Είναι ο Αλέξης Τσίπρας ασφαλής;

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Δεν υποκρίνεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, λέγοντας πως νιώθει ασφαλής. Είναι πράγματι ασφαλ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Δεν υποκρίνεται ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, λέγοντας πως νιώθει ασφαλής. Είναι πράγματι ασφαλής, αλλά όχι ακριβώς με τους 153 της κυβερνητικής πλειοψηφίας!

Νοιώθει ασφαλής στο βαθμό που ο μείζων παράγοντας ασφαλείας (master-securitizing actor) της χώρας, που είναι η γερμανική κυβέρνηση και η διοίκηση των ΗΠΑ, με την μορφή του Κουαρτέτου, θεωρούν πως συνεισφέρει κεφαλαιωδώς στη διατήρηση του ελληνικού ζητήματος στο πλαίσιο των σεκιουριτοποιητικών πολιτικών της ΕΕ.

Είναι και θα είναι ασφαλής ο κύριος Τσίπρας στο βαθμό που δεν πολιτικοποιεί πλέον το ελληνικό ζήτημα ο ίδιος και δεν υπάρχει κάποιος άλλος στη κοινοβουλευτική αντιπολίτευση για να το πολιτικοποιήσει με σοβαρά εμπειρικά επιχειρήματα και δράσεις. Στο βαθμό, δηλαδή, που ο κ. Τσίπρας πετυχαίνει να διασκεδάζει την πολιτικοποίηση της ελληνικής κρίσης της ευρωζώνης, μετατρέποντάς την σε αφήγημα ασφαλείας - όπως άλλωστε έπραξαν και οι προηγούμενοι πρωθυπουργοί της κρίσης - δεν είναι υποκρισία να ισχυρίζεται πως νοιώθει ασφαλής στη θέση του.

Και πότε θα πάψει να νοιώθει ασφαλής; Ή όταν μεταβληθεί το ευρωπαϊκό καθεστώς ασφαλείας της χώρας, με πολιτικοποίηση της υπόθεσης από το εξωτερικό, ή αν ο ίδιος θεωρήσει πως οι δημόσιες σχέσεις του συνιστούν μορφή πολιτικοποίησης του ζητήματος – όπως την έπαθε ο αφελής Γιώργος Παπανδρέου, χωρίς να το καταλάβει καλά-καλά!

Η μεγάλη συνεισφορά του Αλέξη Τσίπρα στη στρατηγική της Τρόικας είναι η άνεση που εμφάνισε στην πολιτικοποίηση και αποπολιτικοποίηση της ελληνικής κρίσης. Χρησιμοποίησε την πολιτικοποίηση κατά την άνοδό του, ενώ την εξουδετέρωσε ταχύτατα κατά την κυβερνητική του θητεία. Υπήρξε ένας ακόμη «μάγος» της διεθνούς πολιτικής σκηνής ως προς την μετατροπή της πολιτικοποίησης ενός κοινωνικού και εθνικού ζητήματος σε υπόθεση ασφαλείας.

Μόνον ένας ταλαντούχος στη μαζική επικοινωνία αριστερός ηγέτης θα τα κατάφερνε τόσο καλά… μόνον που η τακτική αυτή είναι τόσο παλιά όσο η ίδια η πολιτική ως φαινόμενο! Έτσι το προοδευτικό γίνεται συντηρητικό, για να αντικατασταθεί από ένα ακόμη συντηρητικότερο όταν θα έρθει η ώρα. Και πότε έρχεται η ώρα; Όταν αμφισβητηθείς από εκείνους τους μείζονες (εξωτερικούς) παράγοντες ασφαλείας, οι οποίοι σε θεωρούσαν αποτελεσματικό παράγοντα ασφαλείας στο εσωτερικό μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Το γνωρίζει αυτό ο κ. Τσίπρας; Έτσι φαίνεται από τις συνεντεύξεις του τελευταία! Μόνον που επικοινωνώντας με την discourse της «ασφάλειας-του», δείχνει ανασφάλεια! Εδώ κάνει ένα σοβαρό επικοινωνιακό λάθος. Κανείς μας δεν είναι τέλειος!...