Άννα Συνοδινού (Μερικά άγνωστα)

Γράφει ο  Μιχαήλ Στρατουδάκης. Η Μεγάλη Κυρία του Θεάτρου Άννα Συνοδινού – Μαρινάκη (21 Νοεμβρίου 1927— 7 Ιανουαρίου 2016), Ηθοποιός, Πολ...

Γράφει ο Μιχαήλ Στρατουδάκης.

Η Μεγάλη Κυρία του Θεάτρου Άννα Συνοδινού – Μαρινάκη (21 Νοεμβρίου 1927— 7 Ιανουαρίου 2016), Ηθοποιός, Πολιτικός και Συγγραφέας, έφυγε από κοντά μας υλικώς γιατί στην μνήμην μας θα είναι πάντα Αιώνια και Λαμπερή και Διδακτική και Ασυναγώνιστη, και Ευγενική,μέσα από το υπέρλαμπρον παρελθόν της, προσφορά στον Πνευματικόν Πολιτισμόν. Είχε ανάμειξην και στην Πολιτικήν, εκλεγείσα Βουλεύτρια Α' Περιφερείας Αθηνών και χρηματήσασα Υφυπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών, Δημοτική Σύμβουλος με τον ΄Εβερτ και Πρόεδρος Τμήμα­τος Γυναικείων θεμάτων τουΚόμματος της «Νέας Δημο­κρατίας». Θρηνεί ο κόσμος της Τέχνης και του Πολιτισμού, αλλά και η Αμοργός, που έχασε την Αρχόντισσά της.

Γεννήθηκε στο Λουτράκι Κορινθίας. Κατά­γεται από την Αμοργόν, όπου γεννήθηκαν οι γονείς της Ιωάννης και Ιωάννα Συνοδινού και ήταν το τελευταίον από τα οκτώ παιδιά της οικογενείας. Θεωρούσε ευτυχή την ημερομηνίαν γεννήσεώς της, γιατί εκείνην την Ημέραν εορτάζει η Προστάτιδα της Αμοργού Παναγία η Χοζοβιώτισσα και μονίμως έκανε μνείαν περί αυτού.

Το 1949 τε­λείωσε τις θεατρικές σπουδές της με άριστα στην Δρα­ματικήν Σχολήν του ΕθνικούΘεάτρου και έκτοτε δημιούργησε λαμπρήν καλλιτεχνικήν σταδιοδρομίαν, που την κατέστησε γνωστήν και στο εξωτερικόν. ΄Επαιξε με την Μα­ρίκα Κοτοπούλη, την Κυβέλη, την Κατίνα Παξινούκαι συ­νέχισε με την υπέροχη παρουσία της την παράδοση του Νεοελληνικού θεάτρου στο Εθνικόνθέατρον, στο Κρατικόν Θέατρον Βορείου Ελλάδος, στο Ωδείον Ήρώδου Αττικού και σε όλα ταΑρχαία θέατρα της Ελλάδος και της Κύπρου. Έλαβε μέρος σε διεθνή θεατρικά φεστιβάλ όπωςΓαλλία, Ιταλία, Γιουγκοσλαβία και τίμησε το όνομα της Ελλάδος. Διακρίθηκε σε ερμηνεία ηρωίδωντου κλασσικού δραματολογίου, όπως π,χ. Αντιγόνη, Ηλέκτρα, Ιφιγένεια, Ανδρομάχη,Κλυταιμνήστρα, Πολυξένη, Κλεοπάτρα Ιουλιέττα, Δεισδαιμόνα, Τρισεύγενη, Σύβιλα κ.ά. Το1965 ίδρυσε την «Ελληνική Σκηνή—΄Αννας Συνοδινού» και ο ΕΟΤ, σε αναγνώριση της αξίαςτης και της προσφοράς της στην παγκόσμια προβολή της καλλιτεχνικής Ελλάδος της παρεχώρησε το «Θέατρο Λυκαβηττού» για 20 χρόνια .

Τον Σεπτέμβριον του 1967, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το στρατιωτικόν καθεστώς διέκοψε τιςεμφανίσεις της στην Σκηνή και υπερασπίστηκε με δηλώσεις της από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του BBC «Ντόυτσε Βέλλε» τους εξόριστους και φυλακισμένους αγωνιστές,καταδικάζοντας θαρραλέα το ανελεύθερον καθεστώς της στρατιωτικής χούντας. Είχε ενεργόνσυμμετοχήν σε αντιστασιακές οργανώσεις. Η δικτατορία της στέρησε διαβατήριο και τηνείχε μόνιμον στόχο της.

