Περί των εκλογών σήμερα στην ΝΔ ο λόγος....‏

Τον Ιούνιο του 2012, στις παραμονές των τότε εκλογών, μια κυρία καλοντυμένη και ιδιαίτερα περιποιημένη - πλην «ακαθορίστου ηλικίας» που έ...

Τον Ιούνιο του 2012, στις παραμονές των τότε εκλογών, μια κυρία καλοντυμένη και ιδιαίτερα περιποιημένη - πλην «ακαθορίστου ηλικίας» που έλεγε η μακαρίτισσα η μάνα μου - δήλωνε σε δημόσιο χώρο, παρουσία πολλών:

--Εγώ είμαι νεοδημοκράτισσα, αγαπώ τον Αντώνη, αλλά θα ψηφίσω…Τζήμερο!

-- Τι ψηφίσατε το 2009; τι ρώτησε κάποιος;

--Δεν ψήφισα, απάντησε εκείνη.

--Τι ψηφίσατε το 2007; την ξαναρώτησαν…

-- Ούτε και τότε ψήφισα. Αλλά το 2004 ψήφισα τον Κώστα τον Καραμανλή…

--Και πιο πριν; την ξαναρώτησαν…

--Πιο πριν ψήφιζα Σημίτη, απάντησε εκείνη με… υπερηφάνεια!

--Για να καταλάβω, της πέταξε κάποιος: Δηλώνεις νεοδημοκράτισσα, αλλά τέσσερις στις πέντε προηγούμενες εκλογές δεν ψήφισες την παράταξη, και κάποιες φορές ψήφισες τους αντιπάλους της.

--Ναι, απαντάει αυτή…

--Και τώρα, που δίνει η παράταξη τη μεγάλη μάχη με του αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ, εσύ πας και ψηφίζεις…Τζήμερο! Που ξέρεις πως δεν θα βγει. Πάς και ρίχνεις την ψήφο σου οπουδήποτε, αρκεί να ΜΗ ψηφίσεις την παράταξη στην οποία δηλώνεις ότι «ανήκεις» και τον αρχηγό της, τον οποία φωνάζεις ότι τον αγαπάς. Σκέψου και να μην την αγαπούσες κι όλα…

--Εγώ είμαι… «επαναστάτρια», επέμεινε αυτή!

Το τι έγινε τότε δεν περιγράφεται…

--Σιγά μη σκίσεις κανένα καλσόν, της έλεγε ο ένας.

--Δεν είσαι «επαναστάτρια» τρομάρα σου. Κακομαθημένη κυράτσα είσαι, της απάντησε ο άλλος...

Και το ευτράπελο επεισόδιο έληξε κάπου εκεί, με την «επαναστάτρια» κυρία να αποχωρεί σαστισμένη.

Αλλά κάτι δείχνει για τη νοοτροπία ενός τμήματος των ψηφοφόρων της παράταξης, που δεν είναι πλειοψηφικό. Μάλλον περιθωριακόείναι. Αλλά κάποιοι το θεωρούν «κεντρικό» στη σκέψη και τους σχεδιασμούς τους.

Ούτε «κεντρώοι» είναι, ούτε «αστοί», ούτε άλλο ιδεολογικό ή κοινωνικό χαρακτηριστικό τους ξεχωρίζει. Δεν ικανοποιούνται με τίποτε. Δηλώνουν «μέλη της παράταξης» μόνο για να εκφράσουν τη… γκρίνια τους. Δεν έχει νόημα να τους «κυνηγάς» από πίσω. Δείχνουν απλά την αλλοτρίωση που έχει υποστεί ένα μέρος από τον κόσμο της παράταξης. Και δεν πρόκειται να τους κερδίσεις ποτέ, αν δεν τους δείξεις τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της λογικής τους.

Είναι σαν το στρατό παρελάσεων, που δεν πάει στη μάχη, γιατί άλλοτε τον «στενεύουν» τα άρβυλα, άλλοτε τον «βαραίνει» το όπλο. Στην πραγματικότητα, γιατί δεν αντέχουν την κακουχίες της μάχης…

Το αν μπορούν να γίνουν κάποτε «μάχιμοι», αυτό είναι δικό τους πρόβλημα. Εμείς όμως, έχουμε «πόλεμο» και πάμε για να τον νικήσουμε. Όχι για ανέξοδες «παρελάσεις»…

Μια αντίστοιχης «κοψιάς» κυρία, τις προάλλες, μας άρχισε ένα παρόμοιο «τροπάρι»:

--Στις εσωκομματικές εκλογές μου αρέσει ο Άδωνις, αλλά δεν θα τον ψηφίσω…

--Σου αρέσει περισσότερο κάποιος άλλος, τη ρώτησε ήρεμα ένας από τους παρόντες.

--Όχι ο Άδωνις μου αρέσει! Οι άλλοι, «ούτε κρύο, ούτε ζέστη». Μια από τα ίδια, επέμεινε η κυρία…

--Και γιατί δεν θα τον ψηφίσεις, αφού σου αρέσει, τη ρώτησαν ξανά…

--Γιατί τσακώνεται και φωνάζει πολύ, απάντησε η κυρία.

--Έχει δίκιο σε αυτά που λέει; την ξαναρωτούν…

--Δίκιο έχει, αλλά δεν μου αρέσει το στιλ του, επιμένει η κυρία…

--Σου αρέσει καλύτερα το στιλ των άλλων υποψηφίων, επιμένουν οι παρευρισκόμενοι…

--Όχι, αυτοί δεν λένε τίποτε, αλλά δεν τσακώνονται τουλάχιστον…

--Και δεν σε πειράζει να εκλεγεί αρχηγός κάποιος που «δεν λέει τίποτε»; την ξαναρωτούν…

--Με πειράζει, αλλά αν εκλεγούν εκείνοι, τότε ίσως δεν ψηφίσω το κόμμα, απαντάει εκείνη… αποστομωτικά!

--Συγγνώμη κυρά μου για να καταλάβουμε ξεσπάει ένα από την «ομήγυρη». Δεν θα ψηφίσεις αυτόν που συμφωνείς μαζί του, γιατί… υπερασπίζεται ζωηρά τις απόψεις του, με τις οποίες κι εσύ συμφωνείς. Αλλά θα στηρίξεις έναν άλλο υποψήφιο, που δεν σου λέει τίποτε, και τον οποίο τελικά δεν θα ψηφίσεις στις εθνικές εκλογές. Τι μας λες;

--Δεν ξέρω, βρε παιδιά. Καλός ο Άδωνις και καλά τα λέει. Αλλά να, δεν μου αρέσει το στιλ του.

--Κυρά μου δεν σου ζητάμε να τον… παντρευτείς. Αν τον θέλεις για αρχηγό ψήφισέ τον. Αν προτιμάς κάποιον άλλο, ψήφισε τον άλλο. Αλλά μη μας ζαλίζεις τον έρωτα…

--Εγώ με τον Άδωνι συμφωνώ, επιμένει η κυρία. Αλλά να, τσακώνεται...

--Ξέρεις πολλούς που έβγαιναν και υπερασπίζονταν την προηγούμενη κυβέρνηση; τη ρώτησε κάποιος άλλος…

--Όχι, όχι ο Άδωνις ήταν από τους ελάχιστους που έβγαινε τότε και «τάπωνε» όλους τους αριστερούς.

-- Θα το έκανε αυτό, αν δεν είχε τα «κότσια» να τσακωθεί μαζί τους, τότε που όλα τα ΜΜΕ στήριζαν ανοιχτά το ΣΥΡΙΖΑ; τη ρώτησε κάποιος άλλος.

--Δεν ξέρω, τι να πω, μουρμούρισε αμήχανα η κυρία…

--Δεν μου λες, τη ρωτάει κάποιος άλλος. Σου αρέσει ο Τσίπρας;

--Θεός φυλάξοι, αναφωνεί η κυρία. Δεν βλέπω τη στιγμή, να φύγει το παληόπαιδο, που ανάθεμα την ώρα που μας… κατσικώθηκε στο σβέρκο.

--Και πως θα φύγει, τη ρωτάνε, αν δεν εκλέξουμε αρχηγό να του κάνει σκληρή κριτική και να τον διώξει; Θα τον διώξει μήπως οποιοσδήποτε από τους άλλους υποψηφίους;

--Μπα δεν το βλέπω, παραδέχθηκε η κυρία. Κάποιοι απ’ αυτούς μάλλον πάνε «να τα βρουν» με τον Τσίπρα. Γι’ αυτό και δεν θα ψηφίσω το κόμμα, αν βγουν…

--Μήπως θες «συναίνεση» με την κυβέρνηση Τσίπρα; τη ρώτησε κάποιος άλλος.

--Δεν ξέρω, δεν είναι κακή ιδέα, ομολογεί η κυρία κάπως αμήχανα…

--Αλλά εσύ πάντως θέλεις να φύγει ο Τσίπρας…

--Οπωσδήποτε, δηλώνει η κυρία. Και το ταχύτερο μάλιστα…

--Και πως θα φύγει; Με «συναίνεση»;

--Δεν ξέρω, ομολογεί η κυρία. Μπορεί να ψηφίσω τον Άδωνη, τι να πώ;

--Να πάς να ψηφίσεις τον Τσίπρα, της πέταξε ένας άλλος, απηυδισμένος.

--Όχι ποτέ! (τον μπήξω τον δείξω κλπ.) δεν πρόκειται να τον ξαναψηφίσω ποτέ!

Μείναμε άφωνοι όλοι…

--Συγγνώμη, ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσατε στις εκλογές του Ιανουαρίου, την ρώτησαν.

--Ναι, και στις εκλογές του Ιανουαρίου και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ομολόγησε εκείνη…

--Και τώρα τι θέλεις;

--Δεν πρόκειται να τον ξαναψηφίσω ποτέ, να ωρύεται η κυρία…

--Καλά μας το ’πες αυτό, Αλλά ο Άδωνης γιατί σε ενοχλεί;

--Μου αρέσει ο Άδωνης, αλλά δεν μου αρέσει το στιλ του, επιμένει εκείνη.

--Βρε εσύ πήγες και ψήφισες Τσίπρα – και μάλιστα δύο φορές - και τώρα αναθεματίζεις την ώρα και τη στιγμή. Και σε «ενοχλεί» το… στιλ του Άδωνη με τον οποίο κατά τα άλλα συμφωνείς; Τι μας λες τόσην ώρα; της πέταξε κάποιος…

--Με τα μυαλά που κουβαλάς, σε βλέπω ΣΥΡΙΖΑ να ξαναψηφίζεις, της λέει ένας άλλος.

--Όχι, όχι να μη σώσω, φωνάζει η κυρία ξαναμμένη,

--Εμ, αφού δεν ψηφίζεις για αρχηγό τον Άδωνη με τον οποίο συμφωνείς κι αφού όποιος άλλος βγει αρχηγός «θα τα βρει με τον Τσίπρα», και τότε δεν θα ψηφίσεις τη ΝΔ, τι ακριβώς μας λες;

--Τότε δεν θα πάω να ψηφίσω καθόλου στις γενικές εκλογές, απάντησε με αναστεναγμό η κυρία.

--Κι αν όλοι σαν κι εσένα κάνουν το ίδιο, ποιος θα βγει; ξεσπάνε πια όλοι μαζί οι παρευρισκόμενοι. Πάλι τον Τσιπρα θα βγάλετε πανάθεμά σας. Κι ας μη θέλετε να τον ακούσετε πια…

--Τι να πω, δίκιο έχετε. Αφού δεν υπάρχει άλλος να τα βάλει με τον Τσίπρα, τον Άδωνη θα ψηφίσω, ομολόγησε με σθένος η κυρία.

Κι ας μη μ’ αρέσει που τσακώνεται! πρόσθεσε χαμηλόφωνα…

--Κυρία μου δεν σας ενοχλεί «το στιλ του». Την παρηγόρησε κάποιος μέχρι τώρα σιωπηλός. Απλά δεν είχατε συνηθίσει πολιτική αντιπαράθεση από τη δική μας πλευρά. ‘Όταν οι αριστεροί ή οι ΠΑΣΟΚοι υιοθετούν το ίδιο στιλ ή και πολύ πιο επιθετικό ακόμα, το έχετε συνηθίσει και δεν σας πειράζει!

--Ο Άδωνις απαντάει στους αντιπάλους μας. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι δικοί μας «απολογούνταν» στους αντιπάλους μας.

--Ο Άδωνις χρησιμοποιεί πολιτικό λόγο και επιχειρήματα. Μέχρι τώρα οι περισσότεροι δικοί μας χρησιμοποιούσαν ξύλινο λόγο με ενοχικά συμπλέγματα.

--Ο Άδωνις δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, δεν αφήνει καμιά πρόκληση αναπάντητη, όταν οι περισσότεροι από τους άλλους δικούς μας χαμήλωναν τα μάτια. Και καμιά φορά, τους έφτυναν κι εκείνοι νόμιζαν ότι… βρέχει!

--Ο Άδωνις δηλώνει υπερήφανος που είναι δεξιός, όταν οι περισσότεροι από τους άλλους δηλώνουν «κεντρώοι», αλλά ζητούν να τους ψηφίζουν οι δεξιοί…!

Ο Άδωνις λέει δημόσια στην Ελλάδα, αυτά που λένε οι δεξιοί, οι χριστιανοδημοκράτες, οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι σε όλες τις άλλες χώρες του κόσμου! Μόνο που εσείς τα ακούτε για πρώτη φορά με τέτοιο πείσμα στην Ελλάδα. Κι αυτό σας «ξενίζει» στην αρχή.

Κι ο Σαμαράς αυτά περίπου έλεγε και τον αποκαλούσαν «ακροδεξιό». Θυμάστε; Κι όταν έγινε Πρωθυπουργός κράτησε αυτός ο – τάχα μου «ακροδεξιός» - τη μακροβιότερη κυβέρνηση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ! Αναγκαστικής συνεργασίας, γιατί αυτή την εντολή του είχε δώσει ο λαός στις εκλογές του 2012. Αλλά την κράτησε ως το τέλος!

Κι έκανε τις περισσότερες φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που έχουν γίνει ποτέ στην Ελλάδα. Και τη μεγαλύτερη δημοσιονομική προσαρμογή που έχει γίνει ποτέ. Και κράτησε τη δύναμη του κόμματος, της ΝΔ, με τις λιγότερες απώλειες: μόλις 100 χιλιάδες ψηφοφόρους από τον Ιούνιο του 2012 ως τον Ιανουάριο του 2015! Όταν ο ΓΑΠ έχασε 2 εκατομμύρια διακόσια χιλιάδες ψηφοφόρους από το 2009 ως το 2012. Κι όταν ο Τσίπρας έχασε 320 χιλιάδες ψηφοφόρους από τον Ιανουάριο μέχρι το Σεπτέμβριο φέτος. Σε επτά μήνες μέσα έχασε ήδη τριπλάσιους ψηφοφόρους απ’ ό,τι ο Σαμαράς σε δυόμιση χρόνια δύσκολης διακυβέρνησης…

Και διεύρυνε το Κόμμα ο Σαμαράς: από το Μάκη Βορίδη στα δεξιά του ως το Βασίλη τον Οικονόμου στα αριστερά. Τέτοια διεύρυνση πότε είχε ξαναδεί η Νέα Δημοκρατία; Που όλο το «κέντρο» κυνηγάνε, κι όλο τα σώγια και τα τζάκια ανακυκλώνουνε;

Ήταν «ακροδεξιός» ο Σαμαράς, που έβαλε τη ΧΑ στη φυλακή; Όχι βέβαια! Ε, άλλο τόσο… «ακροδεξιός» είναι και ο Άδωνις, που καθάρισε το καμποτάζ – δεκαετίες ταλαιπωρούσε την Ελλάδα – σε τρείς μήνες μέσα, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.

Κι ύστερα τον έβαλε ο Σαμαράς να καθαρίσει τη δημόσια υγεία και εφάρμοσε τις μεταρρυθμίσεις που έμεναν «γράμμα κενό» ως τότε, καιτέλειωσε το πάρτι των κυκλωμάτων, μειώνοντας τη σπατάλη στα δημόσια νοσοκομεία κατά πολλά δισεκατομμύρια! Και πλήρωνε τα νοσοκομεία στην ώρα τους, ενώ τώρα μένουν απλήρωτοι όλοι και κοντεύουν να καταρρεύσουν.

Κυρία μου δεν είχατε συνηθίσει αληθινούς πολιτικούς με αληθινό πολιτικό λόγο. Γι’ αυτό σας «ξενίζει» στην αρχή…

Δεν είχατε συνηθίσει αληθινούς «μαχητές» της παράταξης, να δίνουν αγώνα και όσο είμαστε στην κυβέρνηση και όταν βρεθούμε στην αντιπολίτευση, και από τα κυβερνητικά έδρανα και από τη Βουλή και από τα τηλεοπτικά παράθυρα κι από παντού. Δεν είχατε συνηθίσειπαντός καιρού πολιτικούς μαχητές.

Απλώς δεν τους είχατε συνηθίσει. Αλλά τέτοιους χρειαζόμαστε. Και μόνο τέτοιοι μπορούν να «φτουρήσουν» από δω και μπρός. Και επειδή δεν έχουμε και πολλούς, για την ώρα, τον Άδωνη και τα μάτια σας.

--Και κάτι ακόμα, της πρόσθεσε ένας τελευταίος. Για να μη αδικούμε κανένα, κι ορισμένοι άλλοι υποψήφιοι, άλλαξαν τροπάρι όταν εμφανίστηκε ο Άδωνις. Βγήκαν πιο επιθετικά, πιο καθαρά, πιο απερίφραστα, επειδή ακριβώς εμφανίστηκε ο Άδωνις στο προσκήνιο. Τους έκανε καλό ο Άδωνις! Κι αυτοί αξίζουν. Και έβγαλαν πρόσωπο πολύ πιο μαχητικό, επειδή ακριβώς είχαν να αντιμετωπίσουν τον Άδωνι...

Κι αν κόντρα στον Άδωνη (στις εσωκομματικές) έδειξαν τέτοιον δυναμισμό, μαζί με τον Άδωνη (μετά τις εκλογές) θα βγάλουν πολύ περισσότερα.

Ο Άδωνις ήδη άλλαξε την παράταξη!

Τώρα δεν μένει, παρά κι εσείς να αλλάξετε τη μοίρα σας…

Αν δε θέλετε μια ζωή, να είστε μες τη γκρίνια και τη μιζέρια.

--Τον Άδωνη θα ψηφίσω, μονολόγησε η κυρία με ανακούφιση.
Τώρα σαν να άρχισε να μου αρέσει και το στιλ του!

Θ.Κ