Τσιμτσιλή για capital controls: "Με σόκαρε η εικόνα με τα άδεια ράφια"

Η Σταματίνα Τσιμτσιλή μίλησε στο περιοδικό ΕΓΩ! Weekly για τη χρονιά που έφυγε και όσα κρατάει από το 2015. Το 2015 τι γεύση σού άφησε...

Η Σταματίνα Τσιμτσιλή μίλησε στο περιοδικό ΕΓΩ! Weekly για τη χρονιά που έφυγε και όσα κρατάει από το 2015.
Το 2015 τι γεύση σού άφησε;
Σε προσωπικό επίπεδο θα ήμουν αχάριστη και αγνώμων αν έλεγα ότι το 2015 δεν ήταν καλό μαζί μου ή, τέλος πάντων, δεν μου έφερε πολύ όμορφα πράγματα. Όμως, δεν σου κρύβω ότι μου άφησε και μια πικρή γεύση με όλη αυτή την οικονομική, κοινωνική και πολιτική κατάσταση πoυ ζήσαμε με τις κλειστές τράπεζες, τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ και γενικά με έκανε να συνειδητοποιήσω για ακόμα μία φορά ότι η ζωή και η καθημερινότητά μας μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη. Οπότε μπορώ να σου πω ότι το 2015 φεύγει με μια γλυκόπικρη γεύση. Από τη μία έχω τη γεύση της ευτυχίας, γιατί είμαι με τα κοριτσάκια μου, την οικογένειά μου, η δουλειά μου πάει πολύ καλά, έχω δίπλα μου τον άνθρωπό μου και νιώθω πολύ όμορφα μαζί του... Όμως από την άλλη είναι σαν να κοιτάς το δέντρο και να χάνεις το δάσος, γι' αυτό και δεν μπορώ να σου πω ότι δεν αγχώνομαι και δεν ανησυχώ με όλα αυτά που ζήσαμε. Εύχομαι πραγματικά το 2015 να πάρει μαζί του και όλη αυτή την απαισιοδοξία και την κατήφεια που το σημάδεψε σε κοινωνικό επίπεδο.
Κάνοντας έναν απολογισμό, τι άλλο σου έμεινε στη μνήμη;
Με σόκαρε η εικόνα με τα άδεια ράφια. Αλλά και οι ουρές στις τράπεζες, όπου οι συνταξιούχοι περίμεναν με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους. Και βέβαια όλη αυτή η εξέλιξη του προσφυγικού που την είδα με τα ίδια μου τα μάτια γιατί μία φορά το χρόνο πηγαίνω στη Λέσβο επειδή έχω ένα τάμα και ανάβω ένα κεράκι στον Ταξιάρχη. Η εικόνα των προσφύγων, που μόλις είχαν φτάσει με βάρκες στις ακτές του νησιού, να περπατούν στη μέση του πουθενά με συγκλόνισε. Αντίστοιχα μπορώ να σου πω ότι με συγκλόνισαν και όμορφες εικόνες, όπως αυτή της μεγάλης μου κόρης που μπορεί πλέον να μιλά και επικοινωνεί μαζί μας ή της μικρής μου να κάνει τα πρώτα της βήματα... Οι κόρες μου με γεμίζουν χαρά και συγκίνηση.
Από το 2016 τι περιμένεις, τι εύχεσαι;
Να είναι καλά η οικογένειά μου, οι άνθρωποί μου να έχουν την υγεία τους, γιατί αυτό είναι το πιο σημαντικό. Να είμαστε καλά με τον Θέμη, αγαπημένοι, να βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν και να γίνονται υπέροχοι άνθρωποι. Σε επαγγελματικό επίπεδο θα ήθελα να συνεχίσουμε έτσι όμορφα και γλυκά όπως τώρα να κρατάμε καλή παρέα στον κόσμο. Σε γενικότερο επίπεδο εύχομαι να επιστρέψει η ποιότητα ζωής που απολαμβάναμε, όπως και το χαμόγελο που είχαμε όταν ξυπνούσαμε το πρωί γιατί είμαστε Έλληνες και νιώθω ότι είναι αυτό που μας έχει λείψει περισσότερο. Παντού υπάρχει διάχυτη μια απαισιοδοξία, μια μιζέρια, μια κατήφεια που εύχομαι να φύγει. Ας δούμε το φως στο τούνελ, ας ονειρευτούμε ξανά.