Επίσκεψη Κέρι: Το αληθινό πρόσωπο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ Η πρόσφατη επίσκεψη του Τζον Κέρι στην Αθήνα, στάθηκε αφορμή να φανεί το αληθινό πρόσωπο, των κατά τα άλλα συμμ...

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Η πρόσφατη επίσκεψη του Τζον Κέρι στην Αθήνα, στάθηκε αφορμή να φανεί το αληθινό πρόσωπο, των κατά τα άλλα συμμάχων της χώρας μας, σε ότι αφορά τον σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας ενός κράτους μέλους του ΝΑΤΟ, και της Ε.Ε. και του ΟΗΕ.

Αφορμή η κατάρριψη του ρωσικού SU24 από τα τουρκικά F16 με το αιτιολογικό ότι μπήκε για 17 δευτερόλεπτα στον τουρκικό εναέριο χώρο. ΝΑΤΟ και Αμερικανοί έσπευσαν να δικαιολογήσουν την ενέργεια αυτή και να αποδώσουν ευθύνες στην ρωσική πλευρά.

Την ίδια ώρα, όταν ρωτήθηκαν οι Αμερικανοί αξιωματούχοι, τόσο στην Ουάσινγκτον από τον Μ. Ιγνατίου, όσο και στην Αθήνα από τον Νίκο Μελέτη, για τις επανειλημμένες παραβιάσεις του ελληνικού εθνικού εναέριου χώρου από οπλισμένα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, που σε ετήσια βάση ξεπερνούν τις 3.000, απάντησαν λέγοντας, ότι είναι άλλο θέμα, μια και αφορά συμμάχους του ΝΑΤΟ, που πρέπει να τα βρουν μεταξύ τους.

Έκαναν απλά τα στραβά μάτια στις απειλές της Άγκυρας, σε βάρος της χώρας μας και προσποιούνται ότι αγνοούν το Casus Belli που έχει ψηφίσει η τουρκική βουλή, απειλώντας την Ελλάδα με πόλεμο, στην περίπτωση χρήσης του νομίμου δικαιώματος της, που αφορά την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.

Τι κι αν ακούγονται σοβαρές καταγγελίες από την πλευρά της Μόσχας, που αφορούν την συνεργασία της Άγκυρας με τον ISIS, καθώς και την μεταφορά του πετρελαίου των τζιχαντιστών, τι κι αν γίνεται φανερό, ότι οι «αδελφοί» των Τούρκων κατά Νταβούτογλου, Τουρκμένοι, συνεργάζονται με τον ISIS. Όλα αυτά αφήνουν αδιάφορους τους εγκεφάλους της Ουάσινγκτον, αλλά και της Ε.Ε., που δεν τα ακούνε και ταυτόχρονα αρνούνται να ερευνήσουν αυτές τις σοβαρές καταγγελίες.

Κατόπιν όλων αυτών τα περί συμμάχων, που θα τα βρουν, είναι λόγια κενά περιεχομένου. Κι αυτό γιατί η Τουρκία επανειλημμένα έχει δηλώσει ότι απώτερος στόχος της είναι η συγκυριαρχία στο Αιγαίο και ο διαχωρισμός του, στην 25η παράλληλο, που σημαίνει ότι θα συμπεριλάβει στον δικό της χώρο, όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου.

Αλλά και στην Κύπρο η συμπεριφορά της κατά τα άλλα συμμαχικής χώρας, παραμένει επεκτατική, μια και το κυοφορούμενο σχέδιο, για το οποίο μίλησαν ήδη Κέρι και Γιούνκερ, είναι πολύ χειρότερο από αυτό του σχεδίου Ανάν, τόσο στο επίπεδο της απόδοσης εδάφους, όσο και σε αυτό του διαμοιρασμού της κυβερνητικής εξουσίας, με μόνιμες παρεκκλίσεις από το κοινοτικό κεκτημένο και με διατήρηση των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας.

Όπως όλα δείχνουν, η Τουρκία παραμένει το χαϊδεμένο παιδί των ΗΠΑ αλλά και της Ε.Ε., που με πρόσφατη απόφασή της έδωσε γη και ύδωρ στην Άγκυρα, 3 δις χρηματοδότηση, άνοιγμα μπλοκαρισμένων κεφαλαίων που αφορούν την ενταξιακή της πορεία, κατάργηση της βίζας για ταξίδια στην Ευρώπη και δύο ετήσιες συνόδους ΕΕ-Τουρκίας, με μοναδικό αντάλλαγμα να κλείσουν την στρόφιγγα της διακίνησης των παράνομων μεταναστών προς τη χώρα μας.

Όλα αυτά, την ώρα που όλοι γνωρίζουν ότι μέχρι τώρα με τις ευλογίες της Άγκυρας οι δουλέμποροι έστησαν είκοσι και πλέον σημεία, από τα οποία εκκινούν οι υπερφορτωμένες σαμπρέλες με τους πρόσφυγες και τους παράτυπους μετανάστες. Για την ταυτοποίηση στην Τουρκία ούτε λόγος.

Η διεθνής υποκρισία καλά κρατεί και είναι απορίας άξιο πως Άγγλοι, Γάλλοι και Αμερικανοί, που είναι και οι βασικοί στόχοι των τζιχαντιστών, δεν βλέπουν την πραγματικότητα και κλείνουν τα αυτιά τους στις καταγγελίες της Μόσχας, για τα συμβαίνοντα στην ισλαμική κατά τα άλλα τουρκική δημοκρατία, με πολλά πάντα εισαγωγικά.

Έφτασε στο σημείο ο Γιούνκερ να μας πει ότι παραβλέπει τα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθώς και της ελευθερίας του Τύπου, προκειμένου να δοθούν τα χριστουγεννιάτικα ευρωπαϊκά δώρα στην Τουρκία.

Υπήρξε συμφωνία της ΕΕ με την Άγκυρα, με πολλές παραχωρήσεις από πλευράς Ευρωπαίων και με μια αβέβαιη από πλευράς υλοποίησης, υπόσχεση της Τουρκίας.

Με τους Ευρωπαίους να χαϊδεύουν τον Ερντογάν όπως έκαναν κάποιοι από αυτούς στο παρελθόν με τον Χίτλερ, δεν επιτυγχάνεται το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αντίθετα αποθρασύνεται το θηρίο και ζητάει κι άλλο αίμα…