Το 1974 μετά την μεταπολίτευση, ανταποκρίθηκε στην πρόταση του Κωνσταντίνου Καραμανλήκαι έθεσε, υποψηφιότητα στον συνδυασμόν της «Νέας Δημοκρατίας» Α ' Περιφερείας Αθηνών.Εξελέγη Βουλευτής το 1974, 1977 και 1981. Το 1977 έγινε Υφυπουργός ΚοινωνικώνΥπηρεσιών. Ως Υφυπουργός ίδρυσε 130 παιδικούς σταθμούς, πρότεινε την αναμόρφωση τηςνομοθεσίας για την προστασία των αναπήρων και των υπερηλίκων και για την προστασίαντης μητρότητος, Εισηγήθηκε ευεργετικά μέτρα για την καλλιτεχνικήν παιδείαν και τηνασφαλιστικήν - συνταξιοδοτικήν προστασίαν των καλλιτεχνών.

Είχε αναπτύξει μεγάλην δραστηριότητα στον τομέα των Γυναικείων θεμάτων και στο Σύνταγματου 1975, μαζί με άλλους Βουλευτές της «Ν.Δ.», πρότεινε την Ισότητα μεταξύ ανδρών καιγυναικών. Επίσης εργάσθηκε για θέματα κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου.

Έχει τιμηθεί δύο φορές, 1) με το επαμειβόμενον έπαθλον «Μαρίκας Κοτοπούλη», 2) με την ειδικήνδιάκρισην «Μεταλλίου Λουΐτζι Πιραντέλλο», 3) με τα παράσημα, α) «Χρυσός Σταυρός τουΤάγματος της Ευποιίας της Ελλάδος», β) Παράσημον των «Κέδρων του Λιβάνου», γ)Παράσημον των «Ιπποτών της Ιταλικής Δη­μοκρατίας» και δ) Παράσημον του «Ντάνεμπρου τηςΔα­νίας».
Ομιλεί Αγγλικά.

Το ενδιαφέρον της για την πατρίδα των γονέων της Αμορ­γόν όπου και υπερηφάνως απεκάλη δικήν της και εσεμνύνετο ότι ήτο Αμοργίνη, ήταν μεγάλο. Στην Παλαιστίνην ότε ευρέθη θέλησε να δει την περιοχήν Χόζοβα απ’ όπου η προσωνυμία της Παναγίας στην Αμοργόν. Μας περιέγραφε ότι συνήντησε ένα άγριον τοπίον στο οποίον δεν πήγε κοντά. Πάντοτε φρόντιζε γιατην επίλυσην των ζωτικών προβλημάτων της Αμοργού. Επί πολλά έτη, μαζί με τα αδέλφια της,διέθεταν κατ’ έτος οικονομικόν βραβείον στους τρεις πρώτους μαθητές — μαθήτριες τουΔημοτι­κού Σχολείου Λαγκάδας, στην μνήμη των γονέων τους. ΄

Από το 1982 η ΄Αννα Συνοδινού θέσπισε το «Συνοδίνειο Επα­θλο Γραμμάτων και Τεχνώνσπουδάζουσας Νεολαίας Αμοργού».

Αθλοθέτησε τρείς διαγωνισμούς μεταξύ των μαθητών μέσω του Συνδέσμου Αμοργίνων και τα έργα όλων εξεδόθησαν με δαπάνες της σε τρία διαφορετικά βιβλία.

Είναι έγγαμος με τον Γεώργιον Μαρινάκην, κα­πνέμπορον και παλαιόν πρωταθλητήν του κλασσικού αθλη­τισμού. Έχασε τρία παιδιά στο καθήκον επί σκηνής.

Είναι μέλος του «Συνδέσμου Αμοργίνων» του πρώτου πατριωτικού Σωματείου του Νησιού, το οποίον της απένειμε το 1981,το μετάλλιον της Ογδοηκοντετηρίδος του, εις ένδειξην ευγνωμοσύ­νηςγια τις υπηρεσίες που προσέφερε προς την Αμοργόν, ως διακεκριμένη καλλιτέχνις και τίμησε διεθνώςτην Πα­τρίδα, ως Βουλευτίνα και Υπουργός ενδιαφερθείσα για την συνέχισην των εργασιών της ΜΟΜΑ (οδοποιία "Αμοργού) και την επάνδρωσην των ιατρείων του Νησιού με στρατιώ­τες—ιατρούς δι’ ενεργειών προς το Υπουργείον Εθνικής Αμύνης. Πολλές φορές μεσολάβησε για αποστολήν ελικο­πτέρου ή και αντιτορπιλικού για παραλαβή και μεταφορά ασθενών. Μετέβη ακόμη και στην κλίνηασθενών Αμοργια­νών και έχει προσφέρει και άλλες πολύτιμες υπηρεσίες της προς το νησί τηςκαταγωγής της.

Αποδέχθηκε πρότασην της τοπικής εφημερίδος «ΑΜΟΡΓΙΑΝΑ ΝΕΑ», για κατάργησην υπαγωγής της Αμοργού στις άγονες γραμμές, όπερ και επετεύχθη ως και την περιστολήν των αμοιβών στους εφοπλιστές, με τις άδειες σκοπιμότητος οι οποίες επεβέρυναν υπερμέτρως το Δημόσιον.

Σήμερα όλοι με πόνον ψυχής αποχαιρετούμεν την μεγάλην και αγαπητήν μας Συμπατριώτισσα ΑΝΝΟΥΛΑΝ.