Από τον Διονύση Σταμάτη. Τώρα το χειμώνα κάθε πρωί μαζεύει τις ψίχες από το ψωμί όταν κόβει δύο φέτες για να τις φάει πίνοντας το τσάι...
Τώρα το χειμώνα κάθε πρωί μαζεύει τις ψίχες από το ψωμί όταν κόβει δύο φέτες για να τις φάει πίνοντας το τσάι του. Βγαίνει έξω στο μπαλκόνι και με προσοχή τις τοποθετεί στο στηθαίο για να έρθουν τα σπουργίτια και να τις φάνε. Είναι δύσκολο να βρούνε τροφή με τέτοιο καιρό. Κρύβεται πίσω από το παράθυρο για να μη τον δουν και τρομάξουν και φύγουν, και περιμένει. Σε λίγο καταφθάνουν , τρώνε με λαιμαργία και τιτιβίσματα τη λιγοστή τροφή κι αυτός νιώθει ικανοποίηση. Θυμώνει (δε γνωρίζει τη θεωρία της εξέλιξης) διότι αυτές οι σκηνές του θυμίζουν το καυγά των πολιτικών στα πρωινάδικα της τηλεόρασης, κι έτσι βάζει περισσότερες ψίχες στο μπαλκόνι για ναταϊστούν όλα χωρίς να υπάρχουν έριδες. Τότε όμως ήρθαν ξαφνικά δυο δεκαοχτούρες , έδιωξαν τα σπουργίτια κι έφαγαν όλα τα τρίματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση