Χριστόφορος Βερναρδάκης Η πολιτική ανάλυση είναι ωραίο χόμπυ, αλλά (καμιά φορά) απαιτεί και λίγες γνώσεις και μάλιστα συγκριτικής πολιτικ...
Χριστόφορος Βερναρδάκης
Η πολιτική ανάλυση είναι ωραίο χόμπυ, αλλά (καμιά φορά) απαιτεί και λίγες γνώσεις και μάλιστα συγκριτικής πολιτικής. Εχουμε λοιπόν και λέμε:
1. Η "πέραν κάθε προσδοκίας" συμμετοχή που λένε τα κανάλια και αναπαράγουν διάφοροι χαχόλοι - που αποτελεί δήθεν και μήνυμα προς την Κυβέρνηση - στις σημερινές εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ είναι απλώς μύθος. Τα σημερινά στοιχεία που δίδονται από την ΝΔ μιλάνε για 400.000 άτομα που προσήλθαν στη διαδικασία. Όμως, στην αντίστοιχη διαδικασία εκλογής Προέδρου το 2009 (υποψήφιοι Σαμαράς, Μπακογιάννη, Ψωμιάδης) είχαν ψηφίσει 782.136 άτομα. Η μείωση δηλαδή φτάνει σχεδόν το 50%!!!!!. Επιπλέον, κάθε άλλο παρά εντύπωση προκαλεί το νούμερο, εφόσον στο 8ο Συνέδριο του κόμματος το 2010 τα μέλη που συμμετείχαν στις διαδικασίες ήταν 350.000. Με άλλα λόγια, πρέπει να είσαι παντελώς άσχετος για να εντυπωσιαστείς από το νούμερο.
2. Πριν τρεις περίπου εβδομάδες κάποιες "δημοσκοπήσεις" στην Ισπανία έδιναν στους Podemos ποσοστό 11%. Οξυδερκείς "αναλυτές" του fb και όχι μόνο ("αριστεροί" μάλιστα στο σύνολό τους), αφού λάμβαναν την "πληροφορία" ως δεδομένη, προχωρούσαν στην εμβριθή ανάλυση ότι η "συνθηκολόγηση" του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούσε το σύνολο της αριστεράς σε ήττα, αφού λειτουργούσε ως "αντιπαράδειγμα" για όλη την Ευρώπη. Οι Podemos σήμερα καταγράφουν το διπλάσιο ποσοστό, μαζί με το σχήμα της Ενωμένης Αριστεράς είναι σχεδόν πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας, ενώ η ανατροπή στο κομματικό σύστημα είναι ανάλογη με τον "εκλογικό σεισμό" στην Ελλάδα του 2012.
Τώρα που το παραπάνω υπόδειγμα κατέρρευσε, ας σκεφτούμε τα ανάποδα: τι θα γινόταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραχωρούσε την κυβέρνηση μπροστά στον εκβιασμό του Ιουλίου. Ποια θα ήταν η επίδραση στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Σχόλια δεκτά.
3. Η Ευρώπη αλλάζει. Αλλά αυτό γίνεται με άλλους ρυθμούς από αυτούς που θα θέλαμε. Πιο αργούς και με διαδικασίες περισσότερο αντιφατικές. Είναι μεγάλο το στοίχημα για όλες τις προοδευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στην Ευρώπη, η ελληνική Κυβέρνηση να αντέξει τις πιέσεις και να δώσει πολιτικό χρόνο για την ανασύνταξη που αυτή τη στιγμή είναι εν τω γεννάσθαι. Σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία (που η αριστερά ανασυγκροτείται δυναμικά). Και να μην αφήσει την επελαύνουσα ακροδεξιά με ανοιχτό πεδίο.
Η πολιτική ανάλυση είναι ωραίο χόμπυ, αλλά (καμιά φορά) απαιτεί και λίγες γνώσεις και μάλιστα συγκριτικής πολιτικής. Εχουμε λοιπόν και λέμε:
1. Η "πέραν κάθε προσδοκίας" συμμετοχή που λένε τα κανάλια και αναπαράγουν διάφοροι χαχόλοι - που αποτελεί δήθεν και μήνυμα προς την Κυβέρνηση - στις σημερινές εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ είναι απλώς μύθος. Τα σημερινά στοιχεία που δίδονται από την ΝΔ μιλάνε για 400.000 άτομα που προσήλθαν στη διαδικασία. Όμως, στην αντίστοιχη διαδικασία εκλογής Προέδρου το 2009 (υποψήφιοι Σαμαράς, Μπακογιάννη, Ψωμιάδης) είχαν ψηφίσει 782.136 άτομα. Η μείωση δηλαδή φτάνει σχεδόν το 50%!!!!!. Επιπλέον, κάθε άλλο παρά εντύπωση προκαλεί το νούμερο, εφόσον στο 8ο Συνέδριο του κόμματος το 2010 τα μέλη που συμμετείχαν στις διαδικασίες ήταν 350.000. Με άλλα λόγια, πρέπει να είσαι παντελώς άσχετος για να εντυπωσιαστείς από το νούμερο.
2. Πριν τρεις περίπου εβδομάδες κάποιες "δημοσκοπήσεις" στην Ισπανία έδιναν στους Podemos ποσοστό 11%. Οξυδερκείς "αναλυτές" του fb και όχι μόνο ("αριστεροί" μάλιστα στο σύνολό τους), αφού λάμβαναν την "πληροφορία" ως δεδομένη, προχωρούσαν στην εμβριθή ανάλυση ότι η "συνθηκολόγηση" του ΣΥΡΙΖΑ οδηγούσε το σύνολο της αριστεράς σε ήττα, αφού λειτουργούσε ως "αντιπαράδειγμα" για όλη την Ευρώπη. Οι Podemos σήμερα καταγράφουν το διπλάσιο ποσοστό, μαζί με το σχήμα της Ενωμένης Αριστεράς είναι σχεδόν πρώτη πολιτική δύναμη της χώρας, ενώ η ανατροπή στο κομματικό σύστημα είναι ανάλογη με τον "εκλογικό σεισμό" στην Ελλάδα του 2012.
Τώρα που το παραπάνω υπόδειγμα κατέρρευσε, ας σκεφτούμε τα ανάποδα: τι θα γινόταν αν ο ΣΥΡΙΖΑ παραχωρούσε την κυβέρνηση μπροστά στον εκβιασμό του Ιουλίου. Ποια θα ήταν η επίδραση στην Πορτογαλία και στην Ισπανία. Σχόλια δεκτά.
3. Η Ευρώπη αλλάζει. Αλλά αυτό γίνεται με άλλους ρυθμούς από αυτούς που θα θέλαμε. Πιο αργούς και με διαδικασίες περισσότερο αντιφατικές. Είναι μεγάλο το στοίχημα για όλες τις προοδευτικές και ριζοσπαστικές δυνάμεις στην Ευρώπη, η ελληνική Κυβέρνηση να αντέξει τις πιέσεις και να δώσει πολιτικό χρόνο για την ανασύνταξη που αυτή τη στιγμή είναι εν τω γεννάσθαι. Σε Ισπανία, Πορτογαλία, Ιταλία (που η αριστερά ανασυγκροτείται δυναμικά). Και να μην αφήσει την επελαύνουσα ακροδεξιά με ανοιχτό πεδίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση