Eftychis Vardoulakis Ήταν η νύχτα 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945 οταν 800 βρετανικά και αμερικάνικα αεροπλάνα βομβάρδισαν την Δρέσδη, σε μια...
Eftychis Vardoulakis
Ήταν η νύχτα 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945 οταν 800 βρετανικά και αμερικάνικα αεροπλάνα βομβάρδισαν την Δρέσδη, σε μια απο τις πιο σκληρές πράξεις του Β´ΠΠ.
Η Δρέσδη δεν ειχε καμια απολύτως στρατιωτική σημασία. Δεν ειχε καν στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η επίθεση εγινε καθαρά για λόγους αντεκδίκησης και για να καμφθεί το ηθικό των Γερμανών πολιτών που εξακολουθούσαν να στηρίζουν το ναζιστικό καθεστώς, ακομα και οταν η ήττα του ειχε δρομολογηθεί. Αν και η αποφαση και η ευθυνη υλοποίησης ανήκε στους δυτικούς συμμάχους, την επίθεση την ήθελαν και οι σοβιετικοί ωστε να υπάρξει ενα χτύπημα στα μετοπισθεν της Βέρμαχτ και να διευκολυνθεί η δικη τους προέλαση.
Τα αποτελέσματα του βομβαρδισμού ηταν τραγικά. Γύρω στις 25χιλ πολίτες σκοτώθηκαν επιτόπου. Το 1/3 των σπιτιών και το 90% του ιστορικού κέντρου και των μνημείων της πόλης ισοπεδώθηκε. Χιλιάδες πτωματα κάηκαν μαζικά σε κεντρικές πλατείες για να αποφευχθούν επιδημίες καθώς ηταν αδύνατον να ταφούν.
71 χρονια μετα δεν χωράει αμφιβολία οτι ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν έγκλημα. Οσο και αν οι σύμμαχοι ειχαν υποφέρει απο την επιθετικότητα των ναζί (το Κόβεντρι και το Λονδίνο π.χ. ειχαν ηδη δεχτεί πολυημερους βομβαρδισμούς), το χρονικό σημείο του πολέμου, η ένταση της επίθεσης και η μηδενική στρατιωτική της σημασια, συνομολογούν σε αυτο.
Οι αντιδρασεις μετα το βομβαρδισμό ηταν πολλες. Ο Τσωρτσιλ, αν και πιθανότατα ηταν ο εμπνευστής της επίθεσης, ειπε οτι η τακτική των βομβαρδισμών των γερμανικών πόλεων θα έπρεπε να αναθεωρηθεί. Πολλοί άλλοι εντός Βρετανίας επισης επέκριναν την αποφαση.
Αρκετά χρονια μετα ξεκίνησαν οι κινησεις συμφιλίωσης, με σημαντικότερη την αδελφοποίηση του Κόβεντρι και της Δρέσδης, των δυο πόλεων που αποτέλεσαν στόχους μεγάλων βομβαρδισμών.
Η Δρέσδη ανοικοδομηθηκε μεσα στις επόμενες 10ετιες. Ολα τα εμβληματικά της κτίρια ξαναχτίστηκαν οπως ηταν πριν το βομβαρδισμό, πολλα εκ των οποιων με τη συνδρομή και των χωρών που συμμετείχαν στην καταστροφη τους.
Ήταν η νύχτα 13 προς 14 Φεβρουαρίου 1945 οταν 800 βρετανικά και αμερικάνικα αεροπλάνα βομβάρδισαν την Δρέσδη, σε μια απο τις πιο σκληρές πράξεις του Β´ΠΠ.
Η Δρέσδη δεν ειχε καμια απολύτως στρατιωτική σημασία. Δεν ειχε καν στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Η επίθεση εγινε καθαρά για λόγους αντεκδίκησης και για να καμφθεί το ηθικό των Γερμανών πολιτών που εξακολουθούσαν να στηρίζουν το ναζιστικό καθεστώς, ακομα και οταν η ήττα του ειχε δρομολογηθεί. Αν και η αποφαση και η ευθυνη υλοποίησης ανήκε στους δυτικούς συμμάχους, την επίθεση την ήθελαν και οι σοβιετικοί ωστε να υπάρξει ενα χτύπημα στα μετοπισθεν της Βέρμαχτ και να διευκολυνθεί η δικη τους προέλαση.
Τα αποτελέσματα του βομβαρδισμού ηταν τραγικά. Γύρω στις 25χιλ πολίτες σκοτώθηκαν επιτόπου. Το 1/3 των σπιτιών και το 90% του ιστορικού κέντρου και των μνημείων της πόλης ισοπεδώθηκε. Χιλιάδες πτωματα κάηκαν μαζικά σε κεντρικές πλατείες για να αποφευχθούν επιδημίες καθώς ηταν αδύνατον να ταφούν.
71 χρονια μετα δεν χωράει αμφιβολία οτι ο βομβαρδισμός της Δρέσδης ήταν έγκλημα. Οσο και αν οι σύμμαχοι ειχαν υποφέρει απο την επιθετικότητα των ναζί (το Κόβεντρι και το Λονδίνο π.χ. ειχαν ηδη δεχτεί πολυημερους βομβαρδισμούς), το χρονικό σημείο του πολέμου, η ένταση της επίθεσης και η μηδενική στρατιωτική της σημασια, συνομολογούν σε αυτο.
Οι αντιδρασεις μετα το βομβαρδισμό ηταν πολλες. Ο Τσωρτσιλ, αν και πιθανότατα ηταν ο εμπνευστής της επίθεσης, ειπε οτι η τακτική των βομβαρδισμών των γερμανικών πόλεων θα έπρεπε να αναθεωρηθεί. Πολλοί άλλοι εντός Βρετανίας επισης επέκριναν την αποφαση.
Αρκετά χρονια μετα ξεκίνησαν οι κινησεις συμφιλίωσης, με σημαντικότερη την αδελφοποίηση του Κόβεντρι και της Δρέσδης, των δυο πόλεων που αποτέλεσαν στόχους μεγάλων βομβαρδισμών.
Η Δρέσδη ανοικοδομηθηκε μεσα στις επόμενες 10ετιες. Ολα τα εμβληματικά της κτίρια ξαναχτίστηκαν οπως ηταν πριν το βομβαρδισμό, πολλα εκ των οποιων με τη συνδρομή και των χωρών που συμμετείχαν στην καταστροφη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση