Στο χείλος του γκρεμού οδηγείται πάλι η χώρα μας εν μέσω έντονων πολιτικών διεργασιών αλλά και σημαντικών (πλην όμως αθέατων για εμάς) με...
Για τη γερμανική κοινή γνώμη οι προτεραιότητες έχουν αλλάξει εντυπωσιακά και η επικαιρότητα κατακλύζεται από άλλα θέματα. Αρχικά η επανεκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εδραίωσε τη βεβαιότητα ότι το μνημονιακό πρόγραμμα θα εφαρμοστεί πια χωρίς κραδασμούς. Στη συνέχεια ήρθαν άλλα, μεγάλα, προβλήματα να ρίξουν τη σκιά τους πάνω στο γερμανικό ορίζοντα. Αυτή τη στιγμή έχουν ανοίξει επικίνδυνα μέτωπα όπως το προσφυγικό και η τρομοκρατία ενώ επικρατεί μεγάλη ένταση στις σχέσεις με την Πολωνία (με ο,τι αυτό συνεπάγεται για την όξυνση του αντιγερμανισμού και την αναβίωση οδυνηρών συνδρόμων) και αυξάνεται διαρκώς η ανησυχία για τη Γαλλία και τη στάση της Βρετανίας ενόψει της απειλής του Brexit.
Τέτοια πολλαπλή πίεση έχουν να υποστούν οι Γερμανοί εδώ και δεκαετίες. Μπροστά σε όλα αυτά η Ελλάδα έχει μεταβληθεί για εκείνους σε μια παρονυχίδα έστω κι αν εδώ φουντώνει πάλι η πολιτική και κοινωνική αβεβαιότητα εξαιτίας των αδιεξόδων στην εφαρμογή του τρίτου μνημονίου. Ο μέσος Γερμανός, που είδε να λαμβάνει και μια σημαντική αύξηση στο μισθό ή τη σύνταξή του, πλέον δεν ασχολείται κυριολεκτικά με το τι συμβαίνει στην χώρα μας.
Για όσους παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς την κατάσταση και γνωρίζουν καλά την ψυχολογία του Βερολίνου, αυτή η συγκυρία θα ήταν ιδανική αν όχι η μοναδική, από τότε που ξέσπασε η κρίση, για να ασκηθεί έντονη και πραγματική διαπραγματευτική πίεση από μια χώρα όπως η Ελλάδα. Με δεδομένο ακόμη και τον συμβιβασμό του περασμένου καλοκαιριού, ο φόβος μιας γενικότερης ανάφλεξης έχει μεταβάλει τώρα τα δεδομένα στην ευρωπαϊκή αρένα και η απειλή αναζωπύρωσης ενός ακόμη μετώπου αποτελεί το μόνο εργαλείο που θα μπορούσε να επηρεάσει την έως τώρα άκαμπτη στάση του γερμανικού πολιτικού συστήματος.
Όπως δεν το έκανε όμως το 2010, στις συνθήκες εκείνης της περιόδου, ο Γιώργος Παπανδρέου, δεν δείχνει διατεθειμένος να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο και ο Αλέξης Τσίπρας. Η γενική κατεύθυνση παραμένει η ίδια, γεγονός που επιτρέπει στο Βερολίνο να διαχειριστεί ευκολότερα τους άλλους εφιάλτες του και στον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε να επανέρχεται σκληρότερος και κυνικότερος όπως έδειξε και η στάση του στο Νταβός.
Από τη στιγμή που δεν νιώθει καμιά ουσιαστική απειλή από την Ελλάδα, η πάση θυσία εφαρμογή του οικονομικού προγράμματος συνεχίζει να αποτελεί αυτονόητη επιλογή για τη γερμανική κυβέρνηση. Επιπλέον, ως «λύκος» ο κ. Σόιμπλε ξαναζεσταίνει τα σενάρια καταστροφής για να πιέσει, εκείνος, την ελληνική κυβέρνηση ώστε να δεχτεί όλα τα νέα σκληρά ασφαλιστικά και δημοσιονομικά μέτρα. Όπως και το καλοκαίρι τα περί grexit είναι βέβαια μια μπλόφα στην οποία είχε παγιδευτεί η κυβέρνηση Τσίπρα. Γι αυτό και προβάλλεται το εναλλακτικό σενάριο περί time out ή παραμένει μισάνοικτο το συρτάρι με το σχέδιο για αλλαγή των συνθηκών ώστε να επιτρέπεται η πτώχευση κράτους εντός του ευρώ.
Δυστυχώς φαίνεται ότι αυτά δεν είναι τα μοναδικά όπλα -την ώρα που εσωτερικά η Γερμανία βράζει και η εικόνα της είναι αναντίστοιχη με αυτήν που παρουσιάζεται προς τα έξω- που χρησιμοποιεί ο κ. Σόιμπλε για να διασώσει τη «γερμανική Ευρώπη». Μολονότι δείχνει ότι εκνευρίζεται, με τη φράση «είναι η εφαρμογή, ανόητε!» να ξεπερνά κάθε προηγούμενο, εκμεταλλεύεται και τις μεγάλες, αναπόφευκτες ίσως, καθυστερήσεις της κυβέρνησης στην υλοποίηση των συμφωνιών που μεταθέτουν την έναρξη της συζήτησης για το χρέος και καταπονούν διαρκώς περισσότερο την ελληνική κοινωνία.
Αν είχαν προχωρήσει όλες οι αλλαγές εντός το 2015, το κλίμα θα ήταν τώρα διαφορετικό. Όμως οι εσωκομματικές συνθήκες στον ΣΥΡΙΖΑ και η επιλογή της ηγεσίας του για σαλαμοποίηση των μέτρων ώστε να καταστούν πιο εύπεπτα, είχαν ως αποτέλεσμα να κυλήσει πολύτιμος χρόνος, να εκλεγεί τελικά αρχηγός στη ΝΔ, ως αουτσάιντερ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και να επηρεαστούν οι συσχετισμοί.
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι τώρα οι δανειστές θα αυξομειώνουν την πίεση προς την κυβέρνηση ανάλογα με το σχεδιασμό τους για τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Είναι προφανές άλλωστε ότι ούτε ο νέος πρόεδρος της ΝΔ επιθυμεί επίσπευσή τους πριν εδραιωθεί εσωκομματικά και διαμορφώσει το δικό του αξιόπιστο κυβερνητικό πρόγραμμα.
Αστάθμητο παράγοντα αποτελούν οι κοινωνικές αντιδράσεις που έχουν αρχίσει μεν να πυκνώνουν αλλά μέχρι στιγμής δεν δείχνουν ικανές να πλήξουν τις πολιτικές ισορροπίες. Αν και μικρή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν απειλείται, το σενάριο της μερικής κυβερνητικής διεύρυνσης προς τα κεντροαριστερά παραμένει υπαρκτό και η φθορά στο εκλογικό σώμα δεν θεωρείται στο στάδιο αυτό μη αναστρέψιμη. Η είσοδος στην πραγματικά διακεκαυμένη ζώνη επομένως ξεκινά τώρα. Το Νταβός μπορεί να αποτελέσει, αυτό, αφετηρία εξελίξεων. Ακόμη και η επιτάχυνση στην αλλαγή του εκλογικού νόμου δείχνει ότι όλα τα ενδεχόμενα για τους προσεχείς μήνες είναι ανοικτά...
Ανδρέας Καψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση