούσε να αποκτήσει πάλι την πρωτοβουλία των κινήσεων που λόγω των άλλων μετώπων κινδύνευσε να χάσει το προηγούμενο διάστημα. Ωστόσο εκ του αποτελέσματος φαίνεται ότι δεν πέτυχε όλους τους στόχους του. Αυτό συνέβη όχι μόνο διότι -πέραν της ανακοίνωσης για τη συγκρότησης εξεταστικής επιτροπής σχετικά με τα δάνεια στα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης- είχαν καλλιεργηθεί υψηλότερες προσδοκίες για αποκαλύψεις που δεν επαληθεύτηκαν. Επίσης, οι προτεραιότητες της κοινωνίας έχουν μεταβληθεί εντυπωσιακά και εκτός από το «θέαμα» στο πεδίο της διαπλοκής, οι πολίτες -όπως προκύπτει από τα ποιοτικά στοιχεία όλων των ερευνών- αγωνιούν περισσότερο για την πορεία της οικονομικής κατάστασης, τις νέες περικοπές και φόρους που έρχονται, την ανεργία και εντονότερα από κάθε άλλη φορά για τις παρενέργειες του προσφυγικού.
Το βασικό πολιτικό πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως αναγνωρίζουν στελέχη του, είναι ότι σταδιακά εμπεδώνεται η πεποίθηση ότι ύστερα από 15 μήνες στην κυβέρνηση και ένα μακρύ διάστημα προηγουμένως χάνει το προβάδισμα. Η υποχώρηση αυτή αναμένεται να γίνει πιο εμφανής προσεχώς όταν θα χρειαστεί να νομοθετήσει και εφαρμόσει τα μέτρα που ακόμη συζητά με τους δανειστές αλλά και να δρομολογήσει τις νέες περικοπές ύψους περίπου 5,5 δις ευρώ για τα αμέσως επόμενα χρόνια. Αυτό του στερεί τη δυνατότητα να προκαλέσει καινούριες πολιτικές συμμαχίες. Αντιθέτως, αφήνει χώρο στην αντιπολίτευση και δη την αξιωματική να οικοδομεί τη στρατηγική της «εναλλακτικής λύσης». Ακόμη κι αν αυτή η λύση εντάσσεται στο ίδιο μνημονιακό πλαίσιο, είναι εμφανές πλέον ότι ο Κ. Μητσοτάκης ρίχνει το βάρος του στην αποδόμηση της προσωπικής αξιοπιστίας του κ. Τσίπρα και της συνολικής ικανότητας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει τα προβλήματα. Ως επιστέγασμα αυτής της στρατηγικής η ΝΔ υποστηρίζει ότι «πρέπει να φύγει» η κυβέρνηση και να γίνουν εκλογές, μολονότι πέραν της σχετικής ρητορικής που απευθύνεται κατά κύριο λόγο στο εσωκομματικό ακροατήριο δεν πρόκειται να πάρει πρωτοβουλίες προς μια τέτοια κατεύθυνση. Ο κ. Μητσοτάκης, τηρώντας υψηλούς αντιπολιτευτικούς τόνους, δεν παύει την ίδια ώρα να επιθυμεί την ολοκλήρωση του κυβερνητικού κύκλου του κ. Τσίπρα μαζί με τη φθορά που συνεπάγεται.
Ανάλογο, αν και σε σμίκρυνση, είναι πλέον το σκηνικό που επικρατεί τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και το Ποτάμι. Η διαφαινόμενη υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει αποδυναμώσει εντυπωσιακά, έως εξαφανίσει, τις φωνές περί συνεργασίας μαζί του. Αντιθέτως, οδηγεί σε αναζωπύρωση των ελπίδων ότι μπορεί να τελεσφορήσει το εγχείρημα περί τρίτου πόλου στο οποίο θα επαναπατριστεί και ένα σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γι' αυτό και η συνάντηση της Φώφης Γεννηματά και του Σταύρου Θεοδωράκη πραγματοποιήθηκε στον απόηχο της συζήτησης στη Βουλή για την οποία κατέληξαν και οι δύο σε παρόμοια συμπεράσματα. Παρά τις ελπίδες τους ωστόσο τα προβλήματα είναι πολλά και δεν περιορίζονται μόνο είτε στην πλευρά του Ευάγγελου Βενιζέλου, είτε του Γώργου Παπανδρέου.
Αν πάντως βάρυνε κάτι και στην απόφαση να αναζητήσουν το δικό τους δρόμο, αυτό ήταν και η διαπίστωση ότι δεν πρόκειται να διαρραγεί η συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ ώστε να προκύψει μια καινούρια πολιτική ισορροπία. Ο Π. Καμμένος κατέστησε σαφές από πλευράς του ότι δεν εγκαταλείπει το κυβερνητικό σκάφος σε καμία περίπτωση, ούτε καν με το θέμα του κ. Μουζάλα, αν και η αλήθεια είναι ότι μια πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ θα το επιθυμούσε διακαώς.
Τα μεσάνυχτα της περασμένης Τρίτης κλείδωσε λοιπόν η ανανέωση της «μέχρι τέλους» συνεργασίας των νυν κυβερνητικών εταίρων. Στο αντίπαλο στρατόπεδο, ο κ. Μητσοτάκης θα περιμένει τις εκλογές, οψέποτε γίνουν, με στόχο να είναι επικεφαλής του πρώτου κόμματος και κατα συνέπεια ο επόμενος πρωθυπουργός ενώ οι ενδιάμεσοι κάνουν την ύστατη προσπάθεια επιβίωσης προκειμένου να αποτελέσουν τον μπαλαντέρ κατά την αλλαγή πολιτικής σελίδας.
Αυτό που μένει τώρα να φανεί είναι η αντοχή της σημερινής κυβέρνησης. Το γεγονός ότι τον Ιούνιο θα πρέπει να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο με τα νέα μέτρα για το 2017-18, τροφοδοτεί εισηγήσεις για εκλογικό αιφνιδιασμό πριν αποκρυσταλλωθούν νέοι πολιτικοί συσχετισμοί. Άλλωστε το τέλος Μαϊου προσδιορίστηκε ο χρόνος που η εξεταστική επιτροπή θα δώσει το πόρισμά της το οποίο ελπίζεται ότι θα πλήξει καίρια τις προσπάθειες παλλινόρθωσης του «παλαιού πολιτικού συστήματος». Παράλληλα το ίδιο χρονικό διάστημα επιδιώκεται να ολοκληρωθεί η διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες. Συνδυαστικά όλα αυτά, συνθέτουν ένα εφεδρικό πλαίσιο στην περίπτωση που αποφασιστούν εκλογές με φόντο ένα "νέο πολιτικό και κοινωνικό τοπίο" και δεν επιλεγεί η πιο παραδοσιακή τακτική της προσπάθειας για εξάντληση της τετραετίας...
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